غزوه بنی‌قریظه: تفاوت میان نسخه‌ها

در ابتدا بنی قریظه به مسلمانان گفت که در طول [[غزوه خندق]] با آنان متحد هستند، لکن، آنان بعداً از اعراب پاگان قریش و متحدانشان جانب داری کردند.<ref name="arafat">{{citation|title=NEW LIGHT ON THE STORY OF BANU QURAYZA AND THE JEWS OF MEDINA|author=W. N. ARAFAT|publisher=Journal of the Royal Asiatic Society of Great Britain and Ireland|year=1976|pages=101–107}}</ref><ref name="Islam: faith and practice">{{citation|title=Islam: faith and practice|url=https://books.google.com/books?id=J6mY8Hkpj2QC&printsec=frontcover|author=David Norcliffe|year=1999|publisher=Sussex Academic Press|page=21|isbn=1898723869}}</ref> بر حسب منابع سنتی،<ref>Arafat (1976), pg.101-107, note: on the authority of "Abdullah b. Ka'b b. Malik, al Zuhri, 'Asim b. 'Umar b. Qatada, 'Abdullab b. Abi Bakr, Muhammad b. Ka'b of Qurayza"</ref> رهبران یهودی بر ضد محمد و مسلمانان کوشش‌هایی را سازمان دهی کردند. سه رهبر یهودی قبیله [[بنی‌نضیر|بنی نضیر]]، سه رهبر یهودی قبیله وائل و برخی دیگر از گروه‌ها و رهبران یهودی متحد شدند و بر بنی قریظه فظارفشار آوردند تا در توافقشان با محمد عهدشکنی یا خیانت کنند.

[[محمد]] پیامبر [[اسلام]]، [[بنی‌قریظه]] را به مدت ۲۵ روز محاصره کرد تا آن که تسلیم شدند. یکی از [[صحابه]] تصمیم گرفت که مردانیمردان با مسلمین جنگیده اندبایدباید کشته شوند، مایملک باید تقسیم شود، و زنان و کودکان باید ازبه ایناسیری حکم معافگرفته شوند. پیغمبر با این حکم موافقت کرد، آن را چون حکم خدا دانست، حکمسپس اجراهمه شداعضای مرد قبیله سر زده شدند. بنا بر دنیل سی. پیترسن و [[مارتین لینگز]]، این تصمیم در تطابق با قانون موسی در [[سفر تثنیه]] ۲۰:۱۰–۱۴ بود. [[طبری]] فقیه مسلمان، اعدام ۶۰۰–۹۰۰ نفر را ذکر کرده‌است.<ref>Lings, Muhammad: His Life Based on the Earliest Sources, p. 229-233</ref><ref name="Peterson">Peterson, ''Muhammad: the prophet of God'', p. 125-127.</ref><ref group="پانویس">[http://kelisaonline.com/pdf/tarjomeaslienjil/Old/05_deuteronomy.pdf کتاب تثنیه] / فصل بیستم: 10 چون به شهری نزدیک آیی تا با آن جنگ نمایی، آن را برای صلح ندا بکن. 11 و اگر تو را جواب صلح بدهد، و دروازه‌ها را برای تو بگشاید، آنگاه تمامی قومی که در آن یافت شوند، به تو جزیه دهند و تو را خدمت نمایند.12 و اگر با تو صلح نکرده، با تو جنگ نمایند، پس آن را محاصره کن.13 و چون یهوه، خدایت، آن را به دست تو بسپارد، جمیع ذکورانش را به دم شمشیر بکش. 14 لیکن زنان و اطفال و بهایم و آنچه در شهر باشد، یعنی تمامی غنیمتش را برای خود به تاراج ببر، و غنایم دشمنان خود را که یهوه خدایت به تو دهد، بخور.</ref> [[حدیث|احادیث]] سنی عدد اعلام نمی‌کند ولی بیان می‌کند که مردان و ۱ زن کشته شدند (۱ زن بنا بر سنن ابوداود). بنا بر منابع اسلامی با بقیه زنان و کودکان، طبقدر آیهازای "'''فَإِمَّامبادله مَنًّااسب بَعْدُو وَإِمَّاسلاح فِدَاءً'''<ref>آیهفروخته 4 سوره محمد </ref>'''" [یا با منت نهادن یا با فدیه اُسرا را آزاد کنید ]''' رفتار شده استشدند.

بنی قریظه متحد مسلمانان بودند ولی در حین جنگ پیمان شکستند و در جریان [[غزوه خندق]] بابرای آنان ابزارهایی فرستادند تا در مدینه از خود دفاع کنند ولی در قریشهیچ همجنگی دستشرکت شدندنکردند.

پس از این که نیروهایشان توسط [[علی بن ابی‌طالب|علی]] نیروهایشان مورد یورش قرار گرفت، هیچ راهی نداشتند جز این که از حکم محمد پیروی کنند. محمد دستور داد که مردان باید دستبند زده شوند، و این کار حینی که زنان و کودکان در حبس از باقی جدا شده بودند تحت نظارت محمد بن سلمه الانصاری انجام شد. لذا، قبیله اوس وساطت کرد و التماس محمد را کرد تا نسبت به آن ها آسان‌گیر باشد. او پیشنهاد کرد که سعد بن معاذ، یکی از گروندگان به کیش اسلام که متحد سابق قبیله بود، بایستی بر سرنوشتشان تصمیم گیرد.<ref name="Oxford University Press">{{citation|title=The Life of Muhammad (Sirat Rasul Allah)|author=Ibn Ishaq|translator=A. Guillaume|isbn=978-0-19-636033-1|year=1955|publisher=Oxford University Press|pages=461–464}}</ref><ref name="Peters223">Peters, ''Muhammad and the Origins of Islam'', p. 222-224.</ref><ref name="Stillman140">Stillman, The Jews of Arab Lands: A History and Source Book, p. 140.</ref><ref name="Adil">Adil, ''Muhammad: The Messenger of Islam'', p. 395f.</ref><ref name="WattProphetStatesman">{{citation|title=Muhammad, Prophet and Statesman|url=https://books.google.com/books?id=zLN2hNidLw4C&dq|author=William Montgomery Watt|author-link=William Montgomery Watt|year=1961|publisher=Oxford University Press|page=166|isbn=0198810784}}</ref>