حسین صدقیانی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حسین صدقیانی''' (ملقب به پدر فوتبال ایران) و معروف به '''حسین افندی''' ([[۱۰ دی]] [[۱۲۸۱]] در [[سلماس]]، [[ایران]] - [[۱۰ آذر]] [[۱۳۶۱]])<ref>[http://www.magiran.com/npview.asp?ID=1306729&ref=Author حسین صدقیانی :افندی و 52 سال حضور در فوتبال ملی]</ref> بازیکن و مربی [[فوتبال]] ایرانی بود. او بنیان‌گذار ''' تیم ملی فوتبال ''' و '''نخستین سرمربی''' [[تیم ملی فوتبال ایران]] است<ref>[http://www.faic.ir/fa/index.php?option=com_content&task=view&id=71&Itemid=67 تاریخچه فوتبال ایران - سایت رسمی اتحادیه باشگاه‌های فوتبال ایران<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref> وی در تیم‌های [[فنرباغچه (باشگاه فوتبال)|فنرباغچه ترکیه]] و [[شارلروای بلژیک (باشگاه فوتبال)|شارلروای بلژیک]] بازی کرد.<ref>[http://www.parsine.com/pages/?cid=10310 حسین افندی پدر فوتبال ایران، اولین لژیونر فوتبال ایرانی] پارسینه، ۸ شهریور ۱۳۸۸</ref> صدقیانی در دوران بازیکنی خود در پست [[فوروارد]] بازی می‌کرد.

حسین صدقیانی در سال ۱۲۸۱ در شهرسلماس[[سلماس]] از شهرستانهايشهرهای استان آذربايجانغربي[[آذربایجان غربی]] دیده به جهان گشود. ششمین سال سلطنت [[مظفرالدین شاه،شاه]]، فرزند همیشه بیمار [[ناصرالدین شاه]]. [[تبریز]] در آن سال‌ها یکی از مراکز بزرگ مشروطیت و فعالیت‌های سیاسی بود، بنابراین فضای تبریز برای حاج رسول آقا، پدر بازرگان حسین مساعد نبود و او بنای مهاجرت را با خانواده را گذاشت و به [[استانبول]] سفر کرد. استانبول در روزهایی که همه چیز در بستر ظهور آتاتورک متجدد بودبود، حال و هوای خاص خودش را داشت. حسین در ساحل مدیترانه کودکی را با توپ‌های ترک سپری کرد و به تیم فنر باغچه پیوست. صدقیانی تا ۱۸ سالگی در استانبول بود. او در سال ۱۲۹۹ به اتریش رفت تا به تحصیلات خود ادامه دهد. او پنج سال در اتریش زندگی کرد و در این سال‌ها عضو تیم دوم راپیدوین اتریش بود. در سال ۱۳۰۴ به ایران آمد، برای ادامه زندگی [[مشهد]] را انتخاب کرد و عضو کلوب فردوسی شد که یکی از قدیمی‌ترین باشگاه‌های ورزشی کشور بود. آوازه مردی که فوتبال را با کفش ورزشی انجام می‌داد در ایران پیچید. تا آن زمان بازیکن فوتبال‌های ایرانی با گیوه بازی می‌کردند، صدقیانی به تیم منتخب تهران دعوت شد. همان تیمی که با سرپرستی [[میرمهدی خان ورزنده]] در سال ۱۳۰۵ به بادکوبه رفت. [[خان سردار]] (کاپیتان)، [[احمد علی سردار]]، [[حسینعلی سردار]]، حسین صدقیانی، [[محمدعلی شکوه]]، [[رضا قلی کلانتر]]، [[هراند گالوستیان]]، [[یوسف سمرقندی]] (معروف به پُل)، [[علی امیر اصلانی]] (معروف به گیوه ای)، [[حسن مفتاح]]، [[ابوالفتح افخمی]]، [[امیرحسین خان]]، [[سیاسی]]، [[احمد خان]] و [[ژرژ]] عضو این تیم بودند.<ref>[http://www.shafaf.ir/fa/news/85494/فوتبال-ایران-در-85-سال-پیشعکس فوتبال ایران در 85 سال پیش]</ref>

آخرین میدان حضورش [[جام جهانی ۱۹۷۸]] آرژانتین در سال ۱۳۵۷ بود. پنج سال بعد در ۸۰ سالگی و در آذرماه سال ۱۳۶۱ بیماری شد و درگذشت. [[جواد الله وردیالله‌وردی]]، جزء آخرین نسل مردانی بود که با افندی به عنوان یک ملی پوش در جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین ارتباط داشت. الله وردیالله‌وردی در مورد او می‌گوید: «استاد ،استاد، یک موهبت خدایی و یک سینه‌چاک فوتبال بود که از بدو تولد تا لحظه مرگ، عاشق فوتبال بود و به عشق فوتبال مرد. بدون تردید شناسنامه پراحساس و عاطفه فوتبال ما بوده و باید باور کنیم که اولین‌ها هرگز فراموش نمی‌شوند.»<ref>[http://www.magiran.com/npview.asp?ID=1419394 حسین صدقیانی / خودنمایی مقابل چشم آلبرت اول]</ref>