کشف حجاب در ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Meysam1753 (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز واگردانی به ویرایش Doostdar
خط ۱:
[[پرونده:Rezaschahwifedaughters.jpg|بندانگشتی|در روز ۱۷ دی ۱۳۱۴ [[تاج‌الملوک آیرملو|تاج‌الملوک آیرُملو]]، همسر [[رضاشاه]] و دخترانشان [[شمس پهلوی|شمس]] و [[اشرف پهلوی|اشرف]] بدون حجاب به [[دانشسرای تربیت معلم]] رفتند. این نخستین‌بار بود که خانواده شاه بدون حجاب و روبنده در مجمعی عمومی ظاهر می‌شدند.{{سخ}}از نزدیکان رضاشاه نقل شده‌است که فرمان کشف حجاب برای رضاشاه دردآور بود، اما برای اعتلای(!) زنان ایرانی این فرمان را ضروری می‌دانست.<ref>{{یادکرد وب |نام خانوادگی=Hakakian|نام=Roya|عنوان=The Iran-Saudi Arabia Rivalry Has a Silver Lining|نشانی=https://www.nytimes.com/2017/12/27/opinion/iran-saudi-rivalry-women.html?ribbon-ad-idx=4&rref=opinion&module=Ribbon&version=context&region=Header&action=click&contentCollection=Opinion&pgtype=article|بازبینی=27-12-2017 |اثر=نیویورک تایمز |تاریخ= ۷ دی ۱۳۹۶|ناشر= |نشانی بایگانی= |تاریخ بایگانی= |کد زبان=en}}</ref>]]
{{مفاهیم فمینیسم}}
 
خط ۴۵:
کشف حجاب در ترکیه [[اختیار]]ی بود و علاوه بر آن آتاتورک فعالیت‌های برنامه‌ریزی شده و تبلیغات محتاطانه‌ای برای تشویق زنان به برداشتن حجاب اجرا می‌کرد. مثلاً می‌گفت:
{{نقل قول|خودتان را به جهان نشان دهید و رودررو به جهان بنگرید.}}
اما رضاشاه این کار را با زور و [[اجبار]] انجام داد و به‌طور ناگهانی حق انتخاب را از زنان گرفت و هیچ روند جامعه‌پسندی برای این کار طی نشد. بخشی از زنان که مؤمنمسن‌تر و سنتی بودند و احساس برهنگی می‌کردند عملاً در خانه محبوس شدند.<ref name="sanasarian"/>
 
[[جعفر شهری]] در کتاب [["طهران قدیم"]] در این باره نوشته است: اما شرط قانونی و انسانی و بلکه عقلانی آن بود که نظمیه و امنیه مردم را قبلاً مطلع و مصوبات آن را گوشزد ساخته اسباب آن را مانند کت و شلوار و کلاه نقاب دار فراهم آورند اما از آنجا که به رونویس قوانین استبداد و سایر قوانین ساریه چند هزار ساله که کنار آن هم ماده‌ای به نام زورتپان تصویب شده بود! از همان ساعت اول آژان‌ها و امینه‌ها در شهرها و دهات بجان مردم افتاده به دردسر و مزاحمت اهالی پرداختند و هر روز بر فشار و تعدی افزودند تا آن را به صورت اهانت و بی‌حرمتی و زور و نوعی تصفیه حساب درآوردند.
وی در ادامه نوشته است: قبایی بر اندام کسی نمی‌دیدند که دامن آن را با قیچی و چاقو نبریده و شال و کمربند و عبایی بر پیکر و دوش کسی نمی‌نگریستند که آن را ندریده یا مصادره ننمایند. کلاه‌های سابق در زمره اخلالگران و آشوب جویان و مخربین کشور و معاندین سلطنت درآمدند که باید با بیرحمی هر چه تمامتر سرکوب شده از صفحه روزگار برشان اندازند... چه کلاه‌ها که از سر محترمین برداشته شده به زیر پا لگد مال گردیده در گل و لای و لجن افتاد و چه شب کلاه‌ها و دیگر سرپوش‌ها که آغشته به کثافت و پلیدی گردیده بر سر صاحبانشان گذاشته شد...دشنام و ناسزا و آب دهان و پس گردنی و ریش و سبیل کندن و چوب باتون و ته قنداق تفنگ و شلاق و پنجه پوتین و توسری برای مردمی که شب خوابیده و صبح محکوم به اتحاد شکل و تعویض لباس و کلاه شده بودند رایگان بود... همراه فجایعی که ذکر آن‌ها در شهامت نگارنده نمی‌باشد. چه انسانی‌ترین عمل آن این بود که در یک روز بیش از هفتصد نفر از مردم که به مخالفت با کشف حجاب در مسجد گوهر شاد مشهد جمع شده بودند توسط مأمورانی که عوض کلاه سر می‌آوردند هدف گلوله تفنگ و مسلسل قرار گرفته و رهسپار دیار عدم شدند.
 
در سال ۱۳۲۰ که رضاشاه ایران را ترک کرد اجرای قانون کشف حجاب سریعاً فراموش شد. وزارت فرهنگ حکم داد از ورود زنان بی‌حجاب به دانشگاه جلوگیری شود و معلمان زن مدرسه‌ها و استادان زن دانشگاه‌ها مجبور شدند با حجاب به کلاس درس بروند. در تهران و سایر شهرها دختران دانش‌آموز و زنان به خاطر نداشتن حجاب مورد نهیآزار ازو منکراذیت قرار گرفتند.<ref name="sanasarian"/>
 
== جمهوری اسلامی ==