شواهد تبار مشترک: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از مکم‌ترینمحکم‌ترین مدارک برای‌تبار مشترک از مطالعه رشته‌های ژنتیکی می‌آید. [[هم‌ترازسازی توالی|تحلیل تطبیقی توالی]]، رابطه بین توالی‌های دی‌ان‌ای گونه‌های متفاوت را بررسی می‌کند،<ref>Mount, D.M. (2004). ''Bioinformatics: Sequence and Genome Analysis'' (2nd ed.). Cold Spring Harbor Laboratory Press: Cold Spring Harbor, NY. [[International Standard Book Number|ISBN]] [[ویژه:BookSources/0-87969-608-7|0-87969-608-7]].</ref> که چندین ردیف مدرک در تأیید فرضیه اصلی‌تبار مشترک داروین تولید می‌کند. اگر آن فرضیه داروین درست باشد، آن گاه گونه‌هایی که با هم نیای مشترکی دارند، توالی دی‌ان‌ای آن نیایشان را، و همچنین جهش‌های منحصر به فرد او را به ارث برده‌اند. گونه‌هایی که به هم بیشتر نزدیک تر و مرتبط ترند، بخش بزرگ‌تری از توالیشان و جایگزینی‌های مشترکشان عیناً مثل هم است، در مقایسه با گونه‌های به نسبت دور تر.

ساده‌ترین و قدرت مندترین مدرک توسط [[فیلوژنتیک محاسباتی|بازساخت فیلوژنتیک]] ارائه شده‌است. چنین بازسازی‌هایی، مخصوصا وقتی که با استفاده از دنباله‌های پروتئینی به کندی تکامل یابنده انجام شود، اغلب کاملا قوی هستند و می توانند برای بازسازی مقدار زیادی از تاریخ تکاملی ارگانیسم های مدرن (و حتی در برخی موارد تاریخ تکاملی ارگانیسم های منقرض، مانند دنباله های ژنتیکی بازیابی شده از [[ماموت|ماموت‌ها]] یا [[نئاندرتال|نئاندرتال‌ها]]) به کار گرفته شوند.

در این مورد شواهد تبار مشترک اشاره به یک نتیجه‌گیری پژوهشی در این مورد است. در سال ۲۰۰۵ بیش از صد نفر از دانشمندان در ده [[مؤسسه پژوهشی]] بزرگ (۹ آمریکایی یک آلمانی) مطالعهٔ ۲۳۷ میلیون جفت از اجزای تشکیل‌دهندهٔ [[کروموزوم]] شماره ۲ [[انسان]]، نشان می‌دهد که این کروموزوم می‌تواند از جوش خوردن دو کروموزوم شامپانزه ایجاد شده‌باشد. نتایج پژوهش‌های آنان در مقاله‌ای<ref>L.W. Hillier et al. (2005),"Generation and annotation of the DNA sequences of human chromosomes 2 and 4", Nature, 434, 724-731</ref> در شماره ۴۳۴ مجله معتبر علمی [[نیچر]] (Nature) چاپ شده‌است[http://www.nature.com/nature/journal/v434/n7034/abs/nature03466.html (مشاهده مقاله)]. نتایج این مقاله نشان می‌دهد انسان و شامپانزه نیاکان مشترک داشته‌اند.{{مدرک}}

== منابعارجاعات ==