مردم شول: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Yamaha5Bot (بحث | مشارکتها) جز تمیزکاری با ویرایشگر خودکار فارسی |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۳:
|image =
|popplace={{پرچم|ایران}}: مناطقی در [[استان فارس]] و [[استان بوشهر|بوشهر]]
|langs=
|rels= [[شیعه]]
|related= [[
}}
'''شول''' نام یکی از قبایل [[مردم لر|لر]] است. بازماندگان این مردمان به گویشی از [[لری جنوبی]] سخن می‌گویند.<ref>http://ethnologue.com/language/luz</ref> این قبیله نخستین بار در
▲<ref>http://ethnologue.com/language/luz</ref> این قبیله نخستین بار در نواحی از لرستان و کهگیلویه و بویراحمد و بخش های از فارس و اصفهان و بوشهر و خوزستان کنونی سکونت داشته‌است و در حدود سال ۳۰۰ هَ.ق. نیمی از قلمرویی که بعد ها بدست اتابکان لرستان افتاده بود را تحت فرماندهی خود داشتند و در آنجا سکونت داشتند که بوسیلهٔ سیف الدین ماکان روزبهانی (که اجداد او از دوره ساسانیان بر این منطقه حکومت داشتند) اداره می‌شد و او را با لقب پیشوا می‌خواندند. مورخان اسلامی اطلاعی از این قبیله نداده‌اند، ولی نجم الدین که از نوادگان او بود در زمان حمداﷲ مستوفی در این منطقه حکومت می‌کرد. ابن بطوطه (۷۴۸ هَ. ق) در راه شیراز به کازرون به قبیله شول برخورد کرده‌است و گوید که آنان قبیله‌ای از اعاجم‌اند که صحرانشینند و میان آن‌ها مردمانی پرهیزگار و متقی وجود دارد. [[شهاب‌الدین العمری]] (متوفی بسال ۷۴۹ هَ. ق) گوید که قبیله شول با شبانکاره خویشاوندی مستحکمی دارند.
اجمالاً کوچیدن شولها و تمایل آنان به جنگ و پیکار و حمله‌های قبایل مجاور لر علیه آن‌ها از علل از هم پاشیدگی ایشان و مستهلک شدنشان در دیگران بوده‌است و اکنون در منطقهٔ جنوب کشور آثار پراکنده‌ای از آنان بجای مانده‌است مانند: شول گپ (کوهی در شمال بوشهر)، [[دره شوری]] یا دره شولی (قبیله‌ای از قشقایی)، دو قریه بنام شول یکی نزدیک [[دالکی]] و دیگری نزدیک شمال غرب شیراز است و شاید قریهٔ شولی که در خارج شهر بوده‌است آخرین دژ قبیلهٔ شول بوده و از سبک معماری خانه‌ها پیداست که در حفظ و نگاهداری سنتهای ایرانی و خصوصیات آن می‌کوشیدند.شول نقش رستم در نزدیکی نقش رستم از توابع شهرستان مرودشت استان فارس با جمعیتی حدود ۳۰۰۰نفر<ref>http://www.loghatnameh.com/dehkhodaworddetail-347b72ddba4940b3851ccfdbd915a02e-fa.html</ref>
| |||