بنی عیاران: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱:
'''بنی عیاران''' سلسله مستقل محلی كرد در غرب ایران از (401 تا 511 هـ.ق.).
 
بنی عیاران از بازماندگان خاندان [[حسنویه]] بودند که در قسمتهایی از قلمرو حسنویه بر شهرهای مهم کردستان و بلاد دینور و همدان و نهاوند تا حدود خوزستان حکومت کرده اند. آخرین حاکم حسنویه امیر طاهر برزینی (بارزانی ؟؟)، است که توسط ابوالشوک (حسام الدوله ) حاکم سلسله بنی عیاران از بین رفت.
بیشتر نواحی قلمرو امیر طاهر به تصرف حاکم كرد بنی عیاران در آمد، در بعضی از منابع عربی نام آنها بنی عیاز یا عنّازیان آمده. (ایرج افشار سيستانی).
 
برخى از اميران مهم بنى عياران عبارتند از:
حکومت بنی عیاران تا 511 ه.ق ادامه یافته است. با حمله [[ترکمن]] های [[سلجوقی]] این سلسله از بین رفت.
 
* ابوالفتح محمد ( 401- 381 ق.)
* ابوالشوک فارس (401- 437 ق.)
* مهلهل بن محمد (437- 444 ق.)
 
حکومت بنی عیاران تا 511 ه.ق. ادامهدوام یافتهداشته است. با حمله [[ترکمن]] های [[سلجوقی]] این سلسله بنی عیاران از بین رفترفته و مقدمات حکومت [[اتابکان لرستان]] بوجود آمد.
 
== منابع ==
* ایرج افشار سيستانی، ایلام و تمدن ديرينة آن، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ اول، تهران 1372- ص 130
 
*تاریخ سیاسی و اجتماعی كردهای فیلی در عصر والیان پشتكوه (ایلام)، مراد مرادی مقدم، تهران: پرسمان، 1385
 
[[رده:تاریخ ایران]]