لامپ خلأ: تفاوت میان نسخه‌ها

تِریود در واقع نوعی لامپ خلأ می‌باشد که یک اتّصال الکتریکی به صورت یک شبکهٔ فلزّی به شکل پیچکی از جنس آلیاژ نیکل و کرم، میان کاتد و آند آن قرار گرفته که علائم الکتریکی (مانند علائم رادیویی که از آنتن دریافت می‌شوند یا حتّی علائم الکتریکی یک میکروفون) به آن وارد می‌شود. اگر ولتاژ اعمال شده به اتّصال شبکه، نسبت به اتصال کاتد منفی تر شود، از جریان آند می‌کاهد و هر قدر ولتاژ علائمی که به اتصال شبکه اعمال می‌شود نسبت به کاتد کمتر منفی شود، جریان الکتریکی آند را می‌افزاید و بدین‌صورت، جریان الکتریکیْ واپایش یا تقویت یا حتّی قطع و وصل می‌شود. تریود در سال ۱۹۰۶ میلادی توسط لو دو فورست Lee De Forest اختراع شد و نخستین قطعه‌ای است که به عنوان تقویت‌کننده در مدارهای گیرنده‌های رادیویی و تلویزیونی و همچنین فرستنده‌های رادیویی، کاربرد بسیار وسیعی داشته و با گذشت زمان و اختراع ترانزیستور، توسط آن جایگزین گردیده‌است. تریود و ترانزیستور معادل یکدیگر بوده و هر دو در مدارهای الکترونیکی صرفنظرصرف‌نظر از مکانیسم عمل، وظایف مشابهی را انجام می‌دهند. به‌طوری‌که در سال‌های نخستین اختراع ترانزیستور آن را تریود نیمه هادی هم می‌نامیدند.