'''قوبلای خان''' یا '''کوبلای خان''' ({{lang-mn|Хубилай}}، {{lang-xng|''Qubilai''}}،, {{lang-en|Kublai Khan}}) (زادهٔ چهارشنبه ۲۳ سپتامبر ۱۲۱۵ میلادی برابر با ۱ مهر ۵۹۴ خورشیدی – درگذشتهٔ پنج‌شنبه ۱۸ فوریهٔ ۱۲۹۴ میلادی برابر با ۳۰ بهمن ۶۷۲ خورشیدی در [[پکن]]) یکی از نوادگان [[چنگیز خان]] بود که بین سال‌های ۱۲۶۰ تا ۱۲۹۴ میلادی حکومت کرد و به‌این‌ترتیب، پنجمین [[خان (لقب)|خانِ]] بزرگ [[امپراتوری مغول]] بود. پس از تقسیم امپراتوری، کوبلای [[چین]] (و به‌این‌ترتیب لقب «خان بزرگ») را ازآنِ خود کرد و [[سلسله یوان|سلسلهٔ یوان]] را در سال ۱۲۷۱ میلادی در این کشور بنیاد نهاد. او پسر [[تولی خان]] و برادر بزرگِ [[هولاکو]] بود که در [[ایران]] حکومت می‌کرد.
از وقایع مهم این امپراتور، [[حمله مغول به ژاپن|حمله به ژاپن]] بود، که در هر دو لشکرکشی، [[توفان]] نابه‌هنگام (که ژاپنی‌ها از آن به‌عنوان [[کامی‌کازه]]، به‌معنی «طوفان خدا» یا «معجزه» یاد می‌کنند) باعث شکست [[نیروی دریایی]] مغول‌ها و عقب‌نشینی آنان به‌سوی چین شد.
خط ۳۸:
== به تخت نشستن قوبیلای خان ==
هنگامی که [[منگوقاآن]] در حال فتح چین جنوبی بود، برادر دیگر خود که اریق بوقا نام داشت را به جای خود برای حکومت کردن قرار داده و خواستار آن بود که بعد از مرگ خود، وی را به عنوان جانشینش اعلام کنند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=المغول فی التاریخ|نام خانوادگی=عبدالمعطی الصیاد|نام=فواد|ناشر=دارالنهضه|سال=|شابک=|مکان=بیروت،لبنانبیروت، لبنان|صفحات=216}}</ref> اما پس از مرگ منگوقاآن، سه برادرش قوبیلای، [[هلاکو]] و اریق بوقا بر سر جانشینی با یکدیگر درگیر شده و به رقابت پرداختند. هلاکو ایران را فتح کرد، قوبیلای در فتح چین پیروز شد، و اریق بوقا در مرکز حکومت خود را خان معرفی نموده و از اعضای خاندان مغول حامیانی یافته بود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=امپراطوری مغول|نام خانوادگی=هال|نام=مری|ناشر=ققنوس|سال=1380|شابک=|مکان=تهران|صفحات=113}}</ref>
قوبیلای که با فتح چین و برقراری ارتباط نزدیک با چینیان از ایستادگی سپاه و نیروها با خود اطمینان حاصل کرده بود در اوایل سال ۶۵۸ هجری در شهر کنجافو یکی از شهر هایشهرهای [[North China|چین شمالی]] یا [[ختای]] مجلسی ترتیب داده، خود را خان جدید مغول معرفی کرد و در فصل بهار بر تخت فرمانروایی نشست.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تحریر تاریخ وصاف|نام خانوادگی=آیتی|نام=عبدالصمد|ناشر=بنیاد فرهنگ ایران|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=6}}</ref>
