آنتوان سوریوگین: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از فوت پدر آنتوان که بر اثر حادثه‌ای در اسب‌سواری در تهران کشته شد، مادرش به دلیل عدم تمایل به دریافت مستمری از ایران با فرزندان خود به گرجستان بازگشت. آنتوان پس از مرگ پدر برای کمک به خانواده نقاشی را کنار گذاشت و همراه با برادرانش امانوئل و کولیا نزد عکاس معروف روسی دیمتری ایوانویچ ژرماکوف در [[تفلیس]] عکاسی آموخت. ژرماکف از سال ۱۸۷۰ میلادی مشغول سفر و عکاسی از ایران بوده و تا زمان آخرین سفرش حدود ۲۴٬۵۵۶ عکس از ایران تهیه کرده بود. سوروگین نیز پس از آشنایی با ژرماکف مصمم می‌شود به ایران سفر کند و به عکاسی از مردم و فرهنگ و طبیعت آن بپردازد.<ref name=":0">{{یادکرد وب|نویسنده=امیر آروند|نشانی=https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1047469/%D8%A2%D9%86%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%86آنتوان-%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%88%DA%AF%DB%8C%D9%86سوروگین-%D8%B9%DA%A9%D8%A7%D8%B3عکاس-%D8%B1%D9%88%D8%A7%DB%8C%D8%AA%DA%AF%D8%B1روایتگر-%D8%B9%D8%B5%D8%B1عصر-%D9%86%D8%A7%D8%B5%D8%B1%DB%8Cناصری|عنوان=آنتوان سوروگین عکاس روایتگر عصر ناصری|ناشر=مجله بخارا سال پانزدهم شماره ۹۹|تاریخ=فروردین -اردیبهشت ۱۳۹۳|تاریخ بازدید=۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۸|کد زبان=|وبگاه=پایگاه مجلات تخصصی نور}}</ref>

او در سال [[۱۸۷۰ (میلادی)|۱۸۷۰ میلادی]] برابر با سال ۱۲۴۹ خورشیدی همراه با برادرانش به [[تبریز]] آمد و در آنجا ساکن شد و به دستگاه ولیعهد [[مظفرالدین میرزا]] راه یافت و از او لقب "'''خانی'''" نیز گرفت. هنگامی که مظفرالدین میرزا برای به دست گرفتن قدرت، عازم تهران شد آنتوان نیز در التزام رکاب او بود و تا آخرین روزهای سلطنتش وی را همراهی کرد. آنتوان در تهران یک استودیو عکاسی در [[خیابان فردوسی|خیابان علاءالدوله (فردوسی)]] کنار در شرقی میدان مشق دایر کرد.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=اسماعیل صادقیلر|نشانی=https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/986569/%D8%B9%DA%A9%D8%A7%D8%B3%DB%8Cعکاسی-%D9%88و-%D8%B9%DA%A9%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D9%86عکاسان-%D8%AF%D9%88%D8%B1%D9%87دوره-%DB%8Cی-%D9%85%D8%B4%D8%B1%D9%88%D8%B7%D9%87مشروطه|عنوان=عکاسی و عکاسان دوره مشروطه|ناشر=مجله هنر شماره ۸۳ و ۸۴|تاریخ=تابستان و پاییز ۱۳۹۰|تاریخ بازدید=۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۸|کد زبان=|وبگاه=پایگاه مجلات تخصصی نور}}</ref>{{سخ}}

علاقه‌مندی آنتوان خان به کیفیت و تغییرات نور سبب شد که وی بیشتر عکس‌هایش را در میانه روز و هنگامی که تابش عمودی خورشید، سایه‌ها را کوتاه می‌کند عکسبرداری کند.<ref name=":1" />

سوروگین عکسهایش را روی مقوایی ویژه می‌چسباند و در پشت مقوا، نشان عکاس‌خانه‌اش (این نشان همایونی هدیه ناصرالدین شاه بود) را به همراه نشانی عکاس‌خانه به فارسی و فرانسه چاپ می‌کرد. نشانی فارسی چنین بود:<ref name=":1">{{یادکرد وب|نویسنده=[[آندرانیک هویان]]|نشانی=http://ensani.ir/fa/article/4279/%D9%86%D8%A7%D8%B5%D8%B1%D8%A7%D9%84%D8%AF%DB%8C%D9%86ناصرالدین-%D8%B4%D8%A7%D9%87شاه-%D8%B9%DA%A9%D8%A7%D8%B3عکاس|عنوان=ناصرالدین شاه عکاس|ناشر=مجله گلستان هنر، شماره ۸|تاریخ=تابستان ۱۳۸۶|تاریخ بازدید=۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۸|کد زبان=|وبگاه=پرتال جامع علوم انسانی}}</ref>''عکاسخانه موسیو آنتوان سوریوگین، خیابان علاءالدوله، درب میدان مشق طهران''

سوریوگین با [[جنبش مشروطه ایران|مشروطه‌خواهان]] در ارتباط بود و به ناچار به سفارت انگلیس پناهنده شد. در سال [[۱۹۰۸ (میلادی)|۱۹۰۸]] میلادی، برابر با سال ۱۲۸۷ خورشیدی، وابستگان [[محمدعلی‌شاه|محمدعلی شاه قاجار]] در عکاس‌خانه او بمب گذاشتند و حدود ۵ هزار نگاتیو شیشه‌ای او نابود شد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=عکس‌های نایاب و تاریخی از زنان و دختران ایران در ۱۲۰ سال پیش|نشانی=https://www.dw.com/fa-ir/%D8%B9%DA%A9%D8%B3%D9%87%D8%A7%DB%8Cعکسهای-%D9%86%D8%A7%DB%8C%D8%A7%D8%A8نایاب-%D9%88و-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%DB%8Cتاریخی-%D8%A7%D8%B2از-%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%86زنان-%D9%88و-%D8%AF%D8%AE%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D9%86دختران-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86ایران-%D8%AF%D8%B1در-%DB%B1%DB%B2%DB%B0۱۲۰-%D8%B3%D8%A7%D9%84سال-%D9%BE%DB%8C%D8%B4پیش/g-18636295|وبگاه=دویچه وله فارسی {{!}} DW|بازبینی=2019-05-15|کد زبان=fa-IR|نام=|نام خانوادگی=|نویسنده=|تاریخ=}}</ref>

با انقراض سلسله قاجار و برآمدن پهلوی، پادشاه جدید شروع به نفی گذشته کرد و ۲۰۰۰ شیشه پرارزش سوروگین به این بهانه که بیانگر دوران رژیمی ساقط شده و کهنه است و با ایران مدرنی که حکومت سعی در نشان دادنش داشت در تضاد است، مصادره و توقیف شد.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=محمدحسن سمسار|نشانی=https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/434321/%D9%85%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D8%ABمیراث-%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF%DB%8Cفرهنگی-%D8%A2%D9%86%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%86آنتوان-%D8%B3%D9%88%D8%B1%DB%8C%D9%88%DA%AF%DB%8C%D9%86سوریوگین|عنوان=میراث فرهنگی: آنتوان سوریوگین|ناشر=مجله بخارا، شماره ۲۳|تاریخ=فروردین و اردیبهشت ۱۳۸۱|تاریخ بازدید=۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۸|کد زبان=|وبگاه=مجلات تخصصی نور}}</ref>

تنها دخترش ماری که در واپسین سال‌های عمر آنتوان خان عکاسخانه را اداره می‌کرد توانست ۶۹۶ قطعه از شیشه‌ها را بابت دوستی‌ای که با [[محمدرضا شاه پهلوی]] داشت، از توقیف درآورد.<ref name=":0" /> این شیشه‌ها و شماری از عکس‌های کار سوروگین بعد از مرگ او و تعطیل شدن عکاسخانه‌اش به کلیسای پروتستان آمریکایی تهران منتقل شد؛ و در سال [[۱۹۵۱ (میلادی)|۱۹۵۱]] این آثار در اختیار [[مؤسسه اسمیتسونین|موسسهٔ اسمیتسونین]] در شهر [[واشینگتن]] قرار گرفت و اکنون در [[گالری هنر فریر]] است. نمایشگاهی از عکس‌های او به سال [[۱۹۸۳ (میلادی)|۱۹۸۳]] در آن گالری برگزار شد.

[[رده:اهالیارمنی‌های تهرانفارسی‌زبان]]