|
|میانگین‌بارش‌سالانه=
|شمارروزهای‌یخبندان=
|شهردار=عبدالرحمن جوکار
|ره‌آورد=
|پیش‌شماره= ۰۷۱
|پانویس=
}}
'''شهر کامْفیروز یکی از شهرهای [[لر]] نشین''' مرکز بخش کامفیروز و از توابع شهرستان مرودشت در شمال استان فارس می‌باشد، جمعیت این شهر بر آیه‍ایه سرشماری ۱۳۹۵ برابر با ۳٬۷۱۳ تن است<ref name="جمعیت شهر" /> و در فاصله ۸۰ کیلومتری شیراز مرکز استان فارس (از مسیر بیضا) واقع است. فاصله این شهر تا مرکز شهرستان یعنی شهر مرودشت ۱۱۰ کیلومتر می‌باشد. شهر کامفیروز در سال ۱۳۸۲ تأسیس و دارای شهرداری شد.
== پیشینه ==
نام شهری بوده به [[فارس (سرزمین)|فارس]] از ابنیهٔ [[پیروز یکم]] جد [[انوشیروان]] چون سال‌ها باران نمی‌آمد و او به دعای [[باران]] رفته در آن سرزمین باران ببارید و کام او برآمد آنجا شهری ساخته و کامفیروز نام نهاد. کام فیروز ناحیتی است بر کنار بیشهٔ عظیم که درختان بلوط و بید و زعرور بسیار دارد و آن بیشه معدن شیران شرزه‌است و هوای آن سردسیر نزدیک به اعتدال است و آب آن خوشگوار و از رود است.
در ارتباط با کامفیروز و پیشینه تاریخی آن ادعای دیگری نیز مطرح است، برای مثال در زمان [[هخامنشیان]] در کل ایالت بزرگبزگ فارس سه مرکز مهم اداری سیاسی وجود داشته‌است که یکی از آن‌هاآنها کامفیروز امروزی بوده‌است که البته نام آن کامفیروز نبوده و به آن کئوپریش می‌گفتند.{{مدرک}}
[[حمدالله مستوفی]] در ۷۴۰ هجری قمری کامفیروز را معدن [[شیر آسیایی]] توصیف کرده‌است. اما هم‌اکنون این‌گونه جانوری در کل ایران منقرض شده‌است.
== دیدنی‌ها ==
[[بهشت گمشده (مرودشت)|بهشت گمشده]] که از مناظر طبیعی و بی‌نظیربی نظیر استان فارس می‌باشد در این منطقه و در حوالی روستای منگان و مهجن آباد قرار دارد، کناره‌های [[سد درودزن]] که در اراضی این منطقه قرار گرفته و نیز آبشار «[[آب روا]]» که در ورودی کامفیروز از سمت شیراز قرار دارد از دیدنی‌های منطقه هستند. علاوه بر این کامفیروز در یک جلگه وسیع واقع شده‌است که اطراف آن را رشته کوه‌ها و دامنه‌های پوشیده از درختان [[بلوط]] فراگرفته و دارای چشمه‌های جوشان فراوان است.<ref>اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳ خ.</ref>
'''چم ریز'''
به فاصلهٔ حدود ۵ کیلومتری بعد از «سربست» درمسیر جادهٔ اصلی روستای «چم ریز» قراردارد. «چم ریز» از نظر جغرافیایی در موقعیت محوری قرار گرفته‌است، چنان‌که راه ارتباطی چندین روستا درهمین محل به هم متصل می‌شود، «چم ریز» از طرف مشرق به سر بست، از طرف شمال شرقی به درهٔ بادامی و تیغه ناری، از طرف غرب به رودخانهٔ «کُر» و روستای «چم سهراب خانی» از طرف شمال و شمال غرب به دره شور «چم چنار» و روستای «پیر سبز علی» وصل می‌باشد. زیبایی و سرسبزی روستای «چم ریز» زبان زد همگان است .
بنیان‌گذاران و مؤسسین این روستا اشخاصی چون مرحوم مشهدی علی میرزا خلیلی، خان جان خلیلی و ریحان محمدی می‌باشند، که در سنه ۱۳۲۶ به دستور مالکین وقت که عبارت بودند از زیاد خان سترگ دره شوری و جهانگیر خان کشکولی، برای اولین بار به صورت قلعه ساخته شد. بعداً سهمیهٔ جهانگیر خان کشکولی را حاج امراللّه قره قانی و سهمیهٔ زیادخان سترگ را اسداللّه خان و سلیمان خان امینی خریدند، تا زمان اصلاحات ارضی مالکیت شان برقراربود .
ساکنین این روستا کلا ازطایفهٔ باصری، ازتیرهٔ «کافرهادی» می‌باشند وجه تسمیهٔ باصری «پاسارگاد» بوده که بعداً مخفف آن «پاساری» و کم‌کم به باصری معروف شده‌است. این طایفه از مردم ایرانی الاصل بوده و در مناطق پاسارگاد وتخت جمشید زندگی می‌کرده‌اند، وجزوایل باصری خمسه بوده‌اند. یک رشته ازنسب نامهٔ ساکنین این روستا چنین است:
مصطفی، صادق، علی بخش، علی میرزا، بنیاد، علی مراد، بنیادبزرک، عبد خلیل، کافرهاد – محمود.
کوه‌های اطراف محل عبارتند از: کوه «گر» در شمال شرقی - کوه «ساران» در جنوب غربی (رشتهٔ از سلسله جبال زاگرس) تنگه‌های معروف این روستا عبارت اند از: تنگ تاریخی، تنگ آب، تنگ زرد و تنگ اسپید. رودخانهٔ «کُر» هم‌اکنون در فاصلهٔ یک کیلومتری غرب روستا در جریان است. وضعیت دام داری در روستای «چم ریز» خوب است. صنعت قالی بافی نیز کم وبیش رواج دارد .
== منابع ==
[[رده:شهرستان مرودشت]]
[[رده:شهرهای استان فارس]]
[[رده:شهرهای ایران]]
[[رده:شهرهای شهرستان مرودشت]]
| 