احمد کسروی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
برچسبها: حذف حجم زیادی از مطالب منبعدار متن دارای ویکیمتن نامتناظر ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
خنثیسازی ویرایش 25779358 توسط 46.225.182.168 (بحث): حذف حجم زیادی از مطالب منبعدار بدون بحث و ذکر دلیل برچسب: خنثیسازی |
||
خط ۴۲۹:
کسروی به [[شعر]] و شاعران نیز تاخت و از جمله [[حافظ]] را «شاعرک یاوهگوی مفتخوار» و [[سعدی]] را «مرد ناپاک» خواند.<ref name="یکم دیماه">کسروی تبریزی، احمد (۱۳۲۲). «[[s:یکم دیماه و داستانش|یکم دیماه و داستانش]]». مجلهٔ ''پرچم''، سال یکم، شماره یکم، نیمه یکم فروردین ۱۳۲۲، صص ۲ تا ۷.</ref> کسروی و پیروانش در ۱ دی هر سال جشن کتابسوزی برگزار میکنند و کتابهایی را که مضر تشخیص میدهند (از جمله ''[[دیوان حافظ]]''، [[رمان]]ها، [[کتاب دعا|کتابهای دعا]]، و کتابهای بهائیان) میسوزانند.<ref name="یکم دیماه"/>
از نقاط قوت کسروی، کارهای تاریخی اش بود. بهطور مثال تاریخ مشروطه ایران کتابی است نوشته احمد کسروی به سال ۱۳۱۹ خورشیدی. این نبشته برجستهترین سند نوشته شده دربارهٔ رویداد مشروطه و چند و چون آن میباشد و حتی در زمانی که نوشتههای کسروی ممنوع و اندیشهاش باطل شمرده میشود این نوشتار همچنان آبشخور و گواه پژوهشهای تاریخی است.<ref>http://www.encyclopaediaislamica.com/madkhal2.php?sid=3136 دانشنامهٔ جهان اسلام</ref>
به نوشته [[یرواند آبراهامیان]]، احمد کسروی در مقالات متعددی در [[آینده (مجله)|آینده]] و در آثار فراوان خود دربارهٔ زبانها، قبایل، مذاهب و نام جایهای ایران، به مسئله وحدت ملی توجه داشت. او نخستین اثر مهم خود، [[آذری یا زبان باستان آذربایجان]] را متعاقب قیام خیابانی نوشت تا ثابت کند که آذری، زبان اصیل آریایی زادگاه وی را یورشهای ترکان از بین بردهاست. او نتیجه میگرفت که گویش [[ترکی]] فعلی که از خارج تحمیل شدهاست، اکنون باید جای خود را به فارسی، [[زبان رسمی]] کشور بدهد؛<ref>آبراهامیان، یرواند، ایران بین دو انقلاب، نشر نی، چاپ اول ۱۳۷۷، ص. ۱۱۴</ref> [[کاوه بیات]]<ref>کاوه بیات، ''کسروی و بحران آذربایجان''، فصلنامه گفتگو شماره ۴۸، صفحهٔ ۶۵</ref> به مقاله کسروی در نشریه پرچم<ref>''پرچم''، شماره ۲۶، چهارم اسفند ۱۳۲۰و یازدهم فروردین ۱۳۲۱، مقاله ''احساسات و اغراض مانع از درک حقایق است''</ref> به دیدگاه دیگر او اشاره میکند:{{نقل قول|... راجع به زبان هم خودتان بهتر میدانید، غریزه فطری و عادت از عواملی است که تغییر آن خیلی مشکل است، وقتی که پدر و مادر و برادر من از طفولیت با من ترکی حرف زده و میزنند، چگونه میشود من این زبان را دوست نداشته و اظهار نفرت کنم؟... اگر مقصود این بود که برای آسانی کار درسها در سالهای نخست دبستانهای آذربایجان به ترکی باشد ما به آن دخالت نمیکردیم زیرا راه حل بحث آن بود که زحمت تدریس با زبانی که از دو زبانی در میانه آذربایجان و دیگر جاهای ایران پدید میآید سنجیده شود و به هرحال این اهمیت را که ما به آن دخالت کنیم نداشت؛ ولی همه میدانند که موضوع زبان در آذربایجان معنیهای دیگری را دارد و همیشه مقاصد دیگری در پشت سر این عنوان میباشد.}}
کسروی در دومین کتاب مهم خود تاریخ پانصد ساله خوزستان میکوشید پیامدهای زیانبار و کشمکشهای قبیلهای و مذهبی را در نواحی جنوب غربی نشان دهد. او در اثر یادمانی خود '''''[[تاریخ مشروطه ایران (کتاب)|تاریخ مشروطه ایران]]'''''، ریشه پیشرفت نیافتگی ایران و بیشتر کشورهای خاور را پراکندگی در میان تودهها دانست، و گفت چند تیرگی که از دوگانگیهای قبیلهای و زبانی برمیخیزد، یکی از بدترین بیماریهایی هست که گریبان ایران را گرفتهاست.<ref>آبراهامیان، یرواند، ایران بین دو انقلاب، نشر نی، چاپ اول ۱۳۷۷</ref>
|