جنگ داخلی اسپانیا: تفاوت میان نسخه‌ها

در سال ۱۹۳۱ بعدازبعد از ده سال آشوب سیاسی، بر اثر قیام جمهوری خواهان [[آلفونسوی سیزدهم اسپانیا|آلفونس سیزدهم]] شاه اسپانیا از کشور گریخت و حکومت جمهوری برقرار شد. دولت جمهوری کمر به انجام یک برنامهٔ اصلاحات اجتماعی و اقتصادی بست. برای مبارزه با قدرت [[کلیسا]] که از ایام [[تاریخ باستان|باستان]] در این کشور ریشه دوانیده بود، قوانینی بر ضد طبقهٔ روحانیون به تصویب رسید و دیانت از حکومت تفکیک گردید، فرقه [[انجمن عیسی|یسوعیون]] ([[ژزوئیت]]‌ها) منحل و اموال آن‌ها توقیف شد. مدارس از حوزهٔ نظارت اهل دین بیرون آمد. نهضت قدیمی استقلال [[کاتالان‌ها|کاتالان]] با اعطای حق خودمختاری داخلی، تسکین یافت. برای طبقهٔ زارعین، دولت مشغول تکه‌تکه کردن املاک وسیع تر ملاکین مهم و تقسیم آن گردید. در پی اصلاحات دولت جمهوری‌خواه اسپانیا، آن قدر این اصلاحات اساسی بود که ملاکان مبرز و [[روحانی (عنوان)|روحانیون]] را خشمگین کرد.

بعد از ۱۹۳۳ بیش از پیش زمام امور حکومت به دست عناصر [[محافظه‌کاری|محافظه کار]] افتاد. کابینهٔ محافظه کاران نه کفایتی از خود نشان می‌داد و نه مورد توجهٔ عامهٔ مردم بود و به همین دلیل اعتراضاتی در اسپانیا رخ داد. در فوریهٔ ۱۹۳۶ انتخابات جدیدی صورت گرفت. کلیهٔ عناصر جناح چپ، یعنی جمهوری خواهان، [[سوسیالیسم|سوسیالسیت‌ها]]، [[آنارشیست]]‌ها و [[کمونیست]]‌ها دست به دست هم داده و جبهه‌ای در برابر سلطنت طلبان، روحانیون و افسران ارتش تشکیل دادند. اتحاد جناح چپ در انتخابات به پیروزی قاطعی نایل آمدند. پس از این واقعه در ژوئیهٔ ۱۹۳۶ یکی از ژنرال‌های ارتش به نام [[فرانسیسکو فرانکو]] بر ضد دولت جمهوری قیام کرد. او توانست بندر [[بارسلون]] را فتح کند و خود را آماده نمود تا پایتخت را نیز تسخیر کند. احزاب چپ (جمهوری خواهان، سوسیالیست‌ها، آنارشیست‌ها و کمونیست‌ها) برای مبارزه متحد شدند و تمامی مملکت دستخوش جنگ داخلی گردید.