مسجد جامع اصفهان: تفاوت میان نسخه‌ها

[نسخهٔ بررسی‌شده][نسخهٔ بررسی‌شده]
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Arellaa (بحث | مشارکت‌ها)
Arellaa (بحث | مشارکت‌ها)
←‏قرن چهاردهم ه‍.ق: اصلاح ارقام
خط ۱۱۹:
=== قرن چهاردهم ه‍.ق ===
از آغاز قرن چهاردهم هجری شمسی رسیدگی به بناهای تاریخی شهر اهمیت بسیاری یافت. مسجد جامع اصفهان جز آثار ملی ثبت شد و هر ساله قسمتی از بودجهٔ دولتی به آن اختصاص داده‌شد. هنگامی که وزارت فرهنگ و هنر اصفهان تصمیم گرفت مرمت مسجد را آغاز کند، از ''حسین معارفی'' خواسته شد این کار را به انجام برساند. در این زمان مدرسهٔ مظفری، ایوان شرقی و منارهٔ غربی مسجد دچار ناپایداری شده‌بود و ''معارفی'' دربارهٔ همین موضوع با باستان‌شناس و [[آرشیتکت]] فرانسوی که در اصفهان حضور یافته بود گفت و گو کرد. مشکل این قسمت‌ها چرخیدن لبهٔ خارجی ایوان به بیرون بود، پس آن‌ها به وسیلهٔ نصب دو تیر آهن قرینهٔ و ادامه دادن آن‌ها تا انتهای ایوان شرقی، حرکت آجرها را مهار کردند. پایین منارهٔ غربی هم به وسیلهٔ کمربندی فولادی محکم کردند و با سیم بکسلی در جهت عکس آن موفق شدند از حرکت آن جلوگیری کنند. با ایجاد پشت‌بندها و نصب سیم بکسل‌ها از تخریب مدرسهٔ مظفری هم جلوگیری شد. کاشی‌های شبستان الجایتو و نماهای خارجی ایوان شمالی و جنوبی نیز تعمیر شد. مؤسسهٔ [[ایتالیایی‌ها|ایتالیایی]] ایزمئو هم به سرپرستی ''گالدیری'' روابط خوبی را با ایران آغاز کرد و مرمت و مطالعهٔ بناهایی از ایران را به عهده گرفت. او از سال ۱۳۴۹ ه‍.ش/ ۱۹۷۱ م تا ۱۳۶۲ ه‍.ش/ ۱۹۸۴ م، مرمت قسمت‌های مختلف مسجد را انجام داد. ''گالدیری'' می‌گوید رطوبتی که از طریق پشت بام و بارندگی یا از طریق صعودی و از زمین وارد مسجد شده‌بود به شدت معماری آن را دچار آسیب کرده‌بود؛ پس سقف به‌طور کامل به همان شیوهٔ قدیمی کاهگل شد و قسمت‌های دیگر هم هواکش قرار داده‌شد.
پس از [[انقلاب اسلامی]] با یک سال وقفه مرمت مسجد ادامه پیدا کرد و سازمان [[میراث فرهنگی]] هم ایجاد شد. در سال ۱۳۶۳ ه‍.ش / ۱۹۸۵ م بود که یک بمب از هواپیمای بمب افکن [[عراقی‌ها|عراقی]] در شبستان جنوب شرقی افتاد و باعث تخریب کامل این محوطه شد. البته تأثیرات این بمب فراتر از تخریب یک قسمت بود. امواج حاصل شده از آن طاق‌ها و چشمه‌ها را لرزاند و ترکِش‌هایش باعث ضربه به کاشی‌ها و گنبد شد. مدتی بعد آوارها جمع‌آوری شد، آجرهای سالم برای بهره‌برداری دوباره جدا شد، نقشه‌ای از محیط برای بازسازی آماده شد، کاشی‌های گنبد خاکی و نظام‌الملک هم تعمیر شد، سنگ‌های مرمر به وسیلهٔ بست‌های فلزی به زمین متصل شد، سنگفرش‌های مسجد کامل جدا شد و پس از زیرسازی دوباره نصب شد، سکوهای آجری مسجد مرمت شد و در نهایت ایوان شمالی که گاهی برای نماز استفاده می‌شد و سنگ‌فرش‌هایش دچار نم‌زدگی شده‌بود، دوباره کف‌سازی شد و هواکشی برای تهویهٔ هوا قرار داده‌شد.<ref>{{پک|جبل عاملی|۱۳۹۲|ک=تاريخ تحولات مسجد جامع اصفهان|ص=۵۷-۶۳}}</ref>
 
== تأثیرات ==