اسطوره‌شناسی یونانی: تفاوت میان نسخه‌ها

کشف [[تمدن میسنی]]، به دست [[باستان‌شناسی|باستان‌شناس]] مشهور آلمانی، [[هاینریش شلیمان]] در سده ۱۹ام میلادی، و کشف [[مینوسی‌ها|تمدن مینوسی]] در [[کرت]] به دست [[آرتور ایوانس]]، باستان‌شناس بریتانیایی، در سده ۲۰ام، به توصیف بسیاری از حماسه‌های هومر کمک کرد و گواهی باستان‌شناسی برای بسیاری از جزئیات اسطوره‌ای دربارهٔ خدایان و قهرمانان فراهم نمود. متأسفانه بسیاری از مدارک دربارهٔ اسطوره‌ها و مراسم میسنی‌ها و مینوسی‌ها در مکان‌های غیرقابل دست‌رس قرار دارند، زیرا سندهای [[خطی بی (سند)|خطی بی]] (یک شکل باستانی یونانی که هم در کرت و هم در سرزمین یونان اصلی بافت شده‌است)، در اصل برای ثبت فهرست‌ها به کار می‌رفتند، اگرچه برای نمونه نام‌های برخی از خدایان و قهرمانان شناسایی شده‌اند.<ref name="Br"/>

 

 

به‌طور کلی می‌توان گفت اصلی‌ترین منابعی که اسطوره‌های یونانی را معرفی می‌کنند، عبارتند از:

زئوس نیز گرفتار همین نگرانی شد، و بعد از پیش‌گویی دربارهٔ فرزند اولین همسرش [[متیس]]، که قرار بود خدایی بزرگ‌تر از زئوس را به دنیا آورد، او را بلعید. .<ref>{{cite book|author=Guirand, Felix|year=1987|origyear=1959|title=New Larousse Encyclopedia of Mythology|chapter=Greek Mythology|others=Trans. Richard Aldington and Delano Ames|editor=Guirand, Felix|publisher=Hamlyn|isbn=0-600-02350-8|page=98}}</ref> متیس در آن زمان [[آتنا]] را در شکم خود داشت، و در نهایت بعد از رشد کامل به صورت زنی کامل و سراپا پوشیده در زره و اسلحه، از پیشانی زئوس خارج شد.<ref>Guirand, p. 108</ref>

 

 

تصاویری که در اشعار و آثار هنری مذهبی یافت می‌شوند، تفسیر شده و احتمالاً، در بسیاری از اسطوره‌ها و داستان‌ها به غلط تفسیر شده‌اند. با توجه به [[فلسفه نوافلاطونی]] و [[پاپیروس|اوراق پاپیروسی]] از زیر خاک بیرون آمده، بخش اندکی از آن‌ها جان سالم به در برده‌اند. یکی از این اوراق، به نام [[پاپیروس درونی]] اکنون ثابت می‌کند که دست‌کم از سده پنجم پیش از میلاد، اشعار خداشناسی-کیهان‌شناسی اورفئوس وجود داشته‌اند.<ref name="BurkertBetegh">W. Burkert, ''Greek Religion'', 236{{سخ}}* G. Betegh, ''The Derveni Papyrus'', 147</ref>

[[پرونده: Dionysos satyrs Cdm Paris 575.jpg|بندانگشتی|دیونیسوس با [[ساتیر]]ها. این تصویر در داخل لیوان و به دست [[باریگوس نقاش]] رسم شده‌است.]]

 

 

نوع دوم (داستان‌های مجازات) شامل تخصیص یا اختراع برخی از مصنوعات مهم فرهنگی می‌باشد، مانند زمانی که [[پرومته]] آتش را از خدایان می‌دزدد، زمانی که [[تانتالوس]]، شهد را از جام زئوس می‌دزدد و به افراد خود می‌دهد، راز خدایان را برای آنان آشکار می‌سازد، زمانی که [[پرومته]] یا [[لیکائون]] قربانی‌کردن را کشف می‌کند، زمانی که [[دمتر]] کشاورزی و اسرار را به [[تریپتولموس]] می‌آموزد، یا زمانی که [[مارسواس]]، [[درشت‌نی]] را اختراع می‌کند و با [[آپولون|آپولو]]، وارد مسابقه‌ای در موسیقی می‌شود. ایوان موریس، ماجراهای پرومته را با عنوان "مکانی، میان تاریخ خدایان و انسان‌هاً بیان می‌کند.<ref name="Morris291">I. Morris, ''Archaeology As Cultural History'', 291</ref> قطعه‌ای از یک پاپیروس بی‌نام، که به قرن سوم مربوط است، مجازات [[لیکورگوس تراکیه|لیکورگوس]]، پادشاه [[تراکیه]] را به دست [[دیونیسوس]] نشان می‌دهد، که خیلی دیر خدای جدید را به رسمیت می‌شناسد و در نتیجه دچار مجازاتی مخوف می‌شود که تا زندگی پس از مرگ نیز برایش ادامه می‌یابد.<ref name="Weaver335">J. Weaver, ''Plots of Epiphany'', 50</ref> داستان رفتن دیونیسوس به تراکیه، باری برپایی آیین خود، موضوع یکی از تراژدی‌های سه‌گانه آن دوران است.<ref name="Bushnell28">R. Bushnell, ''A Companion to Tragedy'', 28</ref> در داستانی دیگر، یعنی [[باخا (اوریپید)|باخای اوریپید]]، پادشاه [[تبای]]، [[پنتئوس]]، به دست دیونسیوس مجازات می‌شود، زیرا او به این خدا بی‌احترامی و از [[مایندادس]]ها ([[پرستش|پرستندگان]] مونث خدا) جاسوسی کرده بود.<ref name="Trobe195">K. Trobe, ''Invoke the Gods'', 195</ref>