ولسوالی جاغوری: تفاوت میان نسخه‌ها

با توجه به این حقیقت طوایف هزاره‌های جاغوری توسط نویسندگان مختلف، متعدد و متفاوت گزارش شده‌اند و در آن با نامهایینام‌هایی نظیر [[قلندر]] ،[[اوقی]]، [[زرخوش]]، [[درویش]]، [[زاولی]]، [[شامل]]، [[کمال]] و…<ref>خاوری محمد تقی، [[مردم هزاره و خراسان بزرگ]]، تهران، نشر عرفان، چاپ اول، ۱۳۸۵ ش، ص ۱۳۲ و پولادی حسن، [[هزاره‌ها]]، ترجمه علی عالمی کرمانی، تهران، نشر عرفان، چاپ اول ۱۳۸۱ ش، صص ۶۶ و ۶۵</ref> برمی‌خوریم.

این دسته در مناطق [[المیتو]]، [[سبزچوب]]، [[تبرغنک]]، [[الودال|علودال]]، الی یا علی <nowiki/>سعید، [[صیدامد|سید احمد]]،[سیدامد،سعیدسیدامد، سعید احمد، سید آمد] [تکالغو] و بخشی از [[کمرک]] و جوی نو سنگماشه ساکن می‌باشند.

«گری» در حقیقت یکی از سه طایفه‌ای بزرگی است که جاغوری را تشکیل می‌دهد که در اصطلاح محلی به «سه دسته» (گری، یزدری یا ایزدری و باغچری) مشهور است، که به گفته‌ای مردم آن دیار؛ گریدیار؛‌گری یکی از سه باچه (پسر) جاغوری بوده که خود شش باچه داشته‌است به نام‌های: دولت شه، انگوری، زیرک، قره، حیدر و داوود؛ اکنون که این باچه‌ها به اقوام بزرگی تبدیل شده‌اند خود به خانوارهای بسیاری تقسیم می‌شوند که این خانوارها از چندین خانواده‌ای کوچکتر تشکیل شده‌اند که در میان آن‌ها قره از همه بزرگتر است.