استان سیستان و بلوچستان: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز «استان سیستان و بلوچستان» را محافظت کرد: خرابکاری گسترده ([ویرایش=تنها کاربران تأییدشده] (بیپایان) [انتقال=تنها کاربران تأییدشده] (بیپایان)) |
وگ به ن 25155425 (آخرین نسخه با جعبهٔ سالم) |
||
خط ۱:
{{تمیزکاری}}
{{coord|۲۹٫۴۹۲۴|N|۶۰٫۸۶۶۹|E|region:IRIR_typepad_type:adm1st|display=title}}
{{جعبه
| نام استان = سیستان و بلوچستان
| استاندار = [[احمدعلی موهبتی]]
| نقشه موقعیت = IranSistanBaluchistan-SVG.svg
خط ۱۵:
| پراکندگی جمعیت = ۱٫۲۰۶
| شهرستان = ۱۹ شهرستان
| زبانها = [[فارسی و لحجه سیستانی و گویش بلوچی]]
}}
'''استان سیستان
سیستان به مردم منطقه ای([[سکاها]]) گفته میشد که در اطراف رود هیرمند ساکن بودند و بخشی از سیستان در افغانستان امروزی است که قبلا جزو ایران بودهاست(ادامه رود هیرمند و بخش اعظم ان در افغانستان است) و بخشی دیگر در شهرستان های زاهدان و زابل .
بلوچها (مکاها)قومی دیگر بودند با فرهنگ متفاوت از سکاها در مکران ساکن بودند. که بعدها به دلایل نامعلوم به بلوچستان تغییر نام یافت.
مردم بلوچستان با طوایف بلوچ میباشد که بلوچ های منطقه ی سیستان به زبان [[سیستانی]] با حرف می زنند بلوچ های منطقه ی مکران به زبان بلوچی و به [[لهجه ی مکرانی]] صحبت میکنند و پیرو اسلام میباشند. بلوچستان بیشتر آب و هوای گرم و خشک دارد اما در عین حال از تنوع آب و هوایی و اقلیمی ویژهای برخوردار است و مناطق کوهستانی، جنگلی و باتلاقی نیز در این استان پهناور به چشم میخورد.<ref>راهنمای سرمایهگذاری استان سیستان (صص ۲۳ تا ۲۵)</ref>▼
[[زاهدان]] مرکز این سیستان است از طریق راهآهن با [[میرجاوه]] و بلوچستان مرکزی [[پاکستان]] ارتباط دارد و از سوی [[کرمان]] هم به [[راهآهن سراسری ایران]] متصل است.<ref>کتاب توانمندیهای تولیدی-صادراتی استان سیستان و ، وزارت بازرگانی. (ص ۱۳)</ref>▼
▲مردم استان سیستان و بلوچستان از
بلوچستان با داشتن موقعیت راهبردی بازرگانی و ترانزیتی و دارا بودن کشاورزی و باغبانی (به ویژه میوههای استوایی و گرمسیری) و همچنین جاذبههای فراوان تاریخی و طبیعی و نیز صنعت در حال رشد از توانایی و ظرفیت فوقالعادهای برای توسعه و آبادانی برخوردار است<ref>کتاب توانمندیهای تولیدی-صادراتی استان سیستان ، وزارت بازرگانی. (ص ۱۸)</ref>▼
▲[[زاهدان]] مرکز این استان که در محدوده سیستان است
در برخی نقاط سیستان افراد برای دستیابی به آب باید حدود ۴ کیلومتر راه طی کنند تا بتوانند از آب شرب استفاده کنند.<ref name="bbc.com">{{یادکرد خبر | نشانی=http://www.bbc.com/persian/iran/2015/07/150704_l45_sistan_education_problem | عنوان='تنها نیمی' از دانشآموزان سیستان و دیپلم میگیرند}}</ref>▼
▲
▲در برخی نقاط
== پیشینه ==
سطر ۶۳ ⟵ ۴۰:
<big>'''دلیل نامگذاری بلوچ و بلوچستان'''</big>
نخستین ظهور بلوچان در آثار تاریخی در کتاب [[حدودالعالم]] و نیز در [[مقدسی]] با نام بلوص است .در کتابهای جغرافیائی از این قوم (همراه با طایفه کوچ - یا قفص) در حدود [[کرمان]] یاد میشود. پس از آن بر اثر عوامل تاریخی این قوم به کنارههای [[دریای عمان]] رسیده و در همانجا [[اقامت (محل اقامت)|اقامت]] کردند. در مورد قوم بلوچ بعضی از محققین معتقدند که آنها یکی از شاخ نسل آریا هستند که متعلق به ایران میباشند سرهنگ دیمز در نوشته خود
یک نظریه وجود دارد و آن این است که ریشه بلوچ از بل و بعل خدای اکدی و بابلی است و دستاویز او هم شکل یونانی شده آن بلوس است که بسیار مانند عربی شده آن بلوص یا بلوش است. بل همان پهل فارسی است واوچ دراوستا از (uz)آمده و معنی بلند را دارد. پس بلوچ پهلوان برزو بلند و بلند را نامند شاید این نام را جتان که بسی پیش از بلوچان شاید در زمان ساسانیان یا از آن هم پیشتر به مکران و کرمان و تا فارس و خوزستان راه یافته بودند به آنان دادهاند و چون با بلوچهای بالا بلند تر و نیرومندتر از خود روبرو شدند و زبون آنان گشتند آنان را پهلوانان بالا بلند خواندند. علاوه بر این ما به نام بلوچ هنگامی برمیخوریم که آنان را در همسایگی جتان و کوچان مییابیم . سادهترین معنی بلوچ همان است که خودشان میگویند آن را سرهم شده دو واژه میدانند یکی «بر» به معنی بر، بیرون، دشت و دیگری « لوچ » که معنی آن لخت و عور است نه تنها این معنی با زندگی امروزین بلوچ درست میآید بلکه اگر تاریخ را بنگریم برای نخستین بار با نام بلوچ هنگامی برمیخوریم که آنان رادر سده چهارم هجری (نهم مسیحی) دردشت جنوبی کرمان دردامان کوهستان بشکرد مییابیم آنان دردشت بلوچ و مردمی دیگر در کوهستان کوچ هم آوردان یک دیگر بودند و تاقرنها کوچ و بلوچ به گفته بهار مترادف یکدیگر بودند تا آنکه سرکوبیهای سلطان محمود و دیگران از یک طرف و نبردهای پیاپی با بلوچها نام کوچ را از میان برداشت .
در منابع پیش از اسلام نیبرگ از ذکر نام بلوچان (balocan) در منابع دوره میانه خبر میدهد . هرتسفلد نام بلوچ را برگرفته از واژه مادی برازا-واچپا (BRAZA-VACHYA) به معنی فریاد بلند در پارسی باستان و موکلر آن را برگرفته از واژه
گدروسیا (GEDROSIA) . بلیو آن را برآمده از به هم پیوستن دو واژه بالا اچا (BALAECHA) (در زبان یونانی کهن میدانند ) . این واژه در متون پس از اسلام اغلب به صورت بلوچ بلوص و بلوس در اسناد تاریخی مشاهده میشود .
محققان بر این عقیدهاند که بلوچها از مردم گدروزیا هستند و واژه بلوچ از بدروچ یا گدروچ مشتق شدهاست . ایالت گدروزیا از ساتراپهای امپراطوری هخامنشی بودهاست که هممرز با زرنگه باکتریش سعدیات پارتبه و کرمانیه بودهاست و دیویدور سیسلی از مورخان مشهور رومی در سال ۳۲۳ قبل از میلاد ان را جزو ایالتهای شرقی شمردهاست؛ و سرزمین آنان را همین سرزمین مکیا مکا (مکران) یا بلوچستان امروزی به مرکزیت پورا (pohra) یا در زبان امروز پهره (نام
باستانی و قبلی ایرانشهر کنونی) دانستهاند.
=== پیش از اسلام ===
درشهرستان سراوان، تپه ای سنگی وجود دارد که مردم محلی از قدیم به آن کوه مهرگان میگویند و از اجداد خود نقل میکنند درروزهای معین مردمی بالای این تپه اتش می افروختند ومراسم نیایش اهورامزدا به جای می اوردند در محدوده آن نیز سنگ نگارههایی یافت میشود که مربوط به دوران شکار وقبل از پیدایش زبان میباشد . اکثر اثار تاریخی پیش از اسلام از بین رفتهاند و خرابههایی از ان هنوز زنده مانده است <ref>بلوچستان و تمدن دیرینه ان ، ایرج افشار سیستانی ص 233</ref> [[پرونده:Ghaleh-zahdan.jpg|قلعه زاهدان کهنه|250px|بندانگشتی|left]]
[[پرونده:Shahreh-kafar-ha.jpg|کوه خواجه|250px|بندانگشتی]]
سیستان و بلوچستان از دو ناحیه سیستان (
تاریخ نگاران سیستان را به [[گرشاسب]]، یکی از نوادگان [[کیومرث]] نسبت دادهاند. نام سیستان از نام اقوام آریایی «[[سکا]]» اخذ شدهاست. «سکاها» در حدود سال 2500 قبل از میلاد، سیستان را به تصرف خود درآورده و در پهنه آن استقرار یافتهاند.
سطر ۷۹ ⟵ ۶۶:
سرزمین سیستان دارای مکانهای باستانی و دیدنی فراوانیست مانند کوه خواجه که نام دیگر آن به زبان پهلوی (اوشیدا) است و به معنای کوه ابدی است. این کوه تنها بلندی دشت سیستان است و مورد تقدس زرتشتیان هم قرار دارد زیرا آنان بر این باورند که پیامبر دین زرتشت از آنجا ظهور میکند. کوه خواجه از سه سلسله زمانی در خود آثاری بجا دارد از سه سلسله اشکانیان ساسانیان و حکومتهای اسلامی بعد از آن.
سرزمین
در فرهنگ معین دربارهٔ قوم بلوج آمدهاست: «قومی صحرانشین و دلیر ساکن مکران، طوایف خارجی در آن ناحیه نسبتا نفوذ نکرده و ایشان در برابر بیگانگان مقاومت نمودهاند. آنان زبان خاص خود را دارند که به
در زمان خلافت خلیفه دوم، این سرزمین به وسیله [[عربها]] فتح و یکی از سرداران عرب به عنوان حاکم آن منصوب شد، ولی در اثر مخالفتها و جنگهای مردم مکران با وی، سرانجام این سرزمین را ترک کرد در سال سیصد و چهار هجری قمری، سرزمین مکران به وسیله دیلمیان فتح گردید.
سطر ۱۳۷ ⟵ ۱۲۴:
!منطقه
|-
|[[شهرستان زاهدان]]||۵۷۵۷۳۷||[[زبان
|-
|[[شهرستان زابل]]|| ۱۵۲۳۷۰ || [[زبان فارسی]] ، [[گویش سیستانی]]
|| [[سیستان و بلوچستان]]
|-
|[[شهرستان چابهار]]|| ۹۰۲۴۵ ||[[زبان بلوچی]]، [[زبان
|| [[سیستان و بلوچستان]]
|-
|[[شهرستان ایرانشهر]]|| ۱۱۹۹۷۸ || [[زبان بلوچی]]، [[زبان
|-
|[[شهرستان سراوان]] || ۱۷۳۱۹۳ || [[زبان بلوچی]]، [[زبان
|| [[سیستان و بلوچستان]]
|-
|[[شهرستان زهک]] || ۱۴۳۲۴ || [[زبان فارسی]]، [[گویش سیستانی]]،||[[سیستان و بلوچستان]]
|-
|[[شهرستان نیمروز]]||۴۵۴۶۶ || [[زبان فارسی]]، [[گویش سیستانی]]
|| [[سیستان و بلوچستان]]
|-
|[[شهرستان هامون]] || ۴۴۳۷۶ || [[زبان فارسی]]، [[گویش سیستانی]]
|| [[سیستان و بلوچستان]]
|-
|[[شهرستان هیرمند]]|| ۷۴۲۷۳ || [[زبان فارسی]]، [[گویش سیستانی]]
|| [[سیستان و بلوچستان]]
|-
|[[شهرستان فنوج]]|| ۴۰۰۰۰ || [[زبان بلوچی]]، [[زبان
|-
|[[شهرستان سیب و سوران]]|| ۱۲۱۵۸ || [[زبان بلوچی]]، [[زبان
|| [[سیستان و بلوچستان]]
|-
سطر ۱۷۵ ⟵ ۱۶۲:
|| [[سیستان و بلوچستان]]
|-
|[[شهرستان خاش]]|| ۵۷۲۹۸ || [[زبان بلوچی]]، [[زبان
||[[سیستان و بلوچستان]]
|-
|[[شهرستان سرباز]]|| ۲۳۳۹۲ || [[زبان بلوچی]]، [[زبان
|| [[سیستان و بلوچستان]]
|-
|[[شهرستان مهرستان]]|| ۶۲٬۷۶۵ || [[زبان بلوچی]]، [[زبان
|| [[سیستان و بلوچستان]]
|-
|[[شهرستان کنارک]]|| ۳۸۸۵۲ || [[زبان بلوچی]]، [[زبان
|| [[سیستان و بلوچستان]]
|-
|[[شهرستان میرجاوه]] || ۸۱۱۳ || [[زبان بلوچی]]، [[زبان
|| [[سیستان و بلوچستان]]
|}
|