اسطوره‌شناسی: تفاوت میان نسخه‌ها

 

== ریشهٔ واژهٔ «اسطوره» ==

 

مهرداد بهار در کتاب پژوهشی در اساطیر ایران، به واژه‌شناسی اسطوره پرداخته‌است. او واژهٔ «اسطوره» را واژه‌ای برگرفته از زبان عربی می‌داند و اعتقاد دارد «الاسطوره» و «الاسطیره»، در زبان عرب به معنای روایت و حدیثی‌است که اصلی ندارد. وی این واژهٔ عربی را نیز، برگرفته از اصل یونانی historia (به معنای استفسار، تحقیق، اطلاع، شرح و تاریخ) می‌داند که از دو جزو ترکیب یافته‌است: یکی از واژهٔ histor یا -history، به معنای داور، و دیگری پسوند -ia. او اعتقاد دارد واژهٔ history با مصدر یونانی iden، به معنای دیدن، خویشاونداست. بهار در ادامه، واژه‌های لاتینی Vidēre، به معنای دیدن، یونانی idenai، به معنای دانستن، سنسکریت vidyā و اوستا vaēdya، به معنای دانش، و فارسی «نوید» به معنای خبر خوش، مژده و بشارت، را با این واژه هم‌ریشه می‌داند. وی، همچنین ریشهٔ هند و اروپایی نخستین این واژه‌های خویشاوند را vid- می‌داند.

* {{cite book|first=William Russell |last=Bascom|authorlink=William Bascom|title=The Forms of Folklore: Prose Narratives|url={{google books |plainurl=y |id=AU0hNAAACAAJ}}|year=1965|publisher=University of California|ref=harv}}

* {{cite book|first=John |last=Bowker|title=The Concise Oxford Dictionary of World Religions|url={{google books |plainurl=y |id=mhF1QgAACAAJ}}|year=2005|publisher=Oxford University Press|isbn=978-0-19-861053-3|chapter=Euhemerism|chapter-url=http://www.oxfordreference.com/views/ENTRY.html?subview=Main&entry=t101.e2315}}

* سهراب هادی. ''شناخت اسطوره‌های ملل''. نشر تندیس: ۱۳۷۷.

* جهان اسطوره‌شناسی، آثاری از الکساندر کراپ، کارل آبراهام، مالینوفسکی، ژان کازنوو، لوی استروس؛ ترجمه جلال ستاری، تهران: مرکز، ۱۳۹۵.