پزشکی فیزیکی و توانبخشی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ویکیسازی رباتیک (درخواست کاربر:Freshman404)(۷.۶) >دانشگاه نورت‌وسترن، رئیس‌جمهور آمریکا، دانشگاههای تهران، بیمارستان فیروزگر، بیماری‌های اعصاب، بیماری‌های عفونی، کشورهای اروپایی، نیروهای نظامی، دستیار آموزشی، قبل از میلاد، کیفیت زندگی، مایو کلینیک، حضرت فاطمه، ستون فقرات، سکته مغزی، رسول اکرم، فلج اطفال، گذشته دور، آب درمانی+املا+تمیز (۱۰.۷) |
Freshman404 (بحث | مشارکتها) جز ویرایش به‌وسیلهٔ ابرابزار: |
||
خط ۱۱:
|competencies=
|formation=
* [[دکترای پزشکی]] (MD)
* [[دکتر پزشکی استیوپاتی]] (DO)
* [[کارشناسی پزشکی و جراحی]] (MBBS/MBChB)
|employment_field=
|related_occupation=
}}
'''طب فیزیکی و توانبخشی''' یک رشتهٔ پزشکی تخصصی بالینی است که به بررسی، پیشگیری و درمان معلولیت‌ها و ناتوانی‌های فیزیکی می‌پردازد.
استفاده از لفظ فیزیکی در این رشته بیشتر اشاره به فیزیک بدن و کالبد است.
خط ۲۶:
== تاریخچه ==
سال ۱۹۲۰ پزشکانی که فیزیوتراپی نیز بکار می‌بردند انجمن جداگانه‌ای تشکیل دادند و سپس با تلاش این افراد انجمن طب فیزیکی تشکیل شد. در حال حاضر ۱۰۰۰۰ متخصص طب فیزیکی در جهان فعالیت می‌کنند و در ایران
در طی جنگ جهانی اول به درمانهای فیزیکی در درمان بیماری‌ها توجه شد و پزشکان برای بهبود عملکرد بیماران به این درمانها روی آوردند. در سال ۱۹۲۰ پزشکانی که فیزیوتراپی نیز بکار می‌بردند انجمن جداگانه‌ای تشکیل دادند و سپس با تلاش این افراد انجمن طب فیزیکی تشکیل شد. در حال حاضر انجمن طب فیزیکی و توانبخشی آمریکا، انجمن فیزیاتریستهای آکادمیک و بورد طب فیزیکی و توانبخشی آمریکا وارث ۷۰ سال تلاش متخصصین این رشته‌اند. آموزش رسمی طب فیزیکی در سال ۱۹۲۶ توسط [[جان استنلی کولتر|دکتر جان استنلی کولتر]] در [[دانشگاه نورت‌وسترن]] آغاز شد. کولتر برای دو دهه پیشگام آموزش طب فیزیکی و توانبخشی بود. دوره‌های اولیه برای پزشکان در حال طبابت برگزار می‌شد که ابتدا سه تا شش ماه بود و سپس به یکسال رسید. دهه ۱۹۳۰ شاهد توسعه بیشتر طب فیزیکی بود و دکتر فرانک کروزن در سال ۱۹۳۶ دوره تخصصی سه ساله این رشته را در [[مایو کلینیک]] بنیاد نهاد. در ۱۹۳۸ کولتر و کروزن آکادمی طب فیزیکی را بنیاد نهادند. کروزن نام «فیزیاتریست» را بر روی متخصصین این رشته نهاد و اولین کتاب طب فیزیکی را در سال ۱۹۴۱ نوشت. کروزن به عنوان پدر طب فیزیکی معرفی می‌شود.
تا جنگ جهانی دوم جامعه توجه زیادی به مشائل افراد معلول نداشت. در این سال‌ها تعداد زیاد معلولین ناشی از جنگ و همچنین اپیدمی [[فلج اطفال]] که باعث هراس عمومی شد توجه به طب توانبخشی را به خود جلب نمود. توانبخشی [[رئیس‌جمهور آمریکا]]، روزولت، و اثرات آن در بازگشت به کار توجه به این مسئله را بیشتر نمود. ۵۸۰۰۰ بیمار مبتلا به فلج اطفال باعث احساس نیاز شدید به فیزیاتریست‌ها شد تا با احاطه بر مسائل درمانی در کنار توانبخشی و توجه به عملکرد فرد، به درمان همه‌جانبه این بیماران بپردازند و به بازگشت این افراد به عنوان عضو مؤثر جامعه کمک نمایند.
از سوی دیگر پزشک متخصص داخلی بنام [[هوارد ای. راسک|دکتر هوارد ای. راسک]] به ناتوانی سربازان بدنبال بستری طولانی مدت در طی جنگ جهانی دوم توجه نمود. بسیاری از سربازان پس از دوران [[نقاهت]] قادر به بازگشت به خدمت نبودند. او به سختی موافقت مسئولین برای ارائه یک برنامه توانبخشی را به گروهی از بیماران در دوره [[نقاهت]] ارائه کرد و نتایج را با گروهی که دوره [[نقاهت]] خود را بدون توانبخشی می‌گذراندند مقایسه نمود. نتایج بقدری خوب بود که در مدت کوتاهی ارتش تمام مراکز خود را به مراکز طب توانبخشی مجهز نمود. همچنین این روش را به مراکز درمانی جامعه معرفی کرد. بعد از جنگ، راسک محل کار خود در میزوری را ترک کرد و برای سی سال در نیویورک به کار مشغول شد و انستیتو طب توانبخشی در نیویورک را بنیاد نهاد. با جذب بودجه برای توسعه طب توانبخشی در سرتاسر دنیا، توانست صدها متخصص طب توانبخشی را در کشورهای مختلف دنیا تربیت نماید. راسک توانبخشی تهاجمی را معرفی نمود که در حال حاضر به‌طور وسیعی بکار می‌رود. او بر این نکته تکیه داشت که بیماران نباید در دوره نقاهت
پس از جنگ جهانی دوم سازمان سربازان سابق The Veterans Administration با توجه به تجارب فراوان خود در برخورد با سربازان دچار معلولیت دوره نوین طب فیزیکی و توانبخشی را بنیاد نهاد و در حال حاضر این رشته در تمام ۱۷۱ مرکز آن تدریس می‌شود. در سال ۱۹۴۷ بورد تخصصی طب فیزیکی تصویب شد و دو سال بعد با نظر راسک، طب توانبخشی نیز به آن افزوده شد. در ۱۹۵۰ خانم سواتزر که برای بهبود کیفیت زندگی افراد دچار ناتوانی و معلولیت فعالیت می‌نمود تحت تأثیر نتایج توانبخشی بیماران تحت نظر متخصصین طب فیزیکی و توانبخشی قرار گرفت و تلاش‌های او باعث جذب بودجه فراوانی جهت آموزش متخصصین طب فیزیکی و توانبخشی شد و مراکز متعدد تحقیقات توانبخشی در آمریکا گشایش یافت. در دهه ۱۹۵۰ الکترومیوگرافی نیز در کنار طب فیزیکی و توانبخشی قرار گرفت تا به تشخیص بیماری‌های نروماسکولار که عمده کار فیزیاتری را تشکیل می‌دهد کمک نماید. از نظر درمانی با آشنا شدن جامعه با طب فیزیکی و توانبخشی مراکز متعددی در سرتاسر آمریکا شروع به کار نمود و از دهه ۱۹۶۰ تحقیقات طب توانبخشی در مرکز توجه قرار گرفت و با گسترش دانش بتدریج فلوشیپ‌های متعددی در این رشته تشکیل شد که شامل طب ورزش، آسیب مغزی، توانبخشی قلبی، بیماری‌های نوروماسکولار، نوروفیزیولوژی بالینی، الکترومیوگرافی، آسیب نخاع، [[سکته مغزی]]، تحقیقات توانبخشی، توانبخشی [[بیماری‌های اعصاب]]، طب درد، طب توانبخشی اطفال، درمانهای تهاجمی و [[ستون فقرات]] است. تاکنون رشته‌های فوق تخصصی طب آسیب نخاع(۱۹۹۵)، درمان درد(۱۹۹۸)، طب توانبخشی اطفال(۱۹۹۹) مورد تأیید قرار گرفته‌اند.
خط ۴۳:
=== گروه طب فیزیکی و توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران ===
دانشگاه علوم پزشکی ایران
این دانشگاه تا سال ۱۳۹۴ دارای ۱۱ عضو هیوت علمی می‌باشد
== منابع ==
| |||