فروزان: تفاوت میان نسخه‌ها

او برخلاف بسیاری از بازیگران و خوانندگان ایرانی پیش از انقلاب که مهاجرت کردند، در ایران ماند و پس از [[انقلاب ایران]] از کار هنری منع، و دیگر بر پرده سینما دیده نشد، وی به خواست خودش هیچگاه در جمع هنرمندان و دوستدارانش ظاهر نشد و حاضر به انجام مصاحبه با هیچ‌یک از کانال‌های تلویزیونی و انتشار تصویری جدید از خودش نشد. جایی در میانهٔ خاطراتش، از روزهای سختی می‌گوید که در دهه شصت در ایران داشته و به قول خودش تحمل کرده، روزهایی که دیگر برایش هورا نمی‌کشیدند و در میوه فروشی محل به صورتش آب دهان می‌انداختند، فاصلهٔ آن هورا و این آب دهان فقط یک چند ماه بود.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://onlinefilmhome.dk/search/persons_action.asp?actid=99 |عنوان= پروین خیربخش| ناشر = |تاریخ = |تاریخ بازبینی=2017-01-31}}</ref>

 

امیر امینی، یکی از روزنامه‌نگاران ایران خاطره‌ای را از دوران زندگی فروزان بازیگر سینمای دوران شاه ، منتشر کرده‌است:

«خبر فوت خانم فروزان مرا یاد خاطره‌ای از ایشان انداخت؛ شاید باخبر باشید که اموال فروزان در اوایل انقلاب (مثل خیلی از هنرپیشگان دیگر) مصادره شد، از جمله خانه او در خیابان ایتالیا، که ویلایی بسیار بزرگ و شیک بود و بنیاد مستضعفان آنجا را گرفت؛ درآن ساختمان همه امور بنیاد انجام می‌شد، از جمله مجله (جانباز) ارگان بنیاد هم از همین خانه منتشر می‌شد؛ سال ۱۳۶۶ که من معاون سردبیر مجله بنیاد بودم، نگهبان‌های خانه می‌گفتند هرشب یه خانومی ناشناس میاد اینجا و با غرور تمام و بدون اجازه ما سرش رو میندازه پایین و وارد ساختمان میشه و باغچه خانه را آب میده و میره! یکشب دو نفر از مدیران تصمیم گرفتند شب در دفتر مجله (خانه فروزان) بمانند و از کار این بانوی اسرارآمیز شبانه سر دربیارن؛ من هم آنشب با دوستان روزنامه‌نگار موندم و در کمال حیرت دیدم زنی که آخر شب‌ها به خانه سر میزنه فروزان صاحب قبلی خانه بود! اون شب که من هم حضور داشتم او با همان زیبایی خاصش در سینما و با متانت وارد خانه شد و بدون اینکه حرفی بزند یک‌راست رفت سراغ باغچه و مشغول به آب دادن به گل‌ها شد؛ بقیه دوستان که مذهبی و محافظه‌کار بودند از ترس بدنام شدن جرات صحبت با فروزان را نکردند، اما من که هرگز بلد نبودم و نیستم همرنگ جماعت شوم و اعتقادات خاص خودم را داشتم و دارم جلو رفتم، سلام کردم و گفتم خانوم فروزان من روزها اینجا تو این خانه نماز میخونم، شما به عنوان مالک اصلی این خانه راضی هستید یا نه؟ به نظرم هنوز دلتون با این خانه هست! جوابی که فروزان اون شب کنار باغچهٔ خانه تصاحب شده‌اش به من داد، تا ابد در دل و مغزم ماندگار شد! او در پاسخ من فقط یک جمله گفت: آقاپسر ببین اگه قبل از انقلاب نمازخوان بودی من راضیم، اما اگه بنا به مصلحت این دوره زمونه و برای منافع خودت یهو مؤمن شدی و مثل خیلیها نماز میخونی، بدون که من هرگز راضی نیستم!

من تا ابد یاد و کرامت فروزان را فراموش نخواهم کرد؛ روحش شاد…»<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وبگاه=http://www.wisgoon.com|نشانی=http://www.wisgoon.com/pin/11906083|عنوان=خاطره‌ای دربارهٔ بازیگر قدیمی فروزان از امیر امینی}}</ref>

 

== جوایز ==

* جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن برای فیلم ''تنگه اژدها'' در سال ۱۳۴۸ در نخستین جشنواره سپاس

* جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن برای فیلم ''بابا شمل'' در سال ۱۳۵۱ در چهارمین جشنواره سپاس

 

== فیلم‌شناسی ==

| caption5 =

}}

 

{| class="wikitable"

|-

|}

 

== منابع ==

* {{یادکرد کتاب|کتاب =فرهنگ سینمای ایران |نام خانوادگی =امید |نام = جمال|ناشر =موسسه انتشارات نگاه|چاپ=دوم|شهر=تهران |سال=۱۳۷۷ |شابک=۲–۸۹–۶۱۷۴–۹۶۴}}

* {{یادکرد|فصل=|کتاب=صد چهره سینمای ایران|نویسنده = عباس بهارلو|ترجمه=|ناشر =نشر قطره|چاپ=دوم|شهر=تهران|کوشش=|ویرایش= |صفحه=|سال=۱۳۸۲|شابک=964-341-128-1}}

 

== پیوند به بیرون ==