زبان فارسی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[فارسی باستان]] گونهٔ باستانیِ زبان فارسی بوده که دودمان هخامنشی بدان سهنسخن می‌گفتند. نخستین یافته‌های نوشتاری از این زبان، [[سنگ‌نبشته بیستون|سنگ‌نبشتهٔ بیستون]] است که پیشینهٔ آن به [[سده ششم پیش از میلاد|سدهٔ ششم پیش از میلاد]] برمی‌گردد.<ref>''راهنمای زبان‌های ایرانی''، جلد نخست: ''زبان‌های ایرانی باستان و ایرانی میانه''، زیرنظر رودیگر اشمیت، ترجمهٔ آرمان بختیاری و دیگران، انتشارات ققنوس، چاپ اول، زمستان ۱۳۸۲</ref> [[دبیره فارسی باستان|دبیرهٔ فارسی باستان]]، [[میخی]] بوده‌است که به نظر می‌رسد در زمان [[هخامنشی]] [[دبیره|دبیرهٔ]] رایج در میان هیچ گروهی از مردم نبوده‌است و تنها دبیره‌ای ادبی برای نوشتن [[سنگ‌نوشته‌ها]] بوده‌است.<ref name=ToolAutoGenRef7>''راهنمای زبان‌های ایرانی''، جلد اول: ''زبان‌های ایرانی باستان و ایرانی میانه''، رودیگر اشمیت، ترجمهٔ آرمان بختیاری و دیگران، انتشارات ققنوس، چاپ اول، زمستان ۱۳۸۲، ص۱۱۰</ref> درهمین زمان، لهجه‌های دیگرِ [[ایرانی باستان]] نیز وجود داشته که پابه‌پای چهار زبان مهم دوران باستان، مراحل تکاملی را می‌پیموده‌است، مانند زبان‌های [[زبان بلخی|بلخی]]، [[سغدی|سُغدی]]، [[زبان پارتی|پارتی (فارسی میانهٔ اشکانی)]] و [[خوارزمی]].