ویکی‌پدیا

ونسان ون گوگ: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۰:
'''وَنسان وَن گوگ''' یا '''فینسِنت ویلم فان خوخ''' {{به هلندی|Vincent Willem van Gogh}} (زادهٔ {{تاریخ تولد|۱۸۵۳|۳|۳۰}} - درگذشتهٔ {{تاریخ مرگ|۱۸۹۰|۷|۲۹}}) یک [[نقاش]] [[پسادریافتگری|پسادریافتگر]] [[هلند]]ی بود که کار او تأثیر گسترده‌ای بر [[هنر]] [[سده ۲۰ (میلادی)]] داشت. کار او شامل [[تک‌چهره]]، [[خودنگاره]]، [[چشم‌انداز]]، [[طبیعت بی‌جان]]، [[سرو]]، [[کشتزار]] [[گندم]] و [[گل]] [[آفتابگردان]] است. او از کودکی به نقاشی علاقه داشت ولی تا اواخر [[دهه|دههٔ]] دوم زندگی‌اش نقاشی نکرد. او بسیاری از کارهای شناخته‌شده‌اش را در دو سال آخر زندگی‌اش تکمیل کرد. وی در یک دهه بیش از۲٬۱۰۰ کار هنری تولید کرد که شامل ۸۶۰ [[نقاشی رنگ روغن]] و بیش از ۱٬۳۰۰ نقاشی با [[آبرنگ]]، [[طراحی]] و چاپ<ref name=prints /> می‌شود.
 
ون گوگ در [[خانواده]]‌ای سطح متوسط به بالا به دنیا آمد و جوانی خود را به عنوان [[دلال]]فروشند آثار هنری گذراند. او پس از تدریس در [[آیل‌ورث]] و [[رامس‌گیت]] [[انگلستان]] به [[لاهه]]، [[لندن]] و [[پاریس]] [[مسافرت]] کرد. او در جوانی عمیقاً [[دین|مذهبی]] بود و آرزو داشت [[کشیش]] شود. از [[۱۸۷۹ (میلادی)]] به عنوان مُبلغ [[مسیحیت|مسیحی]] در میان [[کارگر]]ان [[زغال‌سنگ]] در [[بلژیک]] فعالیت کرد و در آنجا آغاز به کشیدن طرح‌هایی از مردم [[محلی (بوم‌شناسی)|محلی]] نمود. در [[۱۸۸۵ (میلادی)]] [[سیب‌زمینی‌خورها]] را که نخستین کار مهم او شناخته می‌شود کشید. در [[مارس ۱۸۸۶]] به پاریس رفته و با [[دریافتگری]] فرانسوی آشنا شد. بعدها به جنوب فرانسه رفت و تحت تأثیر نور آفتاب شدید آنجا قرار گرفت.
 
هرچند او در زمان حیاتش در گمنامی به‌سر می‌برد و در تمام طول عمر خود تنها یک تابلو، یعنی ''[[تاکستان سرخ]]'' را فروخت.<ref>[http://www.vangoghgallery.com/painting/ وبگاه vangoghgallery.com]</ref> اما اکنون به‌عنوان یکی از تأثیرگذارترین نقاشان [[سده ۱۹ (میلادی)]] در جهان شناخته می‌شود.
خط ۵۸:
== زندگی‌نامه ==
=== کودکی و جوانی (۱۸۵۳–۱۸۸۰) ===
ونسان ون گوگ در [[۳۰ مارس ۱۸۵۳]] در [[زوندرت|زوندِرت]]<ref>Zundert</ref>؛ [[روستا]]یی نزدیک شهر [[بردا (هلند)|بردا]] در استان [[برابانت شمالی]] هلند<ref>[http://www.arthistoryarchive.com/arthistory/expressionism/Vincent-Van-Gogh.html Vincent Van Gogh Biography, Quotes & Paintings], ''The Art History Archive''; retrieved 12 July 2011.</ref><ref>Pomerans (1997), pg. 1</ref> نزدیک مرز بلژیک زاده شد. او بزرگترین فرزند زنده‌مانده آنا کورنلیا کاربنتوس و [[تئودوروس ون گوگ]] بود. [[پدر]] و [[پدربزرگ و مادربزرگ|پدربزرگ]] او کشیش و سه‌ تا از عموهایش دلالفروشنده آثار نقاشی بودند. نام پدربزرگ و عموی او نیز ونسان بود که به او «عمو کِنت» می‌گفت. همچنین ونسان نام برادر بزرگ‌تر وی و فرزند نخست خانواده بود که چندی پس از تولد و یک سال پیش از تولد ونسان درگذشته بود. برادر محبوب و حامی‌اش [[تئودوروس ون گوگ]]،گوگ، ملقب به تئو، چهار سال پس از ونسان در [[۱ مه ۱۸۵۷]] به‌دنیا آمد. سپس خانواده ون گوگ دارای چهار فرزند دیگر، یک [[پسر]] به نام کور و سه [[دختر]] به نام‌های آنا، الیزابت و ویل شد. ونسان اغلب کودک ساکت و آرامی بود.
 
در سال [[۱۸۶۰ (میلادی)]] وارد [[دبستان]] روستای زوندرت شد. جایی که یک کشیش [[کلیسای کاتولیک|کاتولیک]] به ۲۳۰۰ [[دانش‌آموز]] درس می‌داد.
خط ۸۳:
=== زندگی هنری (۱۸۸۰–۱۸۹۰) ===
[[پرونده:Vincent Van Gogh - The Potato Eaters.png|بندانگشتی|چپ|''[[سیب‌زمینی‌خورها]]''، رنگ روغن، ۱۸۸۵]]
ونسان ون گوگ فعالیت هنری خود را به عنوان طراح و نقاش از سال [[۱۸۸۰ (میلادی)]] و در سن ۲۷ سالگی آغاز کرد. وی پس از مواجهه با آثار [[ژان فرانسوا میله]] عمیقاً تحت تأثیر نقاشی‌های او و پیام اجتماعی آن‌هاآنها قرار گرفت و در همین زمان بود که طراحی را به‌صورت جدی و حرفه‌ای آغاز کرد. او از آنجا که در سن ۳۷ سالگی درگذشت، در واقع تمام آثارش را در ۱۰ سال آخر عمر خویش آفرید که شامل بیش از ۹۰۰ نقاشی، بیش از ۱۱۰۰ طراحی و ۱۰ چاپ<ref name=prints /> می‌شود. برخی از پرآوازه‌ترین آن‌هاآنها در ۲ سال پایانی عمرش کشیده شده‌اند.
 
ون گوگ در ابتدا تحت تأثیر نقاشی‌های هلندی از رنگ‌های تیره و اندوه‌ناک استفاده می‌کرد تا این‌که برادر جوان‌ترش تئو که به خرید و فروش تابلوهای نقاشی اشتغال داشت بعدها باعث آشنایی او با نقاشان [[دریافتگری|دریافتگر]] شد.<ref>[[ارنست گامبریچ|ارنست هانس گامبریچ]](۱۳۸۵)، ص ۵۳۲</ref> آشنایی وی با [[جنبش‌های هنری|جنبش‌های]] دریافتگری و نودریافتگری در پاریس پیشرفت هنری او را سرعت بخشید.
 
ون گوگ شیفته نقاشی از کافه‌های شبانه، مردم طبقهٔ کارگر، مناظر طبیعی فرانسه و گل‌های آفتاب‌گردان بود. مجموعهٔ گل‌های آفتابگردان او که تعدادی از آن‌هاآنها از سرشناس‌ترین نقاشی‌هایش نیز به شمار می‌آیند شامل ۱۱ اثر است. خودنگاره‌ها و شب‌های پرستارهٔ وی از دیگر نقاشی‌های برجستهٔ او به شمار می‌آیند.
 
او دوست داشت تابلوهایش تأثیر مستقیم و قوی [[اوکی‌یوئه]]‌های [[ژاپن]]ی را داشته باشند که آنها را بسیار ستایش می‌کرد. آرزو داشت هنر صاف و ساده‌ای بیافریند که نه تنها هنرشناسان متمول را خوش بیاید، بلکه مایهٔ شگفتی و آرامش همه انسان‌ها باشد.<ref>[[ارنست گامبریچ|ارنست هانس گامبریچ]](۱۳۸۵)، ص ۵۳۴</ref> گفته می‌شود که «[[گندم‌زار با کلاغ‌ها]]» آخرین اثر ون گوگ است. اما در مورد آن اختلاف نظر وجود دارد.
=== ماجرای بریدن گوش چپ ===▼
 
▲=== ماجرای بریدن گوش چپ ===
{{multiple image
| align = left
سطر ۱۲۰ ⟵ ۱۲۲:
 
روز به روز فرورفتگی و افسردگی ون گوگ عمیق‌تر می‌شد با این حال او تنها در ۲ ماه پایانی عمرش ۹۰ نقاشی برجای گذاشت. ونسان ون گوگ در ۲۹ ژوئیه ۱۸۹۰ در سن ۳۷ سالگی در اثر شلیک گلوله به شکمش زخمی شد و روز بعد در مهمان‌سرای رَوو درگذشت. ونسان آخرین احساسش را به برادر خود که پیش از مرگش بر بالین وی آمده بود این‌گونه بیان کرد: «[[غم]] برای همیشه باقی خواهد ماند». شش ماه بعد تئو نیز درگذشت.
 
=== تردید در خودکشی ===
[[پرونده:Grave of Vincent van Gogh.jpg|بندانگشتی|مقبره ونسان ون گوگ و برادرش تئو]]
 
بر پایه باور بیشتر مردم، وی [[خودکشی]] کرده‌ است. ولی بر پایه برخی گفته‌ها، مرگ وی در اثر شلیک گلوله از یک [[تفنگ]] معیوب توسط دو نوجوان مست صورت گرفته‌ است و وی بعداً تصمیم گرفت که برای حفاظت از آن‌ها،آنها، مسئولیت واقعه را بر عهده بگیرد. پژوهشگران معتقدند که گلوله با زاویه و نه به‌طور مستقیم به قسمت فوقانی شکم ون گوگ اصابت کرده است. در حالی که در صورت خودکشی انتظار می‌رود گلوله به‌طور مستقیم به فرد اصابت کند.
 
محققانپژوهشگران بر اساسپایه شواهد و نامه‌های به‌دست‌آمده معتقدند که ون‌گوگ نیت خودکشی نداشته اما زمانی که با مرگ یا خطر آن مواجه شد، خود را تسلیم مرگ کرده‌ است.<ref>http{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=fa|تاریخ=۲۵ مهر ۱۳۹۰|وبگاه=بی‌بی‌سی فارسی|نشانی=https://www.bbc.co.ukcom/persian/arts/2011/10/111017_l34_vangogh_biograpghy_suicide.shtml|عنوان='دلیل مرگ ون گوگ خودکشی نبوده است'}}</ref>
وی تنها یک دهه آخر عمر خود را به صورت حرفه‌ای مشغول نقاشی بود و اکثر تابلوهایی که باعث شهرت او شده‌اند در طول سه سال آخر عمرش یعنی سال‌هایی که مدام گرفتار حمله‌های عصبی و [[اختلالات افسردگی|افسردگی]] بود، کشیده شده‌اند. امروز بسیاری از مردم بعضی از این تابلوها را می‌شناسند؛ ''[[شب پر ستاره]]''، ''[[گل‌های آفتابگردان]]''، ''[[تراس کافه در شب]]''، درختان سرو و بعضی از نگاره‌ها و خودنگاره‌هایش به صورت تصاویر چاپی، شهرت جهانی دارند و در بسیاری از اتاق‌های سادهٔ مردم عادی نیز دیده می‌شوند و این همان چیزی است که ون گوگ می‌خواست. او دوست داشت تابلوهایش تأثیر مستقیم و قوی [[اوکی‌یوئه]]‌های [[ژاپن]]ی را داشته باشند که بسیار تحسینشان می‌کرد. آرزو داشت هنر صاف و ساده‌ای بیافریند که نه تنها هنرشناسان متمول را خوش بیاید، بلکه مایهٔ شعف و تسلای خاطر همه انسان‌ها باشد.<ref>[[ارنست گامبریچ|ارنست هانس گامبریچ]](۱۳۸۵)، ص ۵۳۴</ref>
گفته می‌شود که «[[گندم‌زار با کلاغ‌ها]]» آخرین اثر ون گوگ است لیکن پیرامون این مطلب، میان پژوهشگران هنر اختلاف نظر وجود دارد.
 
== نامه‌ها ==
[[پرونده:Vincent van Gogh - Letter VGM 491 - The Yellow House F1453 JH 1590.jpg|بندانگشتی|خانه زرد، آرل، ۲۹ سپتامبر ۱۸۸۸ (نامه ۶۹۱ به تئو ون گوگ).]]
{{نوشتار اصلی |نامه‌های ونسان ون گوگ}}
جامع‌ترین منبع اصلی برای درک ون گوگ به عنوان یک هنرمند و به عنوان یک انسان مجموعه‌ای از نامه‌های بین او و برادر کوچکترش [[تئودوروس ون گوگ]] است.<ref name="Pix">Pomerans (1996), ix</ref> آن نامه‌ها پایه وهمه اساسدانش تمام مطالبی است که درما مورددرباره افکار و عقاید ون گوگ می‌دانیمهستند.<ref>[http://www.vangoghletters.org/vg "Van Gogh: The Letters"], vangoghletters.org; retrieved 7 October 2009.</ref><ref>[http://www.webexhibits.org/vangogh Van Gogh's letters, Unabridged and Annotated], webexhibits.org; retrieved 25 June 2009.</ref> تئو از نظر مالی و احساسی حامی ون گوگ بود. بیشتر آنچه به عنوان افکار و عقاید هنری ونسان شناخته شده‌ است، در صدها نامه مبادله‌شدهفرستاده‌شده بین آن‌هاآنها دربین سال‌های ۱۸۷۲ تا ۱۸۹۰ ثبت شده‌ است. بیش از ۶۵۰ نامه از ونسان به تئو و حدود ۴۰ نامه از تئو به ونسان باقی مانده‌ استاند.
 
گرچه بسیاری از نامه‌ها تاریخ ندارند، تاریخدانان هنری می‌توانند ترتیب زمانی آنها را تعیین کنند. البته مشکلاتی هم، به ویژه برای مشخص‌کردن تاریخ نامه‌های فرستاده شده از آرل، وجود دارد. گرچه مشخص است که در این دوره ونسان حدود ۲۰۰ نامه به زبان‌های هلندی، فرانسه و انگلیسی به دوستانش نوشت.<ref name="H143">Hughes (1990), 143</ref> تجزیه و تحلیل دوران زندگی ونسان در پاریس سخت‌ترین دوره است. چون دو برادر با هم زندگی می‌کردند و نیازی به مکاتبه نداشتند.<ref>Pomerans (1996), i–xxvi</ref>▼
 
ونسان در انزوای خودخواسته‌اش در آرلآرل، همه اندیشه‌ها و امیدهایش را در نامه‌هایی به تئو، که به صورت خاطره‌نگاری‌های روزانه درآمده بود می‌نوشت. در این نامه‌ها رسالتی که نقاش در خود احساس می‌کرده، تلاش‌ها و کام‌یابی‌ها، تنهایی غم‌بار و آرزوی داشتن هم‌صحبتی همدل به خوبی آشکار است.▼
 
در یکی از نامه‌هایش به تئو می‌نویسد: «ایده تازه‌ای در سرم بود و این پیش‌طرحی از آن است. این بار موضوع تابلو همان اتاق خواب خودم است، اتاقی که در آن فقط رنگ است که اهمیت دارد؛ و ضمن آن که با سادگی و یک‌دستی خود شکوهی به اشیاء داده‌ است، نشان می‌دهد که این اتاق چیزی جز محل خواب و استراحت نیست. خلاصه بگویم، نگاه‌کردن به این تابلو باید موجب استراحت فکر و بیش از آن آسودگی خیال شود.»<ref>[[ارنست گامبریچ|ارنست هانس گامبریچ]](۱۳۸۵)، ص ۵۳۶</ref>▼
گرچه بسیاری از نامه‌ها تاریخ ندارند، تاریخدانان هنری عموماً قادر به تعیین ترتیب زمانی آن‌ها هستند. البته مشکلاتی هم، به ویژه برای مشخص‌کردن تاریخ نامه‌های فرستاده شده از آرل،
▲وجود دارد. گرچه مشخص است که در این دوره ونسان حدود ۲۰۰ نامه به زبان‌های هلندی، فرانسه و انگلیسی به دوستانش نوشت.<ref name="H143">Hughes (1990), 143</ref> تجزیه و تحلیل دوران زندگی ونسان در پاریس سخت‌ترین دوره است چون دو برادر با هم زندگی می‌کردند و نیازی به مکاتبه نداشتند.<ref>Pomerans (1996), i–xxvi</ref>
 
علاوه بر نامه‌های ونسان به تئو، نامه‌هایی به [[آنتون فان راپارد]] ،[[امیل برنار]]، خواهرش ویل و دیگران نیز به‌جا مانده‌ استاند. این مجموعهمجموعه، نخستین بارنخستین‌بار در سال ۱۹۱۴ (میلادی) توسط همسر برادرش [[یوهانا ون گوگ-بونگر]] در سه جلد به چاپ رسید و بعدها گفت آن را با هراسترس منتشر کرده‌است چون نمی‌خواست کارهای هنرمند در سایه زندگی‌اش قرار گیردبگیرند. ون گوگ خود از خوانندگان مشتاقعلافه‌مند [[زندگی‌نامه]] هنرمندان دیگر بود و انتظار داشت زندگی آن‌هاآنها مطابق شخصیت هنری آن‌هاآنها باشد.<ref name="Pix" />
 
== تئودوروس ون گوگ ==
سطر ۱۴۲ ⟵ ۱۴۷:
[[پرونده:Vincent van Gogh - Houses at Auvers - Google Art Project.jpg|300px|بندانگشتی|چپ|نقاشی خانه‌ای در اور اثر ونسان ون گوگ؛ او این نقاشی را در ژوئن ۱۸۹۰ خلق کرده‌است. هم‌اکنون این نگاره در موزهٔ هنر [[تولیدو، اوهایو]] است.]]
{{نوشتار اصلی|تئودوروس ون گوگ}}
برادر محبوب و حامی‌اش تئودوروس ون گوگ ملقب به تئو چهار سال پس از ونسان در ۱ مه ۱۸۵۷ به‌دنیازاده آمدشد. ویکار بهاو فروش تابلوهای نقاشی اشتغال داشتبود و باعث آشنایی ونسان با نقاشان امپرسیونیستپسادریافتگر شد. تئو حتی زمانی که خود دستش تنگتنگ‌دست بود مخارج ونسان را می‌پرداخت و در ازای آن ونسان تابلوهایش را برای او می‌فرستاد. او مخارج سفر ونسان به [[ارل]] در جنوب [[فرانسه]] و اقامتش در آن شهر را از درآمد خود پرداخت. ونسان امیدوار بود بتواند چند سال در آن‌جا با خیال آسوده کار کند تا سرانجام روزی با فروش تابلوهایش زحمات برادرش را جبران کند،کند. البته این آرزوی ونسان هیچ‌گاه برآورده نشد.
 
تئودوروس همیشه با ونسان رابطهٔ بسیار صمیمی‌ای داشت و نامه‌های بسیاری به یکدیگر می‌نوشتند. تئو در واقع تنها فردی بود که در زمان حیات ونسان او و نقاشی‌هایش را عمیقاً درک می‌کرد. او همچنین تنها کسی بود که هنگام مرگ ونسان در کنارش بود و هر کاری که از دستش برمی‌آمد برای نجات زندگی او انجام داد. تئو شش ماه پس از مرگ ونسان، در سن ۳۳ سالگی درگذشت.
 
=== نامه‌های ونسان به تئو ===
▲ونسان در انزوای خودخواسته‌اش در آرل همه اندیشه‌ها و امیدهایش را در نامه‌هایی به تئو، که به صورت خاطره‌نگاری‌های روزانه درآمده بود می‌نوشت. در این نامه‌ها رسالتی که نقاش در خود احساس می‌کرده، تلاش‌ها و کام‌یابی‌ها، تنهایی غم‌بار و آرزوی داشتن هم‌صحبتی همدل به خوبی آشکار است.
 
در یکی از نامه‌هایش به تئو می‌نویسد:
▲«ایده تازه‌ای در سرم بود و این پیش‌طرحی از آن است. این بار موضوع تابلو همان اتاق خواب خودم است، اتاقی که در آن فقط رنگ است که اهمیت دارد؛ و ضمن آن که با سادگی و یک‌دستی خود شکوهی به اشیاء داده‌ است، نشان می‌دهد که این اتاق چیزی جز محل خواب و استراحت نیست. خلاصه بگویم، نگاه‌کردن به این تابلو باید موجب استراحت فکر و بیش از آن آسودگی خیال شود.»<ref>[[ارنست گامبریچ|ارنست هانس گامبریچ]](۱۳۸۵)، ص ۵۳۶</ref>
 
== آثار ون گوگ ==
سطر ۱۵۷ ⟵ ۱۵۶:
* طراحی: ۱۰۳۹ عدد
* پیش‌طرح ضمیمه نامه: ۱۳۳ عدد
* چاپ: ۱۰ عدد (شامل ۹ [[چاپ سنگی]] و ۱ [[چاپ تیزابی|چاپ فلزی]])<ref name=prints />
* نامه‌ها (نوشته شده توسط ونسان ون گوگ): ۸۲۰ عدد<ref name=overview>[http://vangoghletters.org/vg/overview.html مروری بر نامه‌های ون گوگ] {{نشان زبان|en|انگلیسی}}، وبگاه نامه‌های ون گوگ وابسته به موزه ون گوگ. بازبینی‌شده در ۲۱ اکتبر ۲۰۱۵.</ref>
 
== آثار دربارهٔ ون گوگ ==
کتاب‌ها و فیلم‌های داستانی و مستند زیادی دربارهٔ ون‌ گوگ و آثارش نوشته و ساخته شده‌ است. از جمله:
* کتاب ''[[شور زندگی (رمان ایروینگ استون)|شور زندگی]]'' نوشته [[ایروینگ استون]]، نویسندهٔ اهل [[ایالات متحده آمریکا]] و فیلمی اقتباسی با [[شور زندگی (فیلم ۱۹۵۶)|همین نام]] ''که در سال'' فیلم ۱۹۵۶ توسط [[وینسنت مینلی]] و با بازی [[کرک داگلاس]] و [[آنتونی کویینکوئین]] ساخته شد.<ref>[http://www.imdb.com/find?s=all&q=Van+Gogh&x=6&y=0 IMDb Search<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref>
* فیلمی با عنواننام ''[[دوستدار تو، ونسان]]'' که در سال ۲۰۱۷ به کارگردانی و نویسندگی دوروتا کوبیلا و هیو ولچمن ساخته شده‌ است که تماماً به سبک نقاشی ون گوگ بوده و روایت یک سال پس از مرگ وی است.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=بازسازی زندگی و مرگ «ون گوگ» در فیلم انیمیشن «دوست داشتن ونسان»|نشانی=https://fa.euronews.com/2015/01/30/vincent-van-gogh-to-come-back-to-life-thanks-to-oscar-winning-animation-studio|وبگاه=euronews|تاریخ=2015-01-30|بازبینی=2019-02-17|کد زبان=fa}}</ref>
* کتاب زندگی‌نامه و نقد و تحلیل کارهای وی با نام ''ونسان ون‌گوگ''، نوشتهٔ هربرت فرانک، که به [[زبان فارسی]] نیز توسط محمود رامبد ترجمه[[برگردان]] شده و از سوی [[انتشارات هرمس]] به چاپ رسیده‌ است.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=ایبنا - 123 سال از مرگ ونگوگ گذشت|نشانی=http://www.ibna.ir/fa/doc/report/175545/123-سال-مرگ-ونگوگ-گذشت|وبگاه=خبرگزاری کتاب ایران (IBNA)|تاریخ=2013-08-25|بازبینی=2019-02-17|کد زبان=fa|نام خانوادگی=Behnegarsoft.com}}</ref>
* فیلم [[بر دروازه ابدیت (فیلم)|''بر دروازه ابدیت'' (فیلم)]] که در سال ۲۰۱۸ به کارگردانی [[جولیان اشنابل]] و با بازی [[ویلم دفو]] در نقش ون گوگ ساخته شد که به روزهای پایانی زندگی ونسان ون گوگ، در شهر آرل فرانسه می‌پردازد. عنوان این فیلم برگرفته شده از نقاشی رنگ روغنی است که ون گوگ زمانی که در جنوب فرانسه به سر می‌برد، حدود دو ماه پیش از درگذشتش آن را کشیده بود.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=مراسم فرش قرمز فیلمی دربارهٔ ون‌گوگ در جشنواره فیلم ونیز|نشانی=https://fa.euronews.com/2018/09/04/venice-film-festival-red-carpet-of-at-eternity-s-gate-on-painter-vincent-van-gogh|وبگاه=euronews|تاریخ=2018-09-04|بازبینی=2019-02-17|کد زبان=fa}}</ref>
 
== تکنولوژِی ==
در برخی از تبلت‌های ساخته‌شده توسط شرکت سامسونگ از آثار ون گوگ به عنوان تصویر پیش‌زمینه استفاده شده‌ است.{{مدرک}}
 
== نگارخانه ==
سطر ۲۲۷ ⟵ ۲۲۳:
* [http://perso.orange.fr/crampman/album_cris/auvers_1.html عکس جاهایی که ون گوگ در فرانسه نقاشی کشیده]
* [http://www.hodadownload.com/browsebysc.php?scid=50 مجموعه آثار ون گوگ]
{{مستند کردن}}▼
{{ونسان ون گوگ}}▼
{{پل گوگن}}▼
{{پست‌امپرسیونیسم}}▼
{{نوگرایی}}▼
 
▲{{الگو:ونسان ون گوگ}}
▲{{الگو:پل گوگن}}
▲{{الگو:پست‌امپرسیونیسم}}
▲{{الگو:نوگرایی}}
▲{{مستند کردن}}
{{ترتیب‌پیش‌فرض:ون گوگ، ونسان}}
[[رده:ونسان ون گوگ]]
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/wiki/ونسان_ون_گوگ»