جاده‌های رومی: تفاوت میان نسخه‌ها

جاده‌ها روشی بهینه را برای رفت‌وآمد زمینی قشون، مسئولان و منصوبان، و غیرنظامیان رومی و همچنین بازرگانان و انتقال اجناس بازرگانی فراهم می‌کردند. جاده‌های رومی گونه‌ها متفاوتی داشتند و از راه‌های محلی کوچک تا راه‌های عریض و بلندی را شامل می‌شدند که شهرها و کمپ‌های نظامی را به هم وصل می‌کردندمی‌کرد. این راه‌های بزرگ معمولاً کفپوش سنگی یا فلزی داشتند، [[زه‌کشی]] می‌شدند، و شانه، {{پم|راهنمای اسب|bridleways}} و جوی آب داشتند. این راه‌ها بر اساس نقشه‌های دقیق ساخته شده بودند و گاه از دل تپه‌ها یا فراز رودها یا دره‌ها می‌گذشتند. همچنین بخش‌هایی از جاده‌ها که از زمین‌های باتلاقی و جلگه‌ای می‌گذشت با شالوده‌های شمعی مستحکم می‌شد.

در اوج توسعهٔ رومی‌ها، ۲۹ بزرگراه از پایتخت خارج می‌شد و باور بر این استبود که همه از نقطهٔ {{پم|میلیاریوم آئوریوم|Milliarium Aureum}} (فرسخ‌شمار طلایی) در نزدیکی [[فروم رم]] منشأٔ می‌گیرندمی‌گرفتند. به باور {{پم|فیلیپ شف| Philip Schaff}} ضرب‌المثل «همهٔ جاده‌ها به رم می‌رسند» اشاره به همین نقطه دارد. در کل شبکهٔ جاده‌ها در ۱۱۳ استان امپراتوری روم ۳۷۲ جادهٔ بزرگ وجود داشت که نهایتاً بالغ بر ۴۰۰٫۰۰۰ کیلومتر