عماد فقیه کرمانی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی |
||
خط ۳۷:
}}
'''شیخ الاسلام، "خواجه عمادالدین علی فقیه کرمانی'''، متخلص به "عماد"، و معروف به "عماد فقیه کرمانی" (زادهٔ :۶۹۰ه.ق -درگذشت:۷۷۲ یا ۷۷۳ه.ق)یکی از شاعران و عارفان برجسته و معروف قرن هشتم هجری
== زندگی ==
پدر ِوی، [[محمود فقیه کرمانی]]، از نزدیکان و محارم [[نظام الدین محمود کرمانی]] عارف و صوفی نامدار قرن هفتم و از شاگردان [[عبدالسلام کامویی]] محسوب
بدین
در کنار تحصیلات، عمادفقیه سرودن شعر را آغاز کرد و از همان سنین جوانی در این زمینه به شهرت رسید.
بیشتر عمر عمادفقیه و دوران اوج شاعری او، مقارن با حکومت دو تن از حُکّام نامدار سلسلهٔ [[آل مظفر]] در کرمان، یعنی: [[امیرمبارزالدین محمّد مظفّر]] و [[شاه شجاع]] بود. این دو پادشاه سخت به عماد فقیه ارادت می ورزیدند و عماد نیز به شاه شجاع محبت ویژه داشت و چونان مرشد و طرف مشورت او در مسائل مهم بود.
عماد فقیه همچنین از معاصران بزرگانی چون [[خواجه حافظ شیرازی]]، [[عبید زاکانی]] و [[خواجوی کرمانی]] محسوب
شهرت "عمادفقیه کرمانی" در سرودن شعر و مهارت ِ وی در این فنّ به حدی زیاد بود که در مورد وی در تذکرهٔ [[دولتشاه سمرقندی]]، به نقل از [[شیخ آذری]] چنین آمده است :
«فضلا برآنند که سخن ِ مُتقدّمان و متأخرانِ [[جواهرالاسرار]] احیاناً در حشوی واقع شده است. امّا سخن ِ "عماد فقیه" که اکابر اتفاق کردهاند که در آن سخن اصلاً قصوری واقع نیست، نه در لفظ و نه در معنا و از سخن ِ"خواجه" بوی دلاویز عبیر می آید که به مشام صاحب دلان و هنروران، بلکه از بوی جان زیباتر می نماید.»
سرانجام "عمادفقیه کرمانی" که ستاره ای پرفروغ در آسمان دیار ِادب پرور ِ [[کرمان]] محسوب
[[پرونده:عماد فقیه کرمانی.jpg|بندانگشتی|نگارۀ عماد فقیه کرمانی، اثر [[رضای عباسی]] مطابق شیوۀ [[صادقی کتابدار]] در عصر صفویه. چهرۀ عماد فقیه در این نگاره، متفاوت با مینیاتور «نسخه آ» است که متعلق به عصر سلطنت آل مظفر و دارای اصالت است. در اطراف نگارۀ عماد فقیه، این بیتها از مثنوی [[صحبت نامه]] عماد فقیه تشخیصپذیر است:
تا چند پی خیال، پویی/ ذکر خط و زلف و خال گویی-
خط ۶۲:
وی از عنفوان شباب، علیرغم مقام فقاهتی خویش، سرودن شعر را نیز آغاز نمود و تا پایان عمر، آثار متعددی از خود به یادگار گذاشت.
از جملهٔ آثار او، علاوه بر دیوان غزلیاتش، میتوان به پنج [[مثنوی]] نیز اشاره کرد، که عبارتند از : "محبت نامهٔ صاحبدلان"
مثنوی ''طریقت نامه'' (مشتمل بر حدود ۲۷۷۰ بیت) او نیز، در روزگار اوج قدرت امیر مبارزالدین محمد مظفر (۷۶۵–۷۱۳ ق) سروده شده و به همین جهت متضمن اشاراتی به اوست.<ref>[http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/219309/مقایسه-طریقت-نامه-عمادالدین-فقیه-کرمانی-و-مصباح-الهدایه-عزالدین-محمود-کاشانی مقایسه طریقت نامه عمادالدین فقیه کرمانی و مصباح الهدایه عزالدین محمود کاشانی]، [[نورمگز]]، نوشته طاهره خوشحال دستجردی، پاییز و زمستان ۱۳۸۱، شماره ۱۴ علمی-پژوهشی، صفحهٔ ۷۷</ref>
|