'''مروانیان''' (990-1096) نام دودمانی [[کرد]]تبار بود که در شمالغرب [[میانرودانایران]] در [[کردستان]] به مدت يك سده فرمانروایی داشتند.
باذ،کردباد، مؤسس این سلسله یکی از رؤسای طوایف کرد بود که در مرزهای [[ارمنستان]] و [[کردستان]] دژهایی بدست آورده بود. او از کاهش قدرت [[آل بویه]] در این منطقه، که پس از مرگ [[عضدالدوله]] پیش آمد، سود جست و [[دیاربکر]] را متصرف شد و [[موصل]] را برای زمانی به چنگ آورد و حتی [[بغداد]] را در سال [[۳۷۲ (قمری)|۳۷۲]]ق ([[۹۸۳ (میلادی)|۹۸۳]]م) مورد تهدید قرار داد.<ref>{{یادکرد|کتاب=سلسلههای اسلامی |نویسنده=کلیفورد ادموند بوسورث |ترجمه=فریدون بدرهای |ناشر =مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی(پژوهشگاه) |چاپ= |شهر= |سال=۱۳۷۱|صفحه=ص۹۱ |شابک=}}</ref>
== فرمانرواها ==
خط ۸:
|| '''فرمانروا''' || '''سال فرمانروایی'''
|-
| کردباد || (983–990) م.
| باذ || ؟
|-
| حسن بن مروان || [[۳۸۰ (قمری)|۳۸۰]]ق/[[۹۹۰ (میلادی)|۹۹۰]]م