شمال ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Gilm7 (بحث | مشارکت‌ها)
دریای مازندران نامی است محلی و مالکیت گلستان و گیلان را به یک نوعی نفی میکند . پس بهتر است از نام بین المللی کاسپین استفاده شود
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز ویرایش به‌وسیلهٔ ابرابزار:
خط ۴:
| تصویر =
| نقشه موقعیت = Shomal-Iran.png
| مرکز =
| مختصات =
| عرض =
خط ۲۵:
 
== شمال ایران در عهد اشکانی ==
'''آنچه در ذیل آمده، توصیفی است که استرابو جغرافی دانجغرافی‌دان قرن اول میلادی و عهد اشکانیان، از مردمان حاشیه جنوبی دریای هیرکانی یا کاسپین (دریای مازندران/خزر) بیان نموده استنموده‌است:'''<ref>{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی =طهماسب پور کوتنائی| نام =علی| پیوند نویسنده = | عنوان = راز دیوان مازندران. جلد اول: گفتار اندر پادشاهی کیکاووس و رفتن او به مازندران | سال = ۱۳۹۵| ناشر =اشجع |مکان =[[تهران]] | شابک=978-964-2613-92-2| صفحه = 87| تاریخ بازبینی =}}</ref> و<ref>Strabo- Book XI- Chapter 6&7- page 239 to 243</ref>
 
بخش دوم از آسیای شمالی با دریای کاسپین آغاز می‌شود که به دریای هیرکانی هم معروف است. ما در اینجا از این دریا و ملتهایی که بر ساحل آن زندگی می‌کنند، صحبت می‌کنیم. این دریا از اقیانوس به سمت جنوب آغاز می‌شود و در ابتدا بسیار باریک است؛ و کم‌کم تا ۵۰۰ استادیوم وسیع می‌شود.
خط ۳۵:
با فاصله گرفتن از دریا و نزدیک شدن به دامنه کوه‌ها تا رسیدن به ارتفاعات، در بخش کوچکی از این سرزمین برخی قبائل آلبانی و ارمنی و بخش بزرگتری توسط گلائی‌ها، کادوسیان، آمردی‌ها، ویتی‌ها، و اناریاکائی– که برخی قبائل پرهسی (محتملا پارسی؟) نیز با آن‌ها هستند- ساکن‌اند.
 
در سرزمین ویتی‌ها، شهری با دیوار در اطرافش توسط آئینیانس ساخته شده‌است، که اکنون آن را آئینا (آئینیانا) می‌نامند. در این شهر زره‌پوش یونانی، کشتی‌های جنگی (بی باکبی‌باک)، و مقبره‌هایی مشاهده شده‌است. همچنین نیز در شهر اناریا، یک اوراکل وجود دارد که مشاوره دربارهٔ خوابها می‌دهد؛ و همچنین بقایایی از مهاجرنشین‌های یونانی مشاهده شده‌است.
اما این قبائل به خاطر طبیعت خشن و ناهموار منطقه، بیشتر به شکارگری و غارتگری می‌پردازند و بیشتر استعداد در جنگیدن دارند تا دامداری و کشاورزی. بخش بزرگتر ساحل در پای منطقه کوهستانی که به ۵۰۰۰ استادیا می‌رسد، در تصرف کادوسیان است، اما این سرزمینها، کم حاصل است.
 
هیرکانیا سرزمینی بسیار حاصلخیز و گسترده استگسترده‌است و دربرگیرنده دشتها و شهرستانهای قابل توجهی است. مانند تالابروس، سمریان و کارتا و محل اقامت خانواده سلطنتی، تِیْپْ (یا تپه)، که گفته می‌شود کمی بالاتر از سطح دریا واقع شده‌است و به فاصله ۱۴۰۰ استادیوم از کاسپین گیت واقع است. تاک‌های فراوان و درخت‌های انجیر پرمحصول دارد. زنبورهای عسل در میان درختان کندو دارند و قطرات عسل از برگها می‌چکد. در ماتیانه و ماد و سکاسنه و ارکسنه و ارمنیه نیز تقریباً چنین است.
 
اما نه به این دریا و نه به این سرزمین توجه خاصی نشده‌است؛ و این به دلیل حاکمان آن بوده‌است. اولین فرمانداران هیرکانیا بربرها بودند، سپس مادها، هخامنشیان و در نهایت پارتیان بودند. باید افزود که تمام سرزمین‌های مجاور آن دریا نیز یا بیابان بی آب و علف است یا پناهگاه‌های راهزنان و بیابانگردان که بر بیابانها می‌افزایند. در دوره کوتاه تسلط مقدونیان هم توجه چندانی بدان نشد، چرا که هم دور بودند و هم دائماً در حال جنگ با دیگران.
 
بنا به گفته آریستوبولوس هیرکانیا، سرزمینی جنگلی است و در آن به تولید و کاشت درختان بلوط می‌پردازند، اما کاج و سرو که در هندوستان فراوان است، ندارد. منطقه نسا را نیز متعلق به هیرکانیا می‌دانند، البته برخی نویسندگان، نظر متفاوت دارند.
 
== منابع ==
{{پانویس}}