آشوربانی‌پال: تفاوت میان نسخه‌ها

آشوربانیپال هم سلطنت را از پدرش به ارث برد و هم جنگ با مصر و [[پادشاهی کوش|کوش]]<ref group="یادداشت">Kush</ref> ([[نوبیا]]<ref group="یادداشت">Nubia</ref>) را. وی در سال ۶۶۷، در حالیکه خودش در [[نینوا]] مانده‌بود، سپاهی را به مصر فرستاد و این سپاه، [[طهارقه]]<ref group="یادداشت">Taharqa</ref> پادشاه نوبیایی مصر را در نزدیکی [[ممفیس]] شکست داد. هم‌زمان با این اوضاع و احوال، حکام دست‌نشاندهٔ مصری علیه سلطهٔ آشور شورش کردند و آنان نیز شکست داده شدند. همهٔ فرمانروایان شکست خورده به غیر از یکی از آنان به نینوا برده شدند، فقط [[نخوی اول]]<ref group="یادداشت">Necho I، برخی اوقات Nekau هم گفته شده‌است.</ref> شاهزادهٔ مصری‌ای که فرمانروای [[سائیس]] بود، توانست آشوریها را نسبت به وفادار بودن خودش متقاعد کند و به‌همین‌جهت به مصر برگردانده شد تا عروسک خیمه شب بازی و حاکم دست‌نشاندهٔ آشوری‌ها در مصر باشد. پس از مرگ طهارقه در ۶۶۴ ق.م. برادرزاده و جانشین او Tantamani به [[مصر علیا]] حمله کرد و [[تبس]]<ref group="یادداشت">Thebes</ref> را پایتخت خود قرار داد. او در ممفیس، دیگر شاهزاده‌های مصری را شکست داد و ممکن است که نخو در جریان این جنگ‌ها کشته شده باشد. سپاه دیگری از سوی آشوربانیپال فرستاده شد و دیگربار موفق شد که کوشی‌ها (نوبیایی‌ها) را شکست دهد. Tantamani به سرزمین مادریش در نوبیا عقب رانده شد و در آنجا ماند، آشوری‌ها تبس را غارت کردند و با غنایم بسیار به آشور بازگشتند. این‌که مداخلهٔ آشوری‌ها در مصر چگونه پایان یافته، مشخص نیست، اما پسر نخو، [[پسامتیک اول]]<ref group="یادداشت">Psammetichus I</ref> درعین‌حال که استقلال یافت، روابط گرم و دوستانهٔ خود با آشوری‌ها را هم حفظ کرد.