ستاره: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سِتاره''' گوی پرنور ،پرنور، درخشان و بسیار داغی از [[پلاسما (فیزیک)|پلاسما]]ست که انسجام خود را توسط [[نیروی گرانش]] خود حفظ می‌کند. نزدیکترین ستاره به زمین خورشید وپسو پس از آن پروکسیما قنطورس می باشداست. سایر ستارگان قابل دیدن که در شب از روی زمین قابل دیدن هستند،زمین، به دلیل فاصلهفاصلهٔ بسیار دورشان به شکل نقاطی ثابت (گاهی چشمک زن) و روشن دیده می‌شوند. در طول تاریخ، گروه‌های ستاره‌های برجسته‌تر، تحت گروه‌هایی به نام [[صورت فلکی|صورت‌ها]] و [[صورتواره|صورت‌واره‌های فلکی]]، گروه‌بندی شده و روشن‌ترین ستارگان نیز نام‌گذاری شده‌اند. [[کاتالوگ ستاره‌ای|کاتالوگ‌هایی از ستارگان]] توسط اخترشناسان گردآوری شده‌است که ستارگان شناخته‌شده را مشخص می‌کند و نام‌های استانداردی برای ستارگان پیشنهاد می‌کنند. هرچند که بیشتر ستارگان جهان از جمله تمامی ستارگان خارج از [[کهکشان راه شیری]] با چشم غیر مسلح از روی زمین قابل دیده شدن نیستند. در حقیقت بیشتر آن‌ها حتی از دید قویترین [[تلسکوپ]]ها نیز پنهان می‌مانند.

یک ستاره حداقل در بخشی از عمر خود، به دلیل [[همجوشی گرماهسته‌ای]] [[هیدروژن]] به [[هلیم]] در مرکز آن، می‌درخشد. انرژی ایجاد شده از بخش درونی ستاره می‌گذرد و به [[فضای بیرونی]] اطراف تابیده می‌شود. وقتی ذخیره هیدروژن در هسته یک ستاره رو به اتمام می‌رود، تقریباً تمام عناصر طبیعی سنگینتر از هلیم از طریق [[سنتز هسته‌ای]]، یا در برخی از ستارگان از طریق [[سنتز هسته‌ای]] [[ابرنواختر]]ی در هنگام انفجار آن‌ها پدید می‌آیند. ستاره در اواخر دوران عمر خود ممکن است شامل [[ماده تباهیده]] نیز باشد. [[اخترشناسان]] با بررسی حرکت ستاره‌ها در فضا، [[فروزندگی|درخشندگی]] آن‌ها و [[طیف‌سنجی نجومی]] می‌توانند [[جرم (فیزیک)|جرم]]، سن، [[فلزیگی]] (ترکیب شیمیایی ستاره) و سایر ویژگی‌های ستاره‌ها را به‌دست‌آورند. جرم کلی یک ستاره تعیین‌کننده مراحل تکامل و سرنوشت نهایی آن است. سایر مشخصات یک ستاره مانند قطر و دما در طول عمر ستاره متغیر هستند. با استفاده از نموداری به نام نمودار هرتسپرونگ-راسل دمای بسیاری از ستارگان را نسبت به روشنایی آن‌ها نمایش می‌دهد که از طریق آن می‌توان وضعیت تکامل و سن ستاره را تعیین نمود.

از نظر تاریخی ستارگان برای تمدنهای مختلف در سراسر تاریخ اهمیت داشته‌اند. گاهی ستارگان بخشی از آیین‌های مذهبی بوده‌اند و برای [[ناوبری فلکی]] و جهت‌یابی از آن‌ها استفاده می‌شده‌است. بسیاری از ستاره‌شناسان باستان بر این باور بودند که ستارگان به‌طور دائمی به کره آسمانی دوخته شده‌اند و هرگز تغییر نمی‌کنند. ستاره‌شناسان بر مبنای قراردادهایی ستارگان را در قالب [[صورت فلکی|صور فلکی]] دسته‌بندی می‌کردند و از آن‌ها برای ردیابی مسیر حرکت سیارات و موقعیت خورشید استفاده می‌کردند.<ref name=":0" /> از حرکت خورشید نسبت به ستارگان پس زمینه و افق در ساختن [[گاه‌شمار]] استفاده شد که در قاعده‌مند کردن فعالیتهای کشاورزی به‌کار می‌رفت.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.webexhibits.org/calendars/calendar-ancient.html|عنوان=Other Ancient Calendars {{!}} Calendars|ناشر=www.webexhibits.org|بازبینی=2016-12-12}}</ref> [[گاه‌شماری میلادی|گاه‌شمار میلادی]] که امروزه در بسیاری از نقاط دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرد، یک [[گاه‌شماری خورشیدی|گاه‌شمار خورشیدی]] بر اساس زاویه محور چرخشی زمین نسبت به ستاره محلی‌اش خورشید است.

نخستین کسی که چنین کرد ستاره‌شناس انگلیسی [[جان فلمستید]] بود. وی در جدول مشهور ستارگان خویش که چاپ آن در ۱۷۲۵ م پایان پذیرفت، نزدیک به سه هزار ستاره را با تعیین طول و عرض آن‌ها آورده استآورده‌است. امروزه هر زمان از جدول او انتخابی شود، ستاره مورد نظر را با عدد آن جدول می‌نمایند و پیش از آن حرف Fl را که اشاره به نام فلمستید است قرار می‌دهند.<ref name="ReferenceA" />

|<math>\begin{smallmatrix}L_\odot = 3.827 \times 10^{26}\end{smallmatrix}</math> [[وات]]<ref name="constants" />