امپراتوری آلمان: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده: Wernerprokla.jpg|بندانگشتی|300px|تاج‌گذاری ویلهلم یکم، به عنوان قیصر (امپراتور آلمانی).]]

پادشاهی پروس با اتحاد با [[امپراتوری روسیه]] نخست [[پادشاهی لهستان]] را که در اوج ضعف قرار داشت از میان برداشت و سرزمین لهستان میان دو قدرت تقسیم شد. اگرچه سهم بزرگ‌تر به روسیه رسید، اما پروس با به دست آوردن سرزمین‌های جدید، توانست تفاوت بارز نظامی و اقتصادی خود با دیگر پادشاهی‌های آلمانی را آشکار سازد. سپس فتح [[پادشاهی هانوفر]] نفوذ پروس را در کرانه های [[رود راین]] تثبیت کرد، در سال [[۱۸۴۸ (میلادی)| میلادی۱۸۴۸]] در اروپا موج انقلاب‌های آزادی‌خواهانه اتفاق افتاد. تحت تاثیر این موج بزرگ حکومت [[پادشاهی اسپانیا]] از حالت [[پادشاهی مطلقه]] به [[پادشاهی مشروطه]] تغییر پیدا کرد، پادشاهان [[امپراتوری سوئد|سوئد]] و [[نروژ]] و [[دانمارک]] که کشورهایشان با اعتراضات مردمی مواجه شد نیز فورا به نظام [[پادشاهی مشروطه|مشروطه]] تن دادند ، در [[فرانسه در سده نوزدهم|فرانسه]] دوباره جمهوری به پا گشت ، مردم بلژیک توانستند استقلال کشورشان را از پادشاهی هلند به دست بیاورند و مردم اتریش نیز که خونین ترین مبارزات را علیه حکومت پادشاهی مطلقه که در دست صدراعظم مستبد [[اتریش-مجارستان|اتریش]] ، [[کلمنس ونتسل فون مترنیخ|مترنیخ]] به یک دیکتاتوری تمام عیار تبدیل شده بود نیز موفق شدند مترنیخ را سرنگون و پادشاه وقت اتریش را عزل نمایند در [[پادشاهی ایتالیا|ایتالیا]] موج وحدت گرایی آغاز شد و ملی گرایانی چون گاریبالدی با مبارزاتشان توانستند ایتالیا را یک کشور متحد نمایند و در سرزمین های چند پاره آلمانی نیز موج انقلابات آغاز شد این موج در این سرزمین ها با رشد روزافزون ملی گرایی آلمانی همراه شد بسیاری از فیلسوفان، اندیشمندان ، تاریخ دانان و جامعه شناسان آلمانی سخن از لزوم اتحاد سرزمین های آلمانی نژاد میکردند و جوانان پرشور ملی گرا نیز از این فکر حمایت میکردند ، در سال ۱۸۶۱ ویلهلم یکم به پادشاهی پروس رسید و یکی از مهم ترین طرفداران ملی گرایی آلمانی به نام [[اتو فون بیسمارک|اتوفون بیسمارک]] را صدر اعظم پروس نمود با برقراری نظام مشروطه بیشتر اقتدارات نیز در اختیار نخست وزیر قرار گرفت [[ویلهلم یکم، امپراتور آلمان|ویلهلم یکم]] اداره ارتش را نیز به بیسمارک واگذار کرد و [[اتو فون بیسمارک|بیسمارک]] عملا به قدرتمند ترین فرد پروس تبدیل شد ، او از همان ابتدا شرایط را برای اتحاد سرزمین های آلمانی آماده کرد و در چند جنگ کوچک پادشاهی های مکلنبورگ ، براونشویک و آنهالت را وادار کرد برتری پروس را بپذیرند و پادشاهی ساکسونی و شهر های آزاد هامبورگ و برمن نیز از طریق دیپلماتیک به زیر نفوذ پروس رفتند . سپس بیسمارک میان پروس و شاهزاده نشین های آلمانی که تصرف کرده بود اتحادی برقرار نمود و یک سرزمین واحد را در سال ۱۸۶۷ به وجود آورد به نام کنفدراسیون آلمان شمالی ، او در سال ۱۸۶۴ در جنگ با دانمارک موفق شد ایالت [[شلسویگ-هولشتاین|شلسویک]] را تصرف نماید سپس در سال۱۸۶۶ با اتریش وارد جنگ شد که پیروزی بزرگی را به همراه داشت و دست اتریش را از سرزمین ها و ایالت های آلمان جنوبی کوتاه کرد و این ایالت ها را تحت سیطره پروس درآورد ، سپس در این ایالت ها نیز با [[کنفدراسیون آلمان شمالی]] پیمان اتحاد بستند ، از طرف دیگر در فرانسه ناپلئون سوم که از نوادگان ناپلئون بناپارت بود ابتدا موفق شد به ریاست جمهوری برسد اما بعد با کمک ارتش نظام [[جمهوری]] را منحل و پادشاهی ایجاد نموده بود و سعی داشت در اروپا نفوذش را گسترش دهد سرانجام دو قدرت در سال ۱۸۷۱ در برابر هم قرار گرفتند ، پروس به [[ناپلئون سوم]] شکست سختی داد و ارتش پروس شهر پاریس را اشغال کردند ، بیسمارک در کاخ ورسای رسما اتحاد آلمان را اعلام کرد و کشور جدید را بنیان نهاد ، ویلهلم یکم پادشاه پروس نیز در [[کاخ ورسای]] به عنوان پادشاه آلمان با القاب امپراتور و قیصر تاج گذاری کرد پادشاهان ایالت های مختلف آلمانی که زیر سیطره پروس و در داخل آلمان متحد قرار داشتند نیز از استقلال درونی برخوردار ماندند و نوعی نظام فدرال در کشور باقی ماند، کشور فرانسه نیز پذیرفت، که منطقه آلزاس را به آلمان واگذار نماید و ارتش آلمان فرانسه را تخلیه کرد ، مردم فرانسه نیز در یک همه پرسی رای به بازگشت نظام جمهوری دادند و برای آخرین بار نظام جمهوری در فرانسه برقرار گشت و تا امروز باقی مانده است.

گسترش صنعتی سازی و شهرنشینی نیاز های جدیدی را برای امپراتوری به وجود آورد که لزوم به دست آوردن مستعمراتی را در مناطق دور دست مانند بریتانیا ، فرانسه ، روسیه ، اسپانیا و هلند که در قاره های مختلف سرزمین هایی را داشتند پدیدار ساخت برنامه استعماری آلمانی ها از سال ۱۸۷۸ آغاز شد که [[اتو فون بیسمارک|بیسمارک]] طرحی ها برای به دست آوردن سرزمین های جدید در قاره آمریکا عملی ساخت که البته به خاطر فشار های دولت آمریکا و استقلال بیشتر مناطق این قاره از استعمار گران قبلی ناکام ماند و آلمانی ها تنها چند جزیره کوچک در حوزه دریای کارائیب را به دست آوردند آلمانی ها از سال ۱۸۸۴ طرح استعمار آفریقا را آغاز کرده و ابتدا سرزمین [[توگو]] را به اشغال خود درآوردند سپس در سال ۱۸۸۵ سرزمین [[کامرون]] را نیز اشغال کردند در سال [[۱۸۸۸]] سرزمین [[تانزانیا]] ، [[بوروندی]] و [[رواندا|روآندا]] در شرق آفریقا را تصرف و یک فرمانداری استعماری در آن سرزمین ها دایر نمودند ، در سال ۱۸۸۹ بخش شمالی [[جزیره گینه نو]] در شرق آسیا را اشغال کردند و جزیره گینه نو به سه قسمت تقسیم شد نیمه شرقی به هلند رسید شمال به آلمان و جنوب به بریتانیا رسید در سال ۱۹۰۴ آلمانی ها سرزمین [[نامیبیا]] در جنوب باختری آفریقا را تصرف کردند و به منابع عظیم طلا و الماس جنوب باختری آفریقا دست پیدا کردند.

در چین نیز سیاست استعماری آلمان شبیه به سایر اروپاییان بود، از آن جهت که کشور چین سرزمینی بزرگ بود و هنوز حکومت مرکزی مستقلی داشت استعمار تمام آن سرزمین برای یک دولت اروپایی میسر نبود و تقسیم آن نیز هم به دلیل مقاومت دولت مرکزی و مردم این کشور پرجمعیت و هم به خاطر اختلافات میان قدرت های استعماری عملا ممکن نبود به همین دلیل اکثر دولت های استعماری سعی در کسی امتیازات هرچه بیشتر از این سرزمین و در دست گرفتن بنادر مهم تجاری این کشور نمودند ، بریتانیا بندر مهم هنگ کنگ را به مدت ۹۹ سال اجازه و عملا اشغال کرد پرتغالی ها همین عمل را با بندر ماکائو انجام نمودند ، فرانسوی ها در بندر گوانگ جو مستقر شدند ، ژاپنی ها شبه جزیره کره و جزیره تایوان را اشغال کردند و البته آلمانی ها امتیاز اداره سیاسی ، اقتصادی و نظامی بندر [[تیانجین]] را در سال ۱۸۹۸ به مدت ۹۹ سال به دست آوردند.

در سال ۱۸۸۸ امپراتور ویلهلم یکم از دنیا رفت و چند ماه پس از او جانشین او فردریش سوم نیز در اثر بیماری در گذشت و تاج پادشاهی به فرزندش ویلهلم دوم رسید ، ویلهلم دوم بر خلاف پدر بزرگش به دنبال افزایش قدرت جایگاه امپراتور در آلمان بود و با حضور بیسمارک نیز مخالفت میکرد چرا که بیسمارک عملا قدرت بیشتری نسبت به امپراتور داشت بنابراین در سال ۱۸۹۰ بیسمارک را عزل کرد و بیسمارک نیز بر خلاف پیش بینی ارتش و روزنامه ها بدون مقاومت از قدرت کنار رفت و دوران صدر اعظمی بیست و پنج ساله اش به پایان رسید یکی از نویسندگان آلمانی این اتفاق را اخراج کردن ناخدا از کشتی نامگذاری کرد گرچه روزنامه ها و نیز پارلمان از این اقدام پادشاه انتقاد کردند اما این مخالفت ها تنها روابط پادشاه با روزنامه ها و خصوصا پارلمان را به تیرگی رسانید و نتیجه اش هم محدود شدن رسانه ها و کاهش قدرت و نفوذ سیاسی پارلمان بود ، بیسمارک نیز تا زمان مرگش در سال ۱۸۹۸ در ویلایش در لاونبرگ آلمان اقامت کرد و هر از گاهی در روزنامه ها از سیاست های امپراتور انتقاد می‌کرد.پس از بیسمارک تا پایان امپراتوری در سال ۱۹۱۸ هفت صدر اعظم توسط ویلهلم دوم انتخاب شدند اما هیچ کدام از آن ها نتوانستند مانند بیسمارک از خود لیاقت و توانایی نشان دهند .

از طرف دیگر در اوایل قرن بیستم رقابت های استعماری قدرت های استعمارگر را با بحران کمبود سرزمین مواجه کرد قدرت های استعماری نو ظهور مانند آلمان و ایتالیا که دیر تر از سایر استعمارگران وارد رقابت شده بودند خود را از بریتانیا ، فرانسه و روسیه عقب می دیدند گرچه آلمانی ها با تلاش زیاد توانستند سرزمین های زیادی را در آفریقا به دست بیاورند اما این سرزمین ها در برابر ثروت بیکران مستعمره نشین های بریتانیا و فرانسه بسیار اندک بود مجموع مستعمرات آلمان حتی با هند که یکی از مستعمرات بریتانیا و البته مهم ترین آن ها بود برابری نمی کرد رقابت میان اتریش و امپراتوری روسیه بر سر سیطره بر شبه جزیره بالکان نیز از بحران های مهم این سال ها بود از طرفی در سال های ابتدایی قرن بیستم تمام قدرت های اروپائی در حال تجهیز و تقویت نظامی خود بودند و عملا آماده جنگی بزرگ می‌شدند که خود نتیجه آن را پیش بینی نمی کردند بعد ها تاریخ دانان به این سال ها لقب سال های « '''[[صلح مسلح]]''' » را دادند این اوضاع باعث ایجاد یک اتحاد میان سه قدرت اروپائی یعنی [[امپراتوری آلمان]] ، [[اتریش-مجارستان|امپراتوری اتریش]] و [[امپراتوری عثمانی]] به نام [[اتحاد سه‌گانه|اتحاد مثلث]] گشت و در برابر آن نیز یک اتحاد میان سه دولت دیگر یعنی امپراتوری روسیه ، امپراتوری بریتانیا و فرانسه به نام اتفاق مثلث شکل گرفت .