شاه‌خوشین: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Laklakstan (بحث | مشارکت‌ها)
تاکیدی بر لک بودن شاه خوشین برای جلوگیری از سواستفاده از مشاهیر قوم‌ لک
برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱:
{{جعبه زندگینامه
|نام_شخص=مبارکشاه لکستانیلرستانی
|نام_تصویر=
|عرض_تصویر=
خط ۶:
|نام دیگر=
|جوایز دریافتی=
|لقب‌ها=شاه خوشین لکستانیلرستانی
|زمینه فعالیت=[[عرفان]]، [[شعر]]
|ملیت=ایرانی
 
|اهل=لکستانلرستان
|دوره=
|سال‌های فعالیت=
خط ۱۷:
|همسر=
|فرزندان=
|والدین= ماما جلاله (دختر میرزا آمانا لکستانیلرستانی)
|مسجد=
|مدفن= در رودخانه گاماسیاب از نظرها پنهان می‌شود
خط ۳۵:
|Soure_id =
}}
'''مبارکشاه لکستانیلرستانی''' ملقب به '''شاه‌خوشین لکستانیلرستانی'''، یکی از رهبران نخستین [[یارسان]] است که در [[سده ۴ (قمری)|قرن چهارم هجری]] می‌زیسته‌است. وی در میان یارسان نخستین کسی‌ست که دورهٔ کامل را دارد.
 
== زندگی ==
مبارکشاه لکستانی،لرستانی، ملقب به شاه‌خوشین، فرزند مامه جلاله و نوهٔ میرزا امان‌الله لرستانی بود. در [[سرانجام]] کتاب مقدس [[یارسان]] آمده‌است که وی از مادری باکره به‌مانند [[مسیح]] به‌دنیا آمده‌است. در سرانجام همچنین اشاره شده که شاه‌خوشین برای کسب علم به [[همدان]] هجرت کرد؛ و بعدها به زادگاه خویش بازگشت و در ۳۲ سالگی اظهار مظهریت [[خدا]] در خودش کرد. او در این خصوص چنین سرود:<ref name=ToolAutoGenRef1>{{یادکرد وب |نویسنده = دکتر نصرالله امامی |نشانی= http://www.anjomanfarsi.ir/pdf/pa5/pa5%20(146).pdf |عنوان= نکاتی در مشرب عرفانی باباطاهر همدانی}}</ref>
 
{{شعر}}
خط ۴۶:
 
شاه‌خوشین در ۶۱ سالگی، هنگام شنا در [[رود گاماسیاب]] فرومی‌رود، و طبق باور یارسان، روح از بدنش جدا شده و به کالبد دیگر می‌رود.
شاه‌خوشین در میان یارسان به «زرده‌سوار» و «هزار سوار» نیز مشهور است؛ و این نظریه را تقویت می‌کند که وی جزو [[هزاراسپیان|ملوک هزاراسپی (اتابکان لر)]] بوده‌است. در سرانجام، [[باباطاهر]] یکی از یاران شاه‌خوشین ذکر شده‌است؛ ولی نکته‌ای که بسیار آشکار است تأثیر شاه‌خوشین بر عرفان باباطاهر می‌باشد.<ref name=ToolAutoGenRef1 />
 
اشعاری از شاه‌خوشین به [[زبان لکی|لکیگورانی]] مانده‌است، که به «دورهٔ شاه‌خوشین» مشهور است.
 
پیش از شاه‌خوشین، کسانی همچون [[بهلول ماهی]] و بابا سرهنگ ظهور کردند؛ ولی هیچ‌کدام مانند شاه‌خوشین دورهٔ کامل نداشته‌اند.