پس از فروپاشی امپراتوری اکد، سومر دستکم برای دوره ای کوتاه به مرحله شکوفایی بازگشت. در این زمان شاه اوروک – که دیگر شاهان سومر پشتیبانی اش می کردند – شورشی علیه جانشینان نوه سارگن به راه انداخت. در این شورش، اورنمّو جانشین شاه اوروک شد و کار آزاد سازی را به انجام رسانید. این اورنمّو سلسله ای را موسوم به سلسله سوم اور بنیان نهاد.
'''اورنامّو''' یا '''اورنامّا''' یا '''اوراِنگور'''(فرمانروایی [[۲۱۱۲ (پیش از میلاد)|۲۱۱۲]]-[[۲۰۹۵ (پیش از میلاد)]]) نام پادشاه [[سومر|سومری]] شهر [[اور]] در سده‌ها [[سده بیست‌ودوم پ.م.|بیست‌ودوم]] و [[سده بیست‌ویکم پ.م.|بیست‌ویکم پیش از زایش]] بود.
اورنمّو برنامه ای عمرانی را به اجرا در آورد که نوه اش آن را به انجام رسانید. نخست، با دیوار و خندق شهر را از سه جهت محصور کرد و فقط یک راه خشکی برای شهر باقی ماند. سپس سلسله بنا هایی را پیرامون زیگوارت ساخت و یا تعمیر کرد. وی چند انبار و پرستشگاه بنا کرد و کاخ و چند مقبره سلطنتی ساخت. او چندین یادمان سنگی هم ساخت که بهترین آن ها یادمان جنگ و صلح است که در مقبره وی یافت شده است.
او بنیادگذار [[سومین دودمان پادشاهی اور]] در جنوب [[میانرودان]] بود. پیش از آن چندین سده [[اکد|اکدیان]] و [[گوتی|گوتیان]] بر آن شهر فرمان رانده بودند. او هژده سال پادشاهی کرد. سرانجام در جنگ با گوتیان سپاهش او را تنها گذاشتند و او کشته شد. پس از او پسرش [[شولگی]] به پادشاهی رسید. یادواره او در قطعه‌ای به [[زبان سومری]] به جا مانده است.
پس از او پسرش، [[شولگی]] به سلطنت رسید.
مهم‌ترین کار او گردآوردن قانون بوده است و این کهنترین قانون جهان است که گردآمده،به دست ما رسیده است و ما از آن آگاهیم. او همچنین دستور به ساخت [[زیگورات|زیگوراتی]] به نام [[زیگورات بزرگ اور]] را داد. او همچنین به [[لاگاش]] لشکر کشید و اربابان پیشین خود در [[اوروک]] را نیز شکست داد. او سرانجام در [[نیپور]] تاجذاری کرد. او کسی بود که در زمان پس از [[دوره گوتی‌ها]] راهها و قانون را نگاه داشت.
