هانس-گئورگ گادامر: تفاوت میان نسخه‌ها

|عنوان= هانس-گئورگ گادامر

|سرشناسی=

|نام کامل=

|لقب=

گادامر هرمنوتیک را فلسفی کرد و آن را به کمال رساند. او آن را از [[نظریه ادبی]] جدا کرد. اگر نظریه ادبی را به قاعده درآوردن تاویل به مفهومی عام از ادبیات باشد در این صورت هرمنوتیک گادامر نظری یا نظرپردازانه نیست.

 

از نظر گادامر فهم اثر [[تاریخ]] است و در نهایت نوعی فعل نیست بلکه انفعال است. گادامر می‌گوید که [[علم]] تاریخی ارزش شناختی دارد اگرچه قاعده مدار نیست.

 

از نظر گادامر ذوق و نبوغ از قواعدی که پیشاپیش ایجاد و تثبیت شده پیروی نمی‌کنند و از خود قواعدی بر جای نمی‌گذارند.

 

گادامر اشاره کانت در کتاب [[نقد قوه حکم]] را برای نظریه استعاره از عمیق‌ترین اشارت می‌داند که طبق آن [[استعاره]] اصولاً دو محتوا را به هم مانند نمی‌کند بلکه تأمل را ورای موضوعی متفاوت انتقال می‌دهد مفهومی که چه بسا هیچ شهودی به‌طور بی واسطه با آن منطبق نباشد.

 

گادامر تعارض مطلق بین سنت و [[عقل]] را نمی‌پذیرد اما معتقد است که نیروی حقیقی اصول [[اخلاق]]ی مبتنی بر سنت است. او می‌گوید که این اصول به راحتی اختیار نمی‌شوند و توسط بصیرتی آزاد پدید نمی‌آیند و بر دلایل عقلی استوار نیستند.