ایل گلباغی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱:
'''گُلباغی''' (گُلباخی)، {{کردی|گه‌لواخی}} نام اتحادیهٔ ایلی از [[ایل‌های کرد ایران]]، متشکل از گروهی از ایلات و طایفه‌های بزرگ و کوچک [[مردمان کرد|کرد]] شافعی‌مذهب عمدتاً ساکن در مناطقی از [[استان کردستان]] ([[ایران]]) و [[کردستان عراق]]. ولی طوایفی از آن‌هاآنها نیز در [[استان کرمانشاه]] و [[استان لرستان]] ساکن‌اند.
 
== پیشینه ==
بدلیسی مورخ قرن دهم کرد هسته اولیه ایل گل واخی را شخصی ترک دانسته که بعد از سکونت و وصلت با کردهای لک و کلهر به عشیرت کرد ملحق می شود در جنگ شاه طهماسب با ازبکان در سالهای ۱۵۲۴ تا ۱۵۷۶ میلادی، سران ایل گلباغی مردانه جنگیدند و از اینرو شاه ضمن قدردانی از آنان، به موجببموجب فرمانی سرزمین بیلاور و همچنین سرپرستی چند طایفه را به آنان محول کرد و به پاس خدمات عباس آقا گلباغی، (سرکرده ایل) ایل را گلباغی نامیدند.
پس از پیوستن طوایفی از [[سلیمانی]]‌ها، [[مادکی]]‌ها، [[کلهر]]‌ها [[ورمه زیاری]]‌ها به طوایف گلباغی، یک ایل متحد و بزرگ تشکیل شد. ایل گلباغی به تدریجبتدریج بزرگ و ثروتمند شد.<ref>ایرج افشار سیستانی: مقدمه‌ای بر شناخت ایل‌ها و طوایف عشایری</ref>
 
== کوچ اجباری ایل ==
در دوران [[رضاخان]] میر پنج از سال ۱۳۰۱ شمسی به بعد ایل گلباغی از کردستان به سایر نقاط ایران کوچانده می‌شوند. گلباغی‌ها را از کردستان به همدان و اصفهان و تا دورترین مناطقنقطه‌ای مانند یزد که در جلگه واقع شده‌استشده است کوچ دادند و در طی این نقل و انتقال چنان بر آن‌هاآنها سخت گرفتند که به تپه‌ها و بلندیها پناه بردند و چندین ماه همچون یاغیان جنگیدند.<ref name=autogenerated1>سکندر امان‌اللهی: کوچ نشینی در ایران</ref>
هنگامی که سرانجام آنان را سرکوب کردند و کوچ دادند، عده بیشماری از آنان نابود شده بودند. پس از استعفای رضاشاه، آنان به مساکن خود بازگشتند و از آن هنگام بسیاری از مردم ترک زبان که دولت آنان را در دهات گلباغی اسکان داده بود کردستان را ترک کردند.<ref name=autogenerated1 />
در همان زمان پس از استعفای [[رضاشاه]]، [[محمدرشیدخان بانه ایی]] به یاری عشایر اطراف سقز ارتش ایران را در [[دیواندره]] مورد تهاجم قرار داد. عشیرت گلباغی به یاری ارتش شتافتند و لشکر محمد رشید خان به سختی شکست خورد. محمد رشید خان هم به تلافی دو نفر از خوانین گلباخی را که به اسارت گرفته بود در سقز کشت.<ref>عبدالرحمان شرفکندی. چیشتی مجیور. بهزاد خوشحالی</ref>