بزرگ علوی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
تاریخ درگذشت برچسب‌ها: متن دارای ویکی‌متن نامتناظر ویرایشگر دیداری |
خنثی‌سازی ویرایش 25533099 توسط 93.118.111.24 (بحث) برچسب: خنثی‌سازی |
||
خط ۹:
| birth_date = ۱۳ بهمن ۱۲۸۲
| birth_place = [[تهران]]، محله [[چاله‌میدان]]،<ref>در خلوت دوست (نامه‌های بزرگ علوی به باقر مؤمنی)، تدوین: باقر مؤمنی، اسن (آلمان): نشر نیما، ۱۳۷۹/۲۰۰۰. ص۲۵۵.</ref>
| death_date =
| death_place = [[برلین]]، [[آلمان]]
| resting_place = گورستان تمپل‌هوف، برلین<ref>خاطرات بزرگ علوی، به کوشش حمید احمدی، سوئد: نشر باران ۱۹۹۷.</ref>
خط ۳۴:
| website =
}}
'''سیّد مجتبیٰ آقابُزرگِ علوی''' شهرت‌یافته به '''آقا بزرگ علوی''' و '''بزرگ علوی''' (۱۳ بهمن ۱۲۸۲، [[تهران]] -
علوی همپای صادق هدایت در دگرگونی داستان‌نویسی ایران تأثیر گذاشت و همانند او به سبک واقع‌گرایی می‌پرداخت؛ «با گرایش‌های رومانتیکی که در روحیهٔ ایرانی ریشه دارد.»<ref name="سپانلو" /> و با نثری که «طنین زیباپرستانه‌ای دارد»، در داستان‌پردازی‌هایش به نوآوری گرایش داشت.<ref name="سپانلو" /> در بیشتر آثارش، ابتدا گِرِه‌ای هست و حادثهٔ اصلی پیشتر روی داده‌است و راوی، حادثهٔ داستان را بازسازی می‌کند. این شگرد را اساساً ویژهٔ [[ادبیات پلیسی]] می‌دانند.<ref name="سپانلو" /> به سبک [[واقع‌گرایی اجتماعی]] می‌پرداخت و در داستان‌هایش به [[مسائل اجتماعی|نابسامانی‌های اجتماعی]] روی می‌آورد؛ شخصیت‌های داستان‌هایش پویا یا مبارز هستند.<ref name="ibna.ir">{{یادکرد وب |عنوان=پرهیز از انفعال ویژگی اصلی آثار بزرگ علوی است|نشانی=http://www.ibna.ir/fa/doc/naghli/61482/پرهيز-انفعال-ويژگي-اصلي-آثار-بزرگ-علوی|تاریخ= ۱۲ بهمن ۱۳۸۸ |ناشر= خبرگزاری کتاب ایران}}</ref>{{سخ}}
خانواده‌اش بازرگان و مشروطه‌خواه بودند.<ref name="میرعابدینی">{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = میرعابدینی | نام = حسن | پیوند نویسنده = | عنوان = فرهنگ داستان‌نویسان ایران | سال = پاییز ۱۳۸۸ | ناشر = [[نشر چشمه]] |مکان = تهران | شابک = ۹۷۸۹۶۴۳۶۲۶۳۲۳ | صفحه = ۱۹۷}}</ref> در ۱۳۰۲/۱۹۲۳م همراه پدرش به [[آلمان]] رفت و در رشته [[علوم تربیتی]] و [[روانشناسی]] ادامهٔ تحصیل داد تا در ایران [[آموزگار]] شود.<ref name="میرعابدینی" /> پدرش سید ابوالحسن علوی از کنشگران سیاسی بود که در ۱۳۰۶/۱۹۲۷م در [[برلین]] [[خودکشی]] کرد.<ref name="میرعابدینی" /> بزرگ علوی سال بعد به ایران بازگشت و در [[مدرسه صنعتی شیراز]] یک سال به تدریس [[زبان آلمانی]] پرداخت.<ref name="میرعابدینی" /> او که از نسل نخستین دانش‌آموختگان ایرانیِ اروپا در آغاز سدهٔ ۱۴ ه.ش (دهه ۱۹۲۰م) به‌شمار می‌رفت،<ref name="سپانلو" /> نخستین داستان برجسته‌اش، «سربازِ سُربی» را در دههٔ ۱۳۰۰ش نگاشت.<ref name="سپانلو" />{{سخ}}
| |||