بهتوپ بستن مجلس: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
به نسخهٔ 25265879 ویرایش 5.112.188.170 برگردانده شد: شرمنده با منبع بیاورید. (توینکل) برچسب: خنثیسازی |
|||
خط ۱۹:
== چگونگی رویداد ==
[[پرونده:Majlisbomb.jpg|بندانگشتی|220px|نمایی از ساختمان بهتوپبسته شدهٔ [[مجلس شورای ملی]].]]
در ساعت ۶ صبح ۲ تیر ۱۲۸۷، ۲۰ نفر از افراد [[بریگاد کُساک]] برای دستگیری سران [[جنبش مشروطه]] فرستادهشدند، اما با مقاومت و شلیک از سوی [[مسجد سپهسالار]] (در نزدیکی ساختمان مجلس) مواجه شدند.<ref name="Martin"/> دستور تیراندازی را [[آیت الله]] [[سید عبدالله بهبهانی]] صادر کرده بود.<ref name="leghaei">{{یادکرد وب |نویسنده =لقائی، آزيتا |نشانی=http://iichs.org/index.asp?id=531&doc_cat=1|عنوان=بهتوپبستن مجلس، ۲ تير ۱۲۸۷ ش.| ناشر =[[مؤسسه مطالعات تاريخ معاصر ايران]]|تاریخ بازبینی=۱۳ دسامبر ۲۰۱۳}}</ref> در آن سو، نیروهای کُساک که اجازه تیراندازی نداشتند، تیر هوایی و تیر مشقی شلیک میکردند و مسجد و مجلس را محاصره کردند.<ref name="leghaei"/> چندی بعد نیروی کمکی بریگاد به همراه افسران روسی خود وارد عمل شدند.<ref name="Martin"/> با تیراندازیهای مشروطهخواهان، عدهای از کُساکها کشته میشوند.<ref name="leghaei"/> پس از شلیک توپ باروتی بدون گلوله توسط کُساک ها، تیراندازی اعضای انجمنها، بهطور مشخص اعضای انجمن آذربایجان<ref name="Martin"/> و انجمن مظفری<ref name="Martin"/> شدت میگیرد و پرتاب بمب توسط آنها، تعدادی دیگر از افراد کُساک را میکشد<ref name="leghaei"/> که منجر به درگیری شدیدی میشود.<ref name="Martin"/>
کُساکها با دریافت حکم تیر، به خانه [[ظلالسلطان]] که مقر اصلی انجمن آذربایجان بود حمله میبرند و نیروهای آنها را فراری میدهند. به سرعت شرایط به نفع کُساکها تغییر میکند و [[مسجد سپهسالار]] نیز به تصرف آنها درمیآید. پس از فرار مشروطهخواهان به ساختمان مجلس، کُساکها ساختمان مجلس را به توپ میبندند و مشروطهخواهان را شکست میدهند.<ref name="leghaei"/>
سطر ۳۴ ⟵ ۳۲:
با کمال تأسف در همان موقع که مجاهدین در نتیجهٔ پیشرفت مختصری که کرده بودند تشجیع شده و حرارتی در آنها پیدا شده بود، آقایان بهبهانی و سایر علما که در مجلس بودند، عدهای را به آن سنگرها فرستادند و مجاهدین را قسم میدادند که برادرکشی نکنند و دست از جنگ بکشند. حتا از طرف مرحوم بهبهانی به آنها پیغام داده شده بود که من فوراً با هر خطری هست به باغ شاه می روم و به جنگ و خونریزی خاتمه میدهم.
عدهای از مجاهدین با حال تأسف سنگرها را ترک کردند و گریهکنان تفنگهای خود را دور انداخته، از درب عقب مجلس بیرون رفتند. عدهٔ دیگر گوش نداده، مردانه تا آخرین ساعت جنگ کردند و در راه وطن شهید شدند. آقایان طباطبایی و بهبهانی در هم موقع ای که آتش جنگ در کمال شدت شعلهور بود، به گزاردن نماز وحشت پرداختند و به جای اینکه مجاهدین را تشویق به پایداری و دفاع از مشروطیت نمایند، برای اینکه خونریزی نشود، آنها را مجبور به ترک جنگ و پایین آمدن از سنگرها کردند... در اینجا ناگفته نماند از صد و بیست انجمن که به نام طرفداری از مشروطیت در تهران منعقد میشد، فقط انجمن آذربایجان و انجمن مظفری در جنگ شرکت کردند و اکثر افراد آن دو انجمن جان خود را در راه آزادی فدا کردند...<ref>مهدی ملکزاده، زندگانی ملکالمتکلمین، انتشارات علیاکبر علمی و شرکاء، تهران، اردیبهشت ۱۳۲۵، برگهای ۲۶۰ و ۲۶۱</ref>
</blockquote>
سطر ۷۲ ⟵ ۶۸:
== منابع ==
{{پانویس|2}}
{{تغییرات قدرت در ایران}}
[[رده:ایران در ۱۹۰۸ (میلادی)]]
|