حکومت وحشت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دوران ترور''' یا '''عصر وحشت''' {{به فرانسوی|la Terreur}} عنوانی است که تاریخدانان به دوره‌ای از [[انقلاب فرانسه]] پس از برقراری [[جمهوری اول فرانسه]] اطلاق می‌کنند. بین ژوئن ۱۷۹۳ و انتهای ژوئیهٔ ۱۷۹۴، بیش از ۱۶۵۹۵ حکم رسمی اعدام با [[گیوتین]] در فرانسه صادر شد که از این میان ۲۶۳۹ مورد در پاریس بود.<ref>{{یادکرد ژورنال|عنوان=The Terror in the French Revolution|ژورنال=|ناشر=Kingston University|تاریخ=|زبان=|شاپا=|doi=|پیوند=http://www.port.ac.uk/special/france1815to2003/chapter1/interviews/filetodownload,20545,en.pdf|تاریخ دسترسی=}}</ref> نزدیک به ۴۰ هزار زندانی در نهایت به اعدام محکوم شدند که نزدیک به نیمی از آنهاآن‌ها بدون [[جلسه دادرسی]] اعدام شدند یا در انتظار مرگ مردند.<ref>Doyle 1989, p. 258</ref>

پس از انقلاب فرانسه در ۱۷۸۹ و برقراری رژیم جدید، جدال برای کسب قدرت بین گروه‌های رقیب ادامه یافت. بطوریکه در نخستین روزهای انقلاب، احزاب و گروه‌های سیاسی متعددی با یکدیگر مبارزه می‌کردند که مهمترینمهم‌ترین آنهاآن‌ها عبارت بودند از:

* سلطنت طلبان: که بیهوده می‌کوشیدند [[لویی شانزدهم]] را همچنان بصورتبه صورت یک پادشاه مستبد و صاحب اختیار مطلق حفظ کنند.

* [[ژاکوبن‌ها]] (جمهوریخواهان تندرو): که خواستار واژگونی نظام موجود بطوربه‌طور خشونت بار توسط یک انقلاب و اعلام جمهوری بودند. ژاکوبن‌ها چون در صومعه ژاکوبوس (دومینیکن) واقع در خیابان سن ژاک [[پاریس]] گرد هم می‌آمدند بدین نام مشهور شدند.

تاریخ دانان آغاز دوره ترور را ۵ سپتامبر ۱۷۹۳ می‌دانند. ژاکوبن‌های تندرو و انقلابی، به رهبری [[ماکسیمیلیان روبسپیر]]، قدرت را به دست گرفتند. این دوره ۱۰ ماه به درازا انجامید. [[ژاکوبن‌ها]]، [[ژیروندن‌ها]] را از [[مجلس کنوانسیون]] بیرون کردند و دو کمیته «[[مجمع ملی فرانسه|نجات ملی]]» و «امنیت عمومی» را برگزیدند. این دو بزودی به قدرت مخوفی بدل شد و مجلس را بازیچه دست خود کرد تا از آن راه، قوانین ظالمانه را تصویب کند. مجمع ملی ۱۷۹۳ قانون مهمی به نام «قانون مظنونات» را به تصویب رساند که طبق آن هر کس مورد سوء ظن قرار می‌گرفت تحت تعقیب واقع می‌شد. در دوره ترور، ۲۲ تن از ژیروندن‌های انقلابی در دادگاه‌های انقلاب محاکمه و اعدام شدند و بسیاری از مردان انقلابی دیگر نیز، یکی پس از دیگری به تیغ گیوتین سپرده شدند که از جمله آنهاآن‌ها [[ژرژ دانتون]]، رهبر انقلابی و قهرمان دفاع از حقوق طبقات فقیر را باید نام برد.

یکی دیگر از محکومین، [[لاووازیه]]، شیمیدان پرآوازه بود که برای انجام آزمایش‌های علمی خود تقاضای مهلت نمود ولی یکی از قضات پاسخ داد: «جمهوری انقلابی فرانسه دیگر شیمی‌دان نیاز ندارد».{{مدرک|date = اکتبر ۲۰۱۵}} قربانیان کمیته نجات ملی را در حدود ۴۰ هزار نفر برآورد کرده‌اند و [[ماکسیمیلیان روبسپیر|روبسپیر]] از مشهورترین مردان انقلاب و رهبر ژاکوبن‌ها، مظهر و هدایت کنندهٔ این ترورها شده بود. یکی از سیاستمداران که بطوربه‌طور معجزه‌آسا از تیغه گیوتین [[ماکسیمیلیان روبسپیر|روبسپیر]] جان به در برده بود پیشنهاد کرد روی سنگ قبر او (روبسپیر) این جمله را حک کنند: «ای عابر! بر مرگ من گریه نکن، زیرا اگر من زنده بودم تو مرده بودی».