ناظم‌الاطبا: تفاوت میان نسخه‌ها

* '''پزشکی‌نامه''' (کتاب بسیار بزرگی است در ۹۵۷ صحیفه به قطع رحلی بزرگ، در علم تراپوتیک و ماتیرمدیکال که تألیف آن در ماه رمضان ۱۳۱۴ ه‍. ق. به پایان رسیده‌است و برای مدت‌ها کتاب مورداستفادهٔمورد استفادهٔ پزشکان و داروسازان ایرانی در اواخر عهد قاجار و اوایل عصر پهلوی بوده‌است)

* '''رساله در آخرین دورهٔ بروز وبا''' (ناظم‌الاطبا این رساله را در آخرین سال بروز [[وبا]] یعنی به سال ۱۳۲۳ ه‍. ق. نوشته و در همان زمان این رساله چاپ شده‌است، اما در عنوان آن برای ترویج و تشویق یکی از شاگردان خود، چنین نوشته‌است: «مختصر رساله ایست در شرایط حفظ صحت و احتراز از سرایت امراض مسریه و مداوای وبا که بر حسب دستورالعمل این بندهٔ درگاه، «علی‌اکبر طبیب»، جناب میرزااسداللهمیرزا اسدالله جلیل‌الاطباء نوشته‌اند.»

*شاخص‌ترین اثر وی در زمینهٔ علوم غیرپزشکی، کتاب بزرگ [[فرهنگ نفیسی]] معروف به [[فرهنگ ناظم‌الاطبا]] می‌باشد که شامل چهار جلد بزرگ است. ناظم‌الاطبا برای گردآوری این فرهنگ بیش از ۲۵ سال رنج برد و فرهنگِ وی که به روزگارِ [[رضاشاه]] چاپخشچاپ و پخش شد تا پیش از [[لغت‌نامه دهخدا|فرهنگِ دهخدا]] جامع‌ترین فرهنگی بود که برای زبانِ پارسی نوشته شده است؛ چه این فرهنگ دربردارنده‌ی ۱۵۸ هزار و ۴۳۱ واژه است که در این میان، ۵۸ هزار و ۸۷۹ واژه‌ی آن نیز یکسره پارسی‌اند. ناظم‌الاطبا دلبستگی‌ای شگفت به پیشبردِ این کار داشت. برای اینکه نمونه‌ای از شور و دلبستگی وی بدین فرهنگ به‌دست باشد، همین بس است که چون دست به کارِ نوشتن این فرهنگ زد، از آنجا که برخی از سرچشمه‌های کارِ وی فرهنگهای پارسی به انگلیسی بود، خود را به دانستنِ زبانِ انگلیسی نیازمند دید، و در ۵۵ سالگی به آموختنِ این زبان پرداخت، و آنگاه که ازبس، در پیِ این کار، شب و روز نشسته و نجنبیده بود، در رانهای وی [[قانقاریا|سیاه‌مردگی]] پدید آمد که ناچار شد چندی به درمانِ آن پردازد.[http://parsianjoman.org/?p=6547]<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=فرهنگ ناظم‌الاطبا، جلد اول، مقدمه|نام خانوادگی=نفیسی|نام=علی‌اکبر|ناشر=خیام|سال=۲۵۳۵|شابک=|مکان=تهران|صفحات=}}</ref>