بی‌ثباتی در سامرا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''هرج و مرجهرج‌ومرج در سامرا''' به بی‌ثباتی [[خلافت عباسی]] و جانشینی چهار خلیفه ([[ابوجعفر محمد منتصر|منتصر]] (۲۴۷–۲۴۸ هـ)، [[ابوالعباس احمد مستعین|مستعین]] (۲۴۸–۲۵۲ هـ)، [[ابوعبدالله محمد معتز|معتز]] (۲۵۲–۲۵۵)، [[ابواسحاق محمد مهتدی|مهتدی]] (۲۵۵ تا ۲۵۶)) با قتل خلیفهٔ قبلی در بازهٔ زمانی بین سال‌های ۸۶۱–۸۷۰ میلادی گفته می‌شود. در این دوره، در [[سامرا]] که پایتخت عباسیان بود، خلفا عملاً بازیچهٔ سران نظامی بودند.

هرج و مرجهرج‌ومرج در سال ۸۶۱ با قتل خلیفه [[ابوالفضل جعفر متوکل|متوکل]] توسط محافظان [[مردم ترک|ترک]] او آغاز شد. جانشینش، خلیفه [[ابوجعفر محمد منتصر|منتصر]] به مدت شش ماه قبل از مرگش حکومت کرد و احتمالاً توسط سران نظامی ترک مسموم شد. سپس [[ابوالعباس احمد مستعین|مستعین]] جانشین او شد اما چندگانگی میان سران نظامی ترک باعث شد تا او بتواند به کمک برخی از سران نظامی (مانند [[بغا الشرابی]]) و [[طاهریان]] به بغداد بگریزد. اما سران ترک بغداد را تصرف کرده و [[ابوعبدالله محمد معتز|معتز]] عباسی را به جای او نشاندند. مستعین تبعید و سپس اعدام شد. معتز تلاش کرد تا نظامیان را تحت کنترل بگیرد، اما او نیز در سال ۸۶۹ برکنار و کشته‌شد. جانشین او، [[ابواسحاق محمد مهتدی|مهتدی]]، نیز تلاش کرد اوضاع را تحت کنترل بگیرد ولی او نیز در سال ۸۷۰ کشته شد. پس از قتل مهتدی، [[ابوالعباس محمد معتمد|معتمد]] به خلافت رسید و سرانجام [[موسی پسر بغا]] و ترکان حامی او بر اوضاع مسلط شده و به هرج و مرجهرج‌ومرج پایان دادند.

اگرچه عباسیان در دهه‌های بعد از هرج و مرجهرج‌ومرج توانستند تا حدی قدرت خود را بازیابند، هرج و مرجهرج‌ومرج در سامرا ضربهٔ ماندگاری بر ساختار و حیثیت خلافت عباسی گذاشت و باعث شورش‌های فراوانی در بخش‌های مختلف خلافت عباسی شد.