'''حسین قوللر آغاسی''' (۱۲۶۹-۱۳۴۵) نقاش ایرانی بود. او یکی از بنیانگذارانبنیان‌گذاران شیوه مردمی در نقاشی ایرانی معروف به [[نقاشی قهوه‌خانه‌ای]] بوداست. او در نقش پردازی حماسهصحنه‌هایی سازاناز حماسه‌های ملی و مذهبی و رمز قهرمان‌سازی با رنگ روغن، و بهره‌گیری از واقعیات و انباشته‌های ذهن و خیال چیرگی و مهارت برجسته‌ای نشان داده است. او از پرداختن به طبیعت و طبیعت‌سازی پرهیز می‌کرد و میان سبک و شیوه کار خود و نقاشان طبیعت ساز فرق عمده‌ایطبیعت‌ساز می‌گذاشت.{{مدرک}}
حسین فرزند علی رضا قوللر آغاسی بود. علی رضا یکی از هنرمندان و استادان نقش پرداز بر روی کاشی و قلمدان به‌شمار می‌رفت. حسین فن و هنر نقش اندازی روی کاشی و روغن کاری بر دیوار را از نه سالگی نزد پدر آموخت. در آن زمان استاد علی رضا یک کارگاه کاشی پزی در [[خیابان الماسیه]] (باب همایون) داشت. پس از مرگ پدر چندی کارگاه او را می‌گرداند. [[محمد مدبر،مدبر]]، دوست و همشاگردیش در کارگاه پدر، او را در این دوره کوتاه در نقش اندازی روی کاشی و گرداندن کارگاه یاری می‌داد. پس از چندی کارگاه و کار کاشیگری را رها کرد و به نقاشی ساختمان پرداخت.
حسین قوللر آغاسی، نخستین کار نقاشی از داستان‌های [[شاهنامه]] و [[واقعه کربلا]] را به سفارش مشهدی صفر اسکندریان، قهوه چی قهوه‌خانه معروف به مشت صفر در [[میدان سید اسماعیل،اسماعیل]]، بالای [[آب انبار سید اسماعیل]] آغاز کرد. هفته‌ها، شبانه روز در این قهوه‌خانه می‌ماند و داستان‌هایی را که از زبان شاهنامه خوانشاهنامه‌خوان و [[قصه خوانقصه‌خوان|نقال]] قهوه‌خانه می‌شنید، بر روی پرده و بوم می‌آورد.از معروفترین شاگردان او میتوان به فتح الله[[فتح‌الله قوللر آغاسی]] و ومحمدمحمد حمیدی (اهل مشهد)و... اشاره کرد.
== آثار ==
نقاشیهاینقاشی‌های زیادی از او به نام او باز مانده که در موزه‌ها و مجموعه‌های خصوصی، یا در دست مردم هست. از آثار او میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
