آییننامه در جایی که مخالف یا مغایر با [[قانون]] است، تاب مقاومت در برابر قانون را ندارد. تفاوت اساسی قانون و آییننامه در مراجع تصویبکنندهٔ آنها است؛ به طوریکه قانون از مجاری مجالس تنقیح و تصویب میگردد، ولی آییننامه توسط [[سازمان دولتی|سازمانهای دولتی]] مصوب میگردد؛ ضمن اینکه ابطال آییننامههای مغایر با قانون با [[دیوان عدالت اداری]] است.
آیین نامهآییننامه به مجموعه مقرراتی گفته می شودمیشود که توسط هیاتهیئت وزیران یا یکی از آنها برای اجرای قوانین مصوب مجلس و یا انجام امور مستقل ایجاد میگرددمیگردد. به طوربهطور کلی قوانین در سلسله مراتب طولی قرار میگیرندمیگیرند به ترتیب: قانون اساسی قوانین عادی (قوانین مصوب مجلس) آیین نامه هاآییننامهها و نظام نامه هانظامنامهها فایده تقسیم بندیتقسیمبندی مزبور در لزوم تبعیت هر قانون از قانون بالاتر میباشد.میباشد؛ بنابراین آیین نامه هاآییننامهها نباید مخالف قانون (اعم از اساسی و عادی) باشند. به موجب اصل 138قانون۱۳۸قانون اساسی: اصل 138۱۳۸ - علاوه بر مواردی که هیأتهیئت وزیران یا وزیری مأمور تدوین آیین نامه هایآییننامههای اجرایی قوانین میمیشود، شود، هیأتهیئت وزیران حق دارد برای انجام وظایف اداری و تأمین اجرای قوانین و تنظیم سازمانهای اداری به وضع تصویب نامهتصویبنامه و آیین نامهآییننامه بپردازد. هر یک از وزیران نیز در حدود وظایف خویش و مصوبات هیأتهیئت وزیران حق وضع آیین نامهآییننامه و صدور بخشنامه را دارد ولی مفاد این مقررات نباید با متن و روح قوانین مخالف باشد. دولت می تواندمیتواند تصویب برخی از امور مربوط به وظایف خود را به کمیسیونهای مشتکل از چند وزیر واگذار نماید. مصوبات این کمیسیونها در محدوده قوانین پس از تأیید رییسرئیس جمهور لازم الاجرا است. تصویب نامه هاتصویبنامهها و آیین نامه هایآییننامههای دولت و مصوبات کمیسیونهای مذکور در این اصل ،اصل، ضمن ابلاغ برای اجرا به اطلاع رییسرئیس مجلس شورای اسلامی می رسدمیرسد تا در صورتی که آنها را بر خلاف قوانین بیابد با ذکر دلیل برای تجدید نظر به هیأتهیئت وزیران بفرستند. در پایان به این مطلب اشاره میگرددمیگردد که آیین نامه هاآییننامهها سه دسته هستند: ۱_آیین نامه های۱_آییننامههای اجرایی: که خود دو دسته هستند:
۱-۱پارلمانی۱–۱پارلمانی: در صورتی است که در متن قانون مصوب مجلس لزوم تصویب آیینآییننامه نامه پیش بینیپیشبینی گردد. ۲-۱توسط۲–۱توسط تصمیم خود مجریه