حسین سرشار: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حسین سرشار''' (۲۲ خرداد ۱۳۱۳–۲۰ فروردین<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://www.bbc.co.uk/persian/arts/2011/04/110412_mk_opera_sarshar_music.shtml |عنوان=حسین سرشار؛ از دوبله فیلم تا اپرای ایرانی | ناشر =بی‌بی‌سی فارسی |تاریخ = |تاریخ بازبینی=}}</ref> ۱۳۷۴) خواننده [[اپرا]] ([[باریتون]] دراماتیک)، [[موسیقیدان]]، [[دوبلور]] و [[هنرپیشه]] [[ایرانی‌ها|ایرانی]] بود. او در اپراها و تئاترهای ایرانی و ایتالیایی اجرا کرد و پس از انقلاب و تعطیلی اپرا، در سینمای ایران بازی و دوبله کرد. در ۶۰ سالگی درگذشت. پیرامون مرگ او روایت‌های گوناگونی وجود دارد.<ref name="seda">{{یادکرد وب |نویسنده = فروزان جمشید نژادجمشید‌نژاد|نشانی=http://www.bbc.co.uk/persian/arts/2014/06/140612_l41_music_cinema_sarshar_memorial.shtml |عنوان=حسین سرشار، صدایی که گم شد | ناشر =بی‌بی‌سی فارسی |تاریخ = 12 ژوئن 2014 - 22 خرداد 1393|تاریخ بازبینی=26 اردیبهشت 1397|کد زبان=|وبگاه=BBC News فارسی}}</ref>

حسین سرشار در سال ۱۳۱۳ در محله‌ای قدیمی در خیابان فرهنگ [[تهران]] چشم به جهان گشود. برخی منابع تاریخ تولد او را ۱۳۱۰ ذکر کرده‌اند اما همسر حسین سرشار در بیوگرافی او در کتاب ''نامبرده حسین سرشار'' (نوشته [[ساناز سیداصفهانی]]) تاریخ تولد او را ۱۳۱۳ ذکر کرده‌است.<ref name=seda/>

او در سال ۱۳۳۳ از [[هنرستان عالی موسیقی]] در رشته آواز ([[اپرا]]) دیپلم گرفت و برای ادامهٔ تحصیل راهی [[ایتالیا]] شد و در آنجا دورهٔ نهایی [[کنسرواتوار سانتاچی چیلیا|کنسرواتوار سانتا چِچیلیای]] [[رم]] را با درجهٔ اول به پایان رساند و در ژوئن ۱۹۶۲ در رشته اپرا مدرک فوق لیسانس گرفت.<ref>سید اصفهانی، ساناز. نامبرده حسین سرشار. اچ انداس مدیا. لندن. 2013</ref> در کنکور بین‌المللی [[اپرای لافنی چه|اپرای لا فِنیچه]] در [[ونیز]] شرکت نمود و یکی از هفت برندهٔ جایزه آواز آن مسابقه شد. در نهایت از طرف همان اپرا به‌عنوان [[سولیست]] در کنسرتی با ارکستر میلان شرکت نمود. حیطه صدای وی [[باریتون دراماتیک]] بوده و در اپراهای بسیاری ایفای نقش نموده‌است.

در دوره دانشجویی در [[ایتالیا]] همراه با [[مرتضی حنانه]] و [[بهجت صدر]] و دیگران در [[دوبله]] فیلم‌های [[ایتالیا|ایتالیائی]] شرکت داشت. صدای او با [[ویتوریو دسیکا]] و [[آلبرتو سوردی]] در خاطر سینمادوستان مترادف است. او همچنین در [[تهران]] نیز چند کنسرت موسیقی آوازی برگزار کرد. ضمناً در اجرای اپراهایی در [[ونیز]] و [[ناپل]] نقش‌هایی را بر عهده گرفت. در شهر [[رم]] نقش اول [[اپرای کویرینو]] برداشتی از «[[آن که گفت آری آن که گفت نه]]» اثر [[برتولت برشت|برشت]]، را بازی کرد.

پس ازاتمام تحصیلات عالی به [[تهران]] بازگشت و از بدو افتتاح [[تالار رودکی]] به‌عنوان سولیست اول مشغول به کار شد و در کنسرت‌هایی به رهبری [[حشمت سنجری]] و [[فرهاد مشکوه]] شرکت نمود.<ref name=seda/>

حسین سرشار نقش اول اپراهای «[[کوزی فانتوته]]» و «[[دون ژوان]]» اثر [[موتسارت]] و «[[کاوالریا روستیکانا]]» اثر [[ماسکانیو ریگولتو ایلترا]] و [[اتور لاتراویاتا]] و «[[نیروی سرنوشت]]» و «[[فالستاف]]» اثر [[وردی]] و «[[توسکا لابوهوم|توسکا لا بوهم]]» و «[[مادام باترفلای]]» از [[پوچینی]] را برعهده داشت.

او علاوه بر اجرای اپراهای کلاسیک غربی، در اپراهای سرشناس ایرانی نیز اجرا کرد، مانند اپراهای «خسرو و شیرین» ساخته [[حسین دهلوی]] در نقش خسرو (۱۳۴۹)، «سمندر» ساخته [[احمد پژمان]]، «دلاور سهند» ساخته [[احمد پژمان]] در نقش [[بابک خرمدین]] (۱۳۴۷)، «آتوسا» ساخته [[کریستین داوید]] در نقش داریوش (۱۳۴۷) و «جشن دهقان» ساخته احمد پژمان. همچنین در [[جشن هنر شیراز]]، با [[ارکستر سمفونیک تهران]] برنامه اجرا کرد.<ref name=seda/>

آخرین کار سرشار اجرای توانمندانه و ماهرانه قطعهقطعه‌ی [[ای ایران]] در تیرماه سال ۱۳۶۷ در [[تالار وحدت]] بود.<ref name=seda/>

[[علی رضا نوری زاده|علی‌‌رضا نوری‌زاده]] در کتاب [[سونای زعفرانیه]] او را از قربانیان [[قتل‌های زنجیره‌ای ایران]] می‌خواند و مدعی است به جرم آزاده گویی به دست مأموران وزارت اطلاعات به [[آبادان]] برده می‌شود و با دادن شوک الکتریکی، شکنجه می‌شود و سرانجام با صحنه‌سازی مرگش را تصادف با خودرو نشان می‌دهند.<ref>[http://www.kavehsara.com/books/Sonaye_Zaferanieyeh.pdf سونای زعفرانیه - نوشته علیرضا نوری زاده]</ref> همچنین گفته می‌شود او به دلیل دوستی با [[علی‌اکبر سعیدی سیرجانی]] که خود نیز قربانی [[قتل‌های زنجیره‌ای ایران]] بود کشته شد.<ref>[http://www.iran-3.com/affiche.php?type=messages&id=946 اسامی بخشی از قربانیان قتل‌های زنجیره‌ای وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی در داخل کشور، ذاکری]</ref><ref>{{یادکرد وب |نویسنده = سهیمی، محمد|نشانی= http://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/tehranbureau/2009/12/the-chain-murders-1988-1998.html|عنوان= The Chain Murders| ناشر =Frontline |تاریخ =۱۴امبر ۲۰۰۹ دس |تاریخ بازبینی= ۲۷ مه ۲۰۱۲}}</ref>

منابع جمهوری اسلامی ایران می‌گویند «وی در اواخر عمر وضع مالی بدی داشت و دچار افسردگی روحی شده بود. وی دچار بیماری آلزایمر شد و پس از خروج از منزل دیگر بازنگشت. خانواده وی برای پیدا شدن او به روزنامه‌ها آگهی دادند ولی سرانجام پس از مرگ وی در یک مرکز درمانی [[روان‌پزشکی]] در آبادان، هویت وی شناسایی شد.»<ref>{{مدرکیادکرد وب|عنوان=دو روایت از مرگ حسین سرشار|نشانی=https://tavaana.org/fa/Hossein_Sarshar_Opera|وبگاه=توانا|تاریخ=2016-04-11|بازبینی=2019-05-15|کد زبان=fa|نام خانوادگی=Tavaana}}</ref>