راش (درخت): تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ابرابزار
افزودن مطلب و ویرایش نگارشی
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۲۴:
''[[راش کریمه‌ای]]'' – راش کریمه‌ای
|}}
درخت '''راش''' {{انگلیسی|Beech}} از جنس (سرده) فاگوس {{انگلیسی|Fagus}} و از خانواده (تیره) فاگاسه {{انگلیسی|Fagaceae}} است.
'''راش''' درختی است که در جنگلهای ایران موجود می‌باشد، چوب آن برای ساختمان منازل روستایی استعمال می‌شود. این درخت از ۶۵۰ تا ۲۰۰۰ گزی در جنگلهای مرطوب [[تالش]]، [[آستارا]]، [[دیلمان]]، [[کلارستان]]، [[نور]] و [[کجور]] دیده می‌شود.
راش‌ها از درختان غنی و مهم در جنگل­‌های جهان هستند که تاکنون حدود ۱۳ گونه از آن در نقاط مختلف دنیا شناسایی شده است. هر یک از این گونه­‌ها ضمن شباهت‌هایی با یکدیگر از تفاوت­‌هایی که شامل شکل درخت، خواص و اقلیم محل سکونت آنها می­‌گردد با یکدیگر متفاوت می‌باشند.
 
درخت راش در جلگه تقریباً نایاب ولی در بلندی‌های کوهستانهاکوهستان‌ها فراوان می‌باشداست. در [[گیلان]] و [[مازندران]] در ارتفاع بیش از دو هزار۲۰۰۰ متر از سطح دریا جنگلهایجنگل‌های خالص آن یافت می‌شود. راش درختی است سایه پسندسایه‌پسند و از این روازاین‌رو دارای شاخ و برگ فراوان می‌باشد. نهال جوان آن از سرمای شدید زود آسیب می‌بیند و به ویژه سرمای بهاره برگ‌های آن را نابود می‌سازد، گرمای زیاد نیز برای آن زیانبخشزیان‌بخش است. در نقاط سرد خوب رشد نمی‌کند ولی در جاهای گرم تا اندازه‌ای بهتر جست می‌دهد. درخت راش دارای ریشه‌های سطحی است و برای جنگلهایجنگل‌هایی خاکهایبا خاک کم ژرفا و آهکی مناسب می‌باشداست. در [[جنگل]]هایجنگل‌های انبوه از شصت۶۰ تا هشتاد۸۰ سالگی ولی در فضای باز از ۴۰ تا ۵۰ سالگی بار می‌دهد. در خاکهایخاک‌های خوب هر ۵ یا ۶ سال یکبار و در آب و هوایآب‌وهوای ناسازگار هر ۱۵ سال یکبار میوهمیوهٔ فراوان می‌دهد. میوه‌اش ۵ تا ۷٪۷ درصد روغن دارد. ارتفاع آناین درخت خیلی زیاد می‌شود و به ۳۵ متر و قطرش به یک۱٫۵ متر و نیم می‌رسد. عمر آن ۲۰۰ تا ۲۵۰ سال می‌باشد. چوب آن برای ساختن در و پنجره و [[تراورس]] راه‌آهن و میز و صندلی و مبل و صندوق و غیره بکار می‌رود و مصرف آن بیش از دیگر چوبها است. از [[سلولز]] آن پارچه‌های ابریشمی لطیف و خوب تهیه می‌شود. زغال و هیزم آن نیز مرغوبچوب‌ها است.
درخت راش از تیره فاقاسیا و از جنس فاقوس می‌باشد. یک گونه آن فاقوس سیلواتیکا در جنگلهای کرانه دریای خزر نام برده شده‌است، این درخت را در [[گیلان]]، [[رامسر]]، کجور وکلارستق، راش، در آستارا، قزل گز در درفک و طوالش، الوش و آلاش، در نور، چلر، در مازندران، مرس، و در گرگانرود، قزل آغاج می‌خوانند.
 
== نامگذاری ==
درخت راش در جلگه تقریباً نایاب ولی در بلندی‌های کوهستانها فراوان می‌باشد. در [[گیلان]] و [[مازندران]] در ارتفاع بیش از دو هزار متر از سطح دریا جنگلهای خالص آن یافت می‌شود. راش درختی است سایه پسند و از این رو دارای شاخ و برگ فراوان می‌باشد. نهال جوان آن از سرمای شدید زود آسیب می‌بیند و به ویژه سرمای بهاره برگ‌های آن را نابود می‌سازد، گرمای زیاد نیز برای آن زیانبخش است. در نقاط سرد خوب رشد نمی‌کند ولی در جاهای گرم تا اندازه‌ای بهتر جست می‌دهد. درخت راش دارای ریشه‌های سطحی است و برای جنگلهای خاکهای کم ژرفا و آهکی مناسب می‌باشد. در [[جنگل]]های انبوه از شصت تا هشتاد سالگی ولی در فضای باز از ۴۰ تا ۵۰ سالگی بار می‌دهد. در خاکهای خوب هر ۵ یا ۶ سال یکبار و در آب و هوای ناسازگار هر ۱۵ سال یکبار میوه فراوان می‌دهد. میوه‌اش ۵ تا ۷٪ روغن دارد. ارتفاع آن خیلی زیاد می‌شود و به ۳۵ متر و قطرش به یک متر و نیم می‌رسد. عمر آن ۲۰۰ تا ۲۵۰ سال می‌باشد. چوب آن برای ساختن در و پنجره و [[تراورس]] راه‌آهن و میز و صندلی و مبل و صندوق و غیره بکار می‌رود و مصرف آن بیش از دیگر چوبها است. از [[سلولز]] آن پارچه‌های ابریشمی لطیف و خوب تهیه می‌شود. زغال و هیزم آن نیز مرغوب است.
نام علمی سردهٔ '''راش'''، phago به­ معنی خوراکی است که بدلیل قابل استفاده بودن دانه­‌های آن می­‌باشد.
 
در میان ساکنان نقاط جنگلی شمال ایران راش از اسامی متفاوتی برخوردار است. مردمان گیلان، کلارستان، شهسوار، کلاردشت، کجور آن را '''راش'''، در منجیل و عمارلو '''راج'''، در آستارا '''قزل کز'''، در کوه درفک و طوالش '''آلاش''' و '''الوش'''، در مازندران '''مرس'''، در نور '''چلر''' و در گرگان‌رود '''قزل آغاج'''، می‌نامند.<ref>http://esperez.ir/درخت-راش/</ref>
 
== نگارخانه ==