گریوان: تفاوت میان نسخه‌ها

گریوان روستای است دارای آب و هوای معتدل کوهستانی است که رودخانه پرآبی زمین‌های زراعی محدود آن را آبیاری می‌کند.

 

در ۲ کیلومتری موقعیت فعلی روستای گریوان، تپه‌ای باستانی بنام" امام قولاغی" وجود دارد که بقایای باقی‌مانده از گذشته، گویای وجودی شهر یا روستایی توسعه یافته و پررونق بوده‌است به گونه‌ای که از شبکه آبرسانی برخوردار بوده و آب مصرفی مردم از چشمه‌های واقع در بخش جنوبی آن به فاصله حدود ۲ تا ۳ کیلومتر بنام "بند جعفر" به وسیله لوله‌های سفالین تأمین می‌شده‌است. ظاهراً در اثر یک رخداد ناگوار و احتمالاً زلزله‌ای مخرب این آبادی نابود شده و معدود باقی ماندگان آن به محل فعلی گریوان مهاجرت کرده و در بالای تپه سکنا گزیده‌اند. پس از آن دسته‌ای از ترکهای افشار به این محل مهاجرت کرده و در بخش شرقی تپه اسکان یافته‌اند. با مهاجرت دادن قبایل کرد به خراسان شمالی، دسته از کردهای ایل چمشگزک (یا همان کرمانج که خود از شاخه‌های کرد محسوب می‌شود) در بخش غربی تپه گریوان درمحل "کلاته برج "ساکن شدند. در حال حاضر مردم گریوان به زبان ترکی تکلم می‌کنند. بسیاری از گریوانی‌ها اکنون در شهرهای مختلف ایران از قبیل بجنورد، قم، مشهد و تهران زندگی می‌کنند.

== منابع ==

{{پانویس}}