کورت گودل: تفاوت میان نسخه‌ها

گودل در سن دوازده سالگی و زمانی که امپراتوری اتریش-مجارستان از هم پاشید، خودبخود تابعیت چک اسلواکی[[چکسلواکی]] یافت اما در ۲۳ سالگی خود تابعیت اتریش را پذیرفت. او را در خانه به خاطر کنجکاوی سیری ناپذیرش به نام «آقای چرا» می‌شناختند.

گودل در ۱۸ سالگی وارد [[دانشگاه وین]] شد. تا آن زمان او بر [[ریاضیات]] دانشگاهی مسلط شده بود. گرچه در ابتدا قصد داشت [[فیزیک نظری]] بخواند، در کلاس‌های ریاضی و [[فلسفه]] هم حاضر می‌شد. او که در این زمان به واقعیت‌گرایی در ریاضیات تمایل داشت، «اصول مابعدالطبیعی علوم طبیعی» [[ایمانوئل کانت|کانت]] را خوانده بود و در جلسات [[حلقه وین|حلقهٔ وین]] با حضور شلیک، [[رودلف کارناپ|کارنپ]] و [[هانس هان]] شرکت می‌کرد. او در جلساتی که در حضور شلیک کتاب «مقدمه‌ای بر فلسفه ریاضی» [[برتراند راسل|راسل]] را می‌خواندندمی‌خواندند، به [[منطق ریاضی]] علاقه‌مند شد. او منطق ریاضی را علمی مقدم بر علوم دیگر می‌دانست که شامل اصولی بود که بنای علوم دیگر بر آن استوار بود.

حضور گودل در سخنرانی [[هیلبرت]] دربارهٔ [[تمامیت (منطق)|تمامیت]] و [[سازگاری (منطق ریاضی)|سازگاری]] نظام‌های ریاضی زندگی او را تغییر داد. در سال ۱۹۲۸، هیلبرت و [[آکرمن]] [[اصول هیلبرت|اصول منطق ریاضی]] را منتشر کردند که مقدمه‌ای بر منطق مرتبه اول بود و مسئله تمامیت به عنوان پرسشی در آن مطرح شده بود: آیا اصول موضوعه یک نظام برای استنتاج همه جملات درست در هر مدل از آن نظام کافی هستند؟اند؟

این موضوعی بود که گودل برای تحقیقات دکتری‌اش[[دکترا|دکتری‌]]<nowiki/>اش انتخاب کرد. در ۱۹۲۹، در سن ۲۳ سالگی، تز دکتری‌اش را با راهنمای هانس هان تمام کرد. در تز دکتری‌اش، گودل تمامیت [[حساب محمولات]] مرتبه اول را اثبات کرده بود.

در سال ۱۹۳۱ و زمانی که هنوز در [[وین]] بود [[قضایای ناتمامیت گودل|قضایای ناتمامیت]] را منتشر کرد. او اثبات کرده بود که برای هر نظام [[اصل (منطق)|اصل]] موضوعی محاسبه‌پذیر، چنان‌که بتوان [[اصول موضوعه پئانو]] را در آن بیان کرد:

این قضیه به نیم قرن تلاش برای بنای تمام ریاضیات بر مجموعه‌ای از اصول موضوعه که با [[فرگه]] آغاز شده بود و با [[مبادی ریاضیات|اصول ریاضی [[راسل]] و [[برنامه هیلبرت|فرمالیسم هیلبرت]] به اوج خود رسیده بود پایان داد.<ref>{{یادکرد وب| نشانی = http://plato.stanford.edu/entries/principia-mathematica/| عنوان = Principia Mathematica (دانشنامه فلسفه استنفورد)| تاریخ بازدید =۲۰ ژوئن ۲۰۰۸| ناشر = [[دانشگاه استنفورد]]| زبان = انگلیسی}}</ref>

گودل با دو [[قضایای ناتمامیت]] شهرت دارددارد، که درست یک سال بعد از اخذ مدرک دکترا از [[دانشگاه وین]] در سال ۱۹۳۱ (یعنی در سن ۲۵ سالگی وی) به چاپ رسید.

گودل در ۳۳ سالگی برای گریز از مشکلات [[جنگ جهانی دوم]] به کشورایالات متحده [[آمریکا]] مهاجرت کردکوچید و تا پایان عمر در آن کشور باقی‌ماندباقی ماند.

او در سال [[۱۹۴۶ (میلادی)]] به عضویت دائم [[مؤسسه مطالعات پیشرفته|مرکز تحقیقات پیشرفته پرینستون]] درآمد. در این زمان از انتشار مقاله دست کشید ولی به تحقیقاتش ادامه دادداد، تا اینکهاین که در سال۱۹۷۶سال [[۱۹۷۶ (میلادی)]] بازنشسته شد. او رفته رفته به فیزیک و فلسفه علاقه‌مند شد و به مطالعه لایب[[گوتفرید نیتزلایبنیتس|لایب‌نیتس]] روی آورد و بر این عقیده بود که توطئه‌ای باعث شده‌است که برخی کارهای [[لایب نیتز]]لایب‌نیتس ناشناخته بماند. او همچنین به میزان کمتریکم‌تری آثار [[کانت]] و [[هوسرل]] را مطالعه کرد. در اوایل [[دهه ۱۹۷۰ (میلادی)|دههٔ ۱۹۷۰ (میلادی)]] نسخه‌ای از [[برهان وجودی]] [[آنسلم]] را میان دوستانش توزیع کرد که به برهان وجودی گودل معروف است.

در اواخر زندگیش، گودل دچار بی‌ثباتی روانی و به‌خصوص ترس شدید و بیمارگونه‌ای شد از اینکهاین که به او سم خورانده شود. به همین دلیل تنها از غذاهایی که همسرش، آدله، برایش تهیه می‌کرد می‌خورد، آنهمآن هم به این شرط که خود او اول غذا را امتحان می‌کرد. در سال ۱۹۷۷ آدله بیمار و شش ماه در بیمارستان بستری شد و بنابراین دیگر قادر نبودنبود، غذایش را تهیه کند. در این مدت گودل از خوردن دست کشیدکشید، تا آنکهآن که از [[گرسنگی]] تلف شد؛<ref>{{یادکرد وب | نشانی=http://www.britannica.com/EBchecked/topic/236770/Kurt-Godel/279821/International-stardom-and-move-to-the-United-States | عنوان=Kurt Gödel | ناشر=[[دانشنامه بریتانیکا|Encyclopædia Britannica]] | بازبینی=29 May 2015| کد زبان=en}}</ref> در حالی که وزنش به ۳۰ کیلوگرم رسیده بود. گواهی فوت او در بیمارستان [[پرینستون، نیوجرسی|پرینستون]] علت مرگش را سوءتغذیه ناشی از [[اختلال شخصیت]] ذکر می‌کند.

کورت گودل یک خدا باور بود و به مسیحیت اعتقاد داشت. دیدگاه‌های مذهبی او با نظرات دوستش [[آلبرت اینیشتین]] تفاوت داشت.

او به‌طور جد به [[زندگی پس از مرگ]] اعتقاد داشت و بیان کرده بود: من به این که زندگی پس از مرگ وجود دارد، مستقل از هر الهیاتی،[[الهیات|الهیاتی]]، اعتقاد دارم. اگر که دنیا بر پایه عقلانیت ساخته شده و معنادار است پس حتماً باید یک چنین چیزی [زندگی پس از مرگ] وجود داشته باشد.

او در یک نامهٔنامه‌ای ارسال نشده، در پاسخ به به یک سؤال، ویسؤالی، خود را یک [[مسیحی]] [[غسل تعمید|تعمید یافتهشده]] معرفی می‌کند و در این مورد می‌گویدمی‌نویسد: من به یک خدایخدایی دارای شخصیت باور دارم، نه یک خداخدایی که بدون شخصیت است و نا آگاهانهناآگاهانه عمل می‌کند، و نتیجتاًدر نتیجه فلسفهٔ لایبنیتزلایبنیتس را بر [[باروخ اسپینوزا|اسپینوزا]] ترجیح می‌دهم. در خصوصباره دین او به‌طور عام می‌گوید: بسیاری از دین‌های امروزی، مشکل دارند و شاید غیرالهی باشند، اما ماهیت دین به خودی خود درست است. همسر پروفسور گودل (خانم آدِل)، در مورد ویاو می‌گوید: «کورت هرچند به [[کلیسا]] نمی‌رفت، اما به دین مسیحیت باور داشت، و هر یکشنبه صبح، در تختخواب خود [[انجیل]] می‌خواند.»<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وبگاه=|نشانی=https://en.wikipedia.org/wiki/Kurt_Gödel|عنوان=https://en.wikipedia.org/wiki/Kurt_Gödel}}</ref>