تونگا: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ویرایش به‌وسیلهٔ ابرابزار:
خط ۵۷:
پادشاه [[تائوفا آهائو توپوی چهارم]] در سال [[۱۹۶۷ (میلادی)|۱۹۶۷]] در تونگا به قدرت رسید و کماکان نیز پادشاه تونگا است.
 
در سال [[۲۰۰۶ (میلادی)|۲۰۰۶]] میلادی [[فلتی سه وله]] به سمت نخست وزیرنخست‌وزیر انتخاب شد.
 
=== شاهان و ملکه‌های تونگا ===
خط ۷۳:
از مهمترین شهرهای تونگا می‌توان، موآ ۳٬۹۰۰ نفر، نیآفو ۴ هزار نفر و هاوه لولوتو ۳ هزار نفر را نام برد. تونگا از ۱۵۰ جزیره تشکیل شده‌است که مهمترین آنها تونگاتاپو، هاپای، واوائو و نیوآ می‌باشند. این کشور پیش از این «جزایر دوستانه» (Friendly Islands) نام داشته‌است. واژهٔ تونگا یک واژهٔ بومی است که از «تو» و «نگا» که ترجمهٔ آن «سرزمین واقع در جنوب» می‌باشد، تشکیل شده‌است.
 
این کشور از گروه بزرگی از جزایر آتش‌فشانی و مرجانی تشکیل شده استشده‌است که در منطقه‌ای دریایی به وسعت ۷۰۰ هزار کیلومتر مربع، پراکنده شده‌اند. مساحت خشکی تونگا حدود ۶۹۹ کیلومتر مربع است. این کشور. بالغ بر ۱۷۱ جزیره است که ۳۶ جزیره آن قابل سکونت هستند. جمعیت تونگا در چهار جزیره اصلی [[واوائو]] (Vavau)، هاپای (Haapai)، نیوآ (Niua)و تونگا پاتو (Patu Tonge) ساکن هستند و بخش اعظم جمعیت ساکن جزیره، تونگا پاتو می‌باشند. این جزیره از بزرگترین جزایر تونگا است که پایتخت و دولت مرکزی و سازمانهای اصلی دولتی در آن قرار دارند.
 
این کشور دارای آب و هوایی معتدل و گاهی خنک است و میزان رطوبت هوای آن از اغلب کشورهای [[استوا]]یی، پایین‌تر است. میانگین دمای هوا در ماه‌های «مه» تا «سپتامبر» بین ۱۸ تا ۲۵ درجه است و در ماه‌های اکتبر و آوریل بین ۲۴ تا ۳۲ درجه سانتیگراد است. بادهای شدیدی در تمام طول سال با سرعت ۱۳ تا ۱۸ «نات» می‌وزند. میانگین دمای پایتخت معادل ۲۴٫۷ درجه سانتیگراد با رطوبت ۷۶٫۹ درصد و متوسط بارندگی ۱۷۷٫۵ سانتیمتر است.
خط ۸۷:
[[پرونده:Coin tonga.JPG|بندانگشتی|150px|سنیتی]]
واحد پول تونگا، [[پاآنگای تونگا|پاآنگا]] با واحد جزء ([[سنیتی]]) نام دارد.
از صادرات تونگا، نارگیل، هندوانه، وانیل، ماهی، صنایع دستی و کدو تنبل را می‌توان نام برد که بیشتر آنها به ژاپن صادر می‌شود، همچنین گردشگری نیز از جمله مهمترین صنایع تونگا به شماربه‌شمار می‌رود. تونگا عضو کشورهای همسود (مشترک‌المنافع) است.
 
منابع طبیعی تونگا عبارتند از دریا و سرزمین و مردم آن کشور و عمده فعالیت اقتصادی این کشور را کشاورزی با هدف تغذیه و نیز فروش در بازار محلی، پرورش داده می‌شوند. کشت محصولات کشاورزی با هدف صادرات نیز در سال‌های اخیر رواج یافته‌است. مهمترین فراورده کشاورزی و صادراتی این کشور، [[کدو تنبل]] و [[وانیل]] است که اولی منحصراً به ژاپن فروخته می‌شود و دومی توسط فرانسه، ژاپن و ایالات متحده خریداری می‌گردد. ریشه گیاهان سنتی و [[صیفی جات]] نیز به کشورهایی نظیر نیوزیلند، استرالیا و ساموآ صادر می‌شود. صنایع در حال رشد این کشور عبارتند از: منسوجات، فرآوری موادغذایی، فراورده‌های دریایی ([[شیلات]])، محصولات چوبی و پوست و سرانجام سهم صنعت در تولید ناخالص داخلی معادل ۸٪ است.