اهدای خون: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[کشورهای توسعه یافته]] و اکثر [[کشورهای در حال توسعه]]، بیشترین اهدا کنندگان خون را افراد داوطلبی تشکیل می‌دهند که در قبال آن پولی دریافت نمی‌کنند. در کشورهای فقیرتر، افراد معمولاً خون خود را برای انتقال به اعضای خانواده یا دوستان‌شان اهدا می‌کنند؛ بنابراین انگیزه‌های مختلفی برای اهدا، شامل انجام عمل خیر، کمک به بهبود خویشاوندان، نیاز مالی و برای استفاده خودِ فرد در آینده (اهدای اتولوگ) وجود دارد. اهدای خون معمولاً بی‌خطر است، اما در برخی از اهداکنندگان ممکن است کبودی زیر جلدی یا احساس ضعف و بی‌حالی دست بدهد.

 

 

روش و مقدار خونی که از دهندگان گرفته می‌شود نیز متفاوت است، اما معمولاً برای خون کامل این مقدار ۵۰۰ سی سی است. بسیاری از اجزای سازنده خون، عمر مفید کوتاهی دارند و نگهداری و عرضه مداوم آن‌ها با مشکلاتی همراه است. امور مربوط به اهدای خون در کشورهای مختلف توسط سازمان‌های متفاوتی انجام می‌پذیرد، مثلاً در [[استرالیا]] توسط «''سرویس خون صلیب سرخ''» این کشور و در [[ایران]] توسط [[سازمان انتقال خون ایران|سازمان انتقال خون]] انجام می‌گیرد. از نظر [[سازمان بهداشت جهانی]] وجود ۲ درصد اهداکننده در جامعه قابل قبول است. این آمار در کشور ایران برابر با ۲/۲ درصد است.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://khrazavi-bto.ir/آشناییباسازمان/تاريخچهاهدايخون/tabid/59/Default.aspx|عنوان =تاریخچه اهدای خون|تاریخ بازدید = ۱۶ آبان ۱۳۸۸|ناشر= انتقال خون خراسان رضوی|زبان=فارسی}}</ref>