مدل اتمی رادرفورد: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
|||
خط ۶:
هشت سال پس از تامسون یعنی در سال ۱۹۱۱ رادرفورد پس از آزمایش معروف ورقه طلای خود مدل دیگری را پیشنهاد کرد. رادرفورد با تاباندن [[ذرات آلفا]] به ورقه نازکی از طلا (به ضخامت ۲۰۰۰اتم طلا) مشاهده کرد که بیشتر ذرات از ورقه عبور میکنند یا به مقدار کمی منحرف میشوند. اما درصد بسیار کوچکی از ذرات (تقریباً یک در ۲۰۰۰۰) با زاویهای بیش تر از ۹۰ درجه بازمیگردند. رادرفورد نتیجه گرفت که بخش بزرگی از اتم فضای خالی است و در مرکز اتم هسته چگالی وجود دارد.'''
رادرفورد بعضی مسائل از جمله جهش کلّی الکترون از یک لایه به لایهء دیگر را نمی توانست توجیه کند تا پلانک نظریّهء خود مبنی بر کوانتومی بودن انرژی مطرح کرد.
نیلز بور با تلفیق این دو نظریّه آنچه که ما به عنوان مدل اتمی می شناسیم به غیر از احتمالات را پایه گذاری کرد.
== منابع ==
|