اشغال ایران در جنگ جهانی دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ابرابزار
جز ابرابزار
خط ۶۴:
در روز [[۳ شهریور]] ۱۳۲۰، ابتدا نیروهای [[شوروی]] از شمال و شرق از زمین و هوا به ایران حمله‌ور شدند و سپس نیروهای [[بریتانیا]]یی نیز از جنوب و غرب حمله کردند و شهرهای سر راه را یک‌به‌یک به سرعت اشغال کردند و هر دو به سمت [[تهران]] حرکت کردند. [[ارتش ایران]] به سرعت متلاشی شد. [[رضاشاه]] با فشار [[متفقین]] به خصوص بریتانیا سریعاً استعفاء داد و سپس با گذشتِ مدت‌ها کشمکش بینِ روس‌ها با دیگر کشورهایِ متفقین بالاخره بر سر نوع حکومت جدید ایران و انتقال سلطنت به پسرش ([[محمدرضا پهلوی|محمدرضا]]) که [[ولیعهد]] پیشین نیز بود، به توافق رسیدند.
 
پس از اشغال، [[راه‌آهن سراسری ایران]] برای انتقال کمک‌های نظامی از جنوب ایران به پشت جبههجبههٔ شوروی، بر اساس [[قانون وام و اجاره]] مورد استفاده قرار گرفت.
 
ایران که در آغاز جنگ، بی‌طرفی خود را اعلام کرده بود اما نهایتاً در [[۱۷ شهریور]] ۱۳۲۲ به آلمان اعلان جنگ داد. هدفبه اصلیپشتوانهٔ همین اعلان جنگ ایران می‌توانست پس از اعلانپایان جنگ پیوستن به اعلامیهاعلامیهٔ [[سازمان ملل متحد|ملل متحد]] بپیوندد و شرکتهمچنین در کنفرانس‌های صلح پس از جنگ بودشرکت کند.
 
پس از اتمام جنگ، [[ارتش بریتانیا]] طبق توافق با دولت ایران کشور را ترک کرد ولی نیروهای نظامی [[ارتش سرخ|ارتش سرخ شوروی]]، همچنان در ایران باقی‌ماندند و از اجرای توافق امتناع کردند، که به تشکیل دو حکومت خودمختار و کوتاه‌مدت [[جمهوری مهاباد]] در [[کردستان]] و حکومت [[فرقه دموکرات]] در [[آذربایجان]] انجامید. هر دو حکومت با حمایت شوروی پایه‌گذاری شدند و هدفی جز تجزیه ایران نداشتند {{نیازمند منبع}}