هوجو توکیمونه: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۱:
در ژانویه ۱۲۶۸ میلادی [[قوبلای خان]] نامه‌های تهدیدآمیزی همراه با یک هیئت به دربار ژاپن فرستاد. دربار پاسخ به قوبلای خان را برعهدهٔ حکومت کاماکورا یا باکوفو (فرماندهی لشکری ژاپن) که در آن زمان ریاست آن برعهده توکیمونه بود واگذاشت. توکیمونه در آن هنگام هیجده سال داشت و پس از بحث در مورد نامه توکیمونه تصمیم گرفت هیچ پاسخی به این نامه‌ها ندهد و فرستادگان بدون پاسخ به نزد قوبلای خان بازگشتند. ژاپن در آن زمان بخاطر موقعیت جغرافیایی و جزیره‌ای ارتباط چندانی با دیگر کشورها نداشت. به همین علت احتمال این وجود دارد که این تصمیم‌گیری و موضع استواری بر اثر آن گرفته شده باشد که دولت کاماکورا از حوادثی که در آسیا و اروپا می‌گذشت و از شکست ناپذیری و حملات بی‌رحمانهٔ مغول اطلاع چندانی نداشته‌است.<ref>{{پک|رجب‌زاده|مرداد ۱۳۷۴|ف=کامی کازه یا تندباد آسمانی رهایی‌بخش ژاپن از حملهٔ مغول|ص=۲۷۹}}</ref>
 
مغولان از این امر خشمگین شدند و دوباره فرستادگانی، ۷ مارس ۱۲۶۹، ۱۷ سپتامبر ۱۲۶۹، سپتامبر ۱۲۷۱ و مه ۱۲۷۲ به ژاپن فرستادند. اما توکیمونه هر بار مأمورین قوبلای خان را رانده، حتی اجازه نداد که از دریا به زمین ژاپن وارد شوند. اولین تهاجم مغول در سال ۱۲۷۴ بود. اما حتی پس از اینکه حمله شکست خورد، پنج فرستاده در سپتامبر ۱۲۷۵ از سوی مغول اعزام شده و سپس به [[کیوشو]] فرستاده شدند، و از پاسخ به آنان امتناع شد. توکیمونه سپس آنها را به [[کاماکورا]] فرستاده و دستور داد سر آنان را قطع کنند. گور این پنج فرستادهٔ مغول هنوز در تاستونوگوجی[[جوریو-جی]] واقع در [[کاماکورا]] باقی‌مانده‌است. سپس دوباره در تاریخ ۲۹ ژوئیه ۱۲۷۹، ۵ سفیر از طرف مغول به ژاپن فرستاده شدند، و این بار در همان محل ورود در [[خلیج هاکاتا|هاکاتا]] سر آنهاآنان قطع شد. پس از آن ژاپن در انتظار حمله بود، در فوریه ۲۱، ۱۲۸۰، به دستور دادگاهدربار سلطنتی در تمام معابد و زیارتگاه‌ها برای پیروزی بر امپراتوری مغول مراسم دعا برپا شد. [[قوبلای خان]] نیروهای نظامی بسیاری را برای حملهٔ بعدی جمع‌آوری کرد و حمله در سال ۱۲۸۱ انجام شد، که دوباره یک شکست برای مغول به علت طوفان به همراه آورد.
 
== شخصیت ==