فرانسیسکو گویا: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Freshman404 (بحث | مشارکتها) جز ویرایش بهوسیلهٔ ابرابزار: |
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی |
||
خط ۵۷:
بعد از آن به رم رفت جایی که جایزهٔ دوم مسابقات نقاشی که توسط شهر پارما پایهریزی شده بود به دست آورد. بعد از آن سال به زاراگوسا بازگشت و قسمتهایی از گنبد باسیلیکای (به سپاس از نام خدا) نقاشی کرد. چرخهای از نقاشیهای فرسک در کلیسای چارت هاس آلودی و در سوبرا دیل پلس را از خود به نمایش گذاشت. او به نزد فرانسیسکو بایو سوبیاس رفت و نقاشیهایش به خاطر استفادهٔ ظریفانه از تونالیته به شهرت رسید.
او در ژوئیه ۱۷۷۳ با خواهر بایو جوزفا که گویا او را پپا صدا میکرد ازدواج کرد. ارتباط بایو با [[آکادمی سلطنتی]] [[هنرهای زیبا]] به گویا کمک کرد که به عنوان طراح قالیهایی که قرار بود توسط کارخانهٔ سلطنتی بافته شوند کار کند. در طول تنها ۵ سال نزدیک به ۴۲ الگو را طراحی کرد که بیشترین آثار برای تزئین ویا پوشش قسمتهای خالی دیوارهای ال اسکوریال و پالاسیو ریل دپاارادو اقامتگاههای تازه ساخت سلاطین اسپانیایی نزدیکی مادرید استفاده شد. همین باعث شد تا توجه پادشاهان اسپانیایی به استعداد او جلب شود
او هم چنین یک تابلوی قربانگاه کلیسای [[سن فرانسیسکو]] ال گرانده در مادرید را نقاشی کرد؛ که این منجر به عضویت آکادمی سلطنتی هنرهای زیبا شد.
خط ۱۳۷:
افسانهٔ یونانی کرونوس حکایت از سرشت بی رحم پدر کرونوس، [[اورانوس]] (خدای آسمان تسبت به مخلوقات زمین و همسرش [[گایا]] (الههٔ زمین) دارد.
بیماری سخت او، شکست در عشق، میتواند هنرمند را مجبور به چنین انتخابی کند. نکتهٔ قابل توجه این است که کلکسیون نقاشیهای سیاه تا سال ۱۹۲۸ نامگذاری نشدهبود؛ سالها پس از مرگِ گویا؛ زیرا که نقاشیها مستقیماً روی دیوار خانهٔ شخصی او نقاشی شدهبود. به نظر میرسد که گویا تمایلی به دیدهشدن آنها توسط عموم نداشته، مگر اعضای خانواده و میهمانان صاحبامتیاز، که اگرچه
بعد از جابهجایی در سال ۱۸۷۰ از کواینتادل سوردو در سال ۱۸۷۸ در نمایشگاه پاریس پردهبرداری شدند. (Glendening 1975)
|