شهاب‌الدین یحیی سهروردی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از برنامهٔ همراه ویرایش با نرم‌افزار آی‌اواس
خط ۳۰:
 
== زندگی ==
شهاب‌الدین سهروردی در سال ۵۴۹ هجری قمریقمري/۱۱۵۵ میلادی۱١٥٤میلادی در دهکده [[سهرورد]] زنجان متولد شد. وی تحصیلات مقدماتی را که شامل [[حکمت]]، [[منطق]] و [[اصول فقه]] بود در نزد [[مجدالدین جیلی]] استادِ [[فخر رازی]] در [[مراغه]] آموخت و در علوم حکمی و فلسفی سرآمد شد و به قوت ذکا، وحدت ذهن و نیک‌اندیشی بر بسیاری از علوم اطلاع یافت.<ref>فرهنگ فارسی معین</ref> سهروردی بعد از آن به [[اصفهان]]، که در آن زمان مهم‌ترین مرکز علمی و فکری در سرتاسر ایران بود، رفت و تحصیلات صوری خود را در محضر [[ظهیرالدین قاری]] به نهایت رسانید. در گزارش‌ها معروف است که یکی از هم‌درسان وی، [[فخرالدین رازی]]، که از بزرگ‌ترین مخالفان فلسفه بود، چون چندی بعد از آن زمان، و بعد از مرگ سهروردی، نسخه‌ای از کتاب [[تلویحات]] وی را به او دادند آن را بوسید و به یادِ همدرس قدیمش در مراغه اشک ریخت.
 
سهروردی پس از پایان تحصیلات رسمی، به سفر در داخل [[ایران]] پرداخت، و از بسیاری از مشایخ [[تصوف]] دیدن کرد. در واقع، در همین دوره بود که سهروردی شیفته راه تصوف گشت و دوره‌های درازی را به اعتکاف و عبادت و تفکر گذراند. او همچنین سفرهایش را گسترش داد و به آناتولی و شامات رسید، و چنان‌که از گزارش‌ها برمی‌آید، مناظر [[شام]] در [[سوریه]] کنونی او را بسیار مجذوب خود نمود. در یکی از سفرها از [[دمشق]] به [[حلب]] رفت و در آنجا با [[ملک ظاهر]] پسر [[صلاح الدین ایوبی]] (سردار معروف مسلمانان در [[جنگ‌های صلیبی]]) دیدار کرد. ملک ظاهر که محبت شدیدی نسبت به [[تصوف|صوفیان]] و دانشمندان داشت، مجذوب این حکیم جوان شد و از وی خواست که در دربار وی در حلب ماندگار شود. سهروردی نیز که عشق شدیدی نسبت به مناظر آن دیار داشت، شادمانه پیشنهاد ملک ظاهر را پذیرفت و در دربار او ماند. در همین شهر حلب بود که وی کار بزرگ خویش، یعنی، [[حکمةالاشراق]] را به پایان برد.